Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 644

Solgun Bir Gül Oluyor Dokununca

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kâğıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.

Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlara takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.

Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Behçet NECATİGİL

Git Me...



Sensizliğin sessizliği uzandı yine
Ne yana dönsem hiçlik duygusu
Ne yana dönsem sessizliğin çığlığı
Varlığınla canlanan bu ömrü
Anlam bulan bu hayatı
Yokluğunla heba etmek neymiş gör

Ne olur git artık...
Nedenlerle dolu soruları sana bırakıyorum
Ne varsa al götür benden sana dair
Dudağımda kalan dudaklarının tadını
Durup durup gözlerimde çağlattığın yaşını
O güzel gülüşünü,kaçamak bakışını
Yokluğunda büyüttüğüm umutlarımda
Varlığınla verdiğin mutluluğunda
Senin olsun...

Ne olur Git me...


Ferhat Yılmaz

Hayat Hep Böylemidir Be Usta



Hayat hep böylemidir
Acımasız ve soğukmudur
Hep kanatır mı yaranı
Hep ağlatırmı içinde olan sevdanı
Bir yanda sahte yaşantılar
Bir yanda çekilen izdıraplar
Hep benmiyim yanan
Hep benmiyim sevip de kavuşamıyan
Gidenlerin arkasından bir benmiyim bakan
Bir benmiyim ağlayan
Olmayan sevdalara bir benmiyim ağıtlar yakan

Hayat hep böylemidir
Acımasız ve soğukmudur
Kaç sene geçti ömrümden
Kaç acı yaşandı
Hep ezilen kalbim oldu
Geçer denildi ama geçmedi
İzleri kaldı yüreğimde
Bir de anlımda çızgileri

Hayat hep böylemidir
Acımasız ve soğukmudur
Yoksa hayat hep yanmakmıdır
Ya da hep yitirilmiş olmakmıdır
Neden bana hep acımasızsın
Neden bnmle hep uğraşıyorsun
Bırak artık peşimi
Çek o kalnlı ellerini kalbimden
Batırma iğnelerini
Kanatma yaralarımı ...


Mustafa Erkuş

Sensiz Gülmek Yasak

Farkında olmadan savrulduk-
Yaşamın çöplüğüne.
Kül rengine kara düşmüş
Bulutlar gezinir Üstümüzde.
Ayrılığa kol kanat germiş.

Oysa yalnız seninle güzeldi bu şehir
Yarına bakarken yaşamın penceresinden
Hayat eteklerine gözlerimi bırakmış
Suyu hesapsız dökülsün diye yüreğimin

Şimdi yüreğimin kıyılarına vuran dalgalar
Kum elemekte kan çanağı gözlerimde
Gayrı ağırıma gidiyor
Sensiz soluklanmak bu şehirde

Hani diyorum bir gelsen de
Yeniden çağlasa sevda nehirleri içimde
Gülüşlerimi takarım saçlarına savrulur
Bir oyana bir bu yana:
Bakışlarına dilek tutmuşum kirpiklerinde.

Kaç zamandır:
Yokluğunun ağrısı üşütüyor beni.
Haydi, gel gayrı canımın içi
Dağla şu kapanmaz yarayı içimde.
Sensiz gülmek bile yasak bana bu şehirde……

Olmayacaksa

O gider buralardan, sen döndüğün bir günde...
Aranırken onu sen başkaları yüzünde.
Işık olur tararsın karanlıkları bir-bir...
O güneş gibi parlar, sen söndüğün bir günde.

Yaşamın aramakla olgunlaşıp yitmiştir;
Kocaman bir ağacın tek bir yemişi gibi...
Karamsar bir öyküdür, bir sence değerlidir;
Yalnız masal ulu'su bir dağ erimiş gibi.

Özdemir Asaf

Hasret sensiz başlar
Karanlık çöker, sönen ışık lambalarında,
Aydınlanmaz ortalık.

Gökyüzünden hayaller tek tek düşer,
İnce ince yağmur yağında.
Odamın içine hasret dolar,
Hüzün kokar, gözlerimin rengi solar,
Tüm etrafı sensizlik kaplar.
Sadece bir müzik rtim tutar hayallere,
'Dünyagüzeli' şarkıların en özeli.
Dans edilir boşlukta.

Masada iki sandalye var biri sana öteki bana.
Kadeh kaldırılır tek başına ama, sen varmışçasına.
Yazmakla bitmez kalbimde istekler,
Anılar, hayaller, sitemler ve buruk nefretler,
'Ğ' gibi bulunmaz bir sözcük öylece yalnız kalır,
Masursayılmaz sonuçta ismin anılır,
Uysa da yazılır uymasa da
Rahatsız etmezmısraları sonuçta adındır.

Hasret gündüzleri başlar, güneş doğar, etraf aydınlanır,
Karanlıktaki tüm kötülükler ortaya çıkar
Bir gün daha sensiz geçecek diye karamsar olunur.
Buluşma olmaz,çevrendeki aşkları ibretle izlersin,
Kalbin öne eğik, başın dimdik gezersin!...
...
Yorgun düşürüp, ağlatırsın...
'Ğ' gibi yalnız bırakıp,mutluluğu hint kumaşı yaparsın,
Uykusuz geceleri bana sunup, rahatına bakarsın sen!...

(Mehmet Kaplan)

kasırgalar kopuyor içimde
bakma suskun olduğuma

sesimi duyurabilsem haykıracağım
içime sığmayan ezgileri

ben ki, yıllara yenilmemiş
silip atıvermişim yalnızlıkları.

ben ki, yetmişim kendime
yalnız sana yenilmişliğim.

ne zaman sensiz kalsam sabah ayazlarında çıplak ayak yürür yüreğim.