Şiir Nehri -2- [Arşiv]

arwen

Ziyaretçi

25 Aralık 2006 Mesaj #491

Ziyaretçi

adam ağladığında
bırak ağlasın, kendine bırak
Sponsorlu Bağlantılar
belki gerçekten ağlamak istediği şeyler vardır

kimse kimsenin derdinden
duymaz da anlamaz da

belki yalnızca budur
insanı eşsiz, benzersiz kılan

gülen gözlerin arkasında
ağlamakla - rahatlamak
istenilen birşey hep hazır bulunur

ağlar birden
hafif bir dokunuşla
gözyaşları süzülür yanaklarından

ağlar ya ağlamakla
tükenmez gözyaşları da

II

adam ağladığında
üzülecek bir şey yoktur aslında
neyle dolacağı bilinemeyen
boşluk vardır

çünkü insan ancak
derin bir felsefe ertesinde ağlarsa anlar
yoksa boşa gider ağladıkları da

III
adam ağladığında
onu rahat bırak

dolup taşmak,
dallanıp budaklanmak istemiyor olabilir

eksilmek istiyordur belki bu şiir gibi
eksildikçe rahatlamak

uğu kır

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #492

Ziyaretçi

Birden anımsadın bunca yıl sonra
o gördüğün badem gözlü

Sponsorlu Bağlantılar

çingene kadını
tam yirmi beş yıl önce
Sandıklı pazarında.

Şimdiye kadar hiçbir kadın
öyle bakmadı
meydan okumadı sana;
gözlerini gördün
bir anda sevişip ayrıldınız.

Gökyüzüyle birlikte bakmıştı sana,
çaktırmadan arasta esnafında.

Paris, 26.3.1986
Ozdemir Ince

BEĞEN Paylaş Paylaş

kambis

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #493

Ziyaretçi

SENİ YAZDIM

Seni yazdım

sensizliğinde kanarken yüreğim

İçimdeki kelebeklerin renkleri solmuş

kanatları dökülüyordu kendiliğinden

Oysa bir uzak mavi düştür şimdi

gölgeli karanlıkların aydınlanışıyla yüzünü görmek

ve kokunu taşıyan rüzgarları beklemek

Bir hüzünlü şarkı gibi

aklımda sen

Seni yazdım

ayrılığın buruk tadı dilimde

Oysa uçsuz bucaksız yalnızlıklarından kopup

gri bulutlar inerken karanlık sulara

tepeden tırnağa veda vardı iskelede

Koklanıp da atılan gül

ve ıslak mendiller sallanıyordu gidişinle beraber

Yarıda kalan şarkı gibi

aklımda sen

Seni yazdım

gelişine dair umutlara benzeyen

tomurcuğa durmuş ilkyaz çiçeklerini büyütürken içimde

Oysa eylül yağmurlarında ıslanmış

sonbahar yaprakları eziliyordu ayaklar altında

Her giden vapurun ilk yolcusu sen oluyordun

Aniden biten bir şarkı gibi

aklımda sen

Atila IŞIK

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #494

Ziyaretçi

İki damla yaş süzüldü senden,
Uzaktan gördüğüm sürmeli gözden,
Ben vazgeçtim canım inan ki benden,
İki damla yaş süzüldü senden..

Ağlamanı istemem istemem inan,
Dayanır yüreğim buna da inan,
Uzaktanda olsa görürüm seni,
Sen bilmeden inan severim seni..

İki damla yaş süzüldü senden,
Ben vaz geçtim canım inan ki benden..
Hem aşkından hem senden vazgeçtim ben,
Vazgeçtim inan ki vazgeçtim senden…

Yılmaz BACACI

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #495

Ziyaretçi

Çocuk gönlüm kaygılardan azade;
Yüzlerde nur, ekinlerde bereket;
At üstünde mor kaküllü şehzade;
Unutmaya başladığım memleket.

Şakağımda annemin sıcak dizi,
Kulağımda falcı kadının sözü,
Göl başında padişahın üç kızı,
Alaylarla Kafdağına hareket.

Orhan Veli Kanık

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #496

Ziyaretçi

Ben acılarımı gelin ettim telli duvaklı,
hüznümü bir yelkovanın ucuna bıraktım.
Ve bir darağacının kollarında
Bırakıp kaçtım
Acziyet barındıran duygularımı…
İhaneti oldum ihanetimin.
Ve bir gelincik tarlasında
Çiçek diktim ölümün avuçlarına.

Düştükçe kalkmayı öğrendim bugün,
Toprağı delen küçük bir kardelenden.
Bir kırlangıç gagasında
merhameti öğrendim
anne yüreğinden…

yandıkça pişmeyi
güneşin gözlerinden,

ve öldükçe dirilmeyi
toprağın sinesinden…

geceyi sıyırdım gökyüzünden.
dans ettim yıldızlarla
suya düşen bir yakamozun avuçlarında.
demir parmaklık gibi
gözlerimin önünde duran kirpiklerimi
koparıp bir bir
değiştirdim bir papatyanın yapraklarıyla.
bir çiçeğin gözleriyle bakmayı öğrendim yaşama.
ısmarlama hayatları uğurladım
düş celletlarına…
özgürlüğümü özgür bıraktım.
hapsettiğim yerden çıkardım zamanı.
bir güvercin kanadında buldum
yaşamak kavgasını.
şimdi dolu dizgin
şimdi rüzgarlar gibi serseri
ve
dağ çayırları gibi haylaz yüreğim.

bugün gülmeyi öğrendim
kırık bir tarağın dişlerinden.
ve şehirler yakmayı
bir yiğidin gözlerinden…
şimdi yıkasın bedenimi
bir teneşir tahtasında
erenler.
bir parça beyaz bez getirsin
başımda bekleyenler.
gözlerim kapanmasın kör karanlıklara
açın perdeleri,
papatyalar düşsün göz çukurlarıma.
şerha şerha kopayım acıların
tırnağından.
bedenimdeki hüzün mabetleri yıkılsın.
ve yalnızlık senfonisi unutsun
tüm notalarını…
ölümü bir başka seviyorum
bugün
yaşamak arzusuyla
bir tabutta can veriyorum…

bugün tam gözbebeğinde bir sevginin
yeniden hayat buluyorum
bugün
tam eşiğinde bir sevgilinin
yeniden AŞKA DOĞUYORUM..

24.12.2006
Filiz Eylül APAYDIN

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #497

Ziyaretçi

Sevdiğim

Dedi ki bana

Sen bana lazımsın

Onun için kolluyorum kendimi

Yoluma dikkat ediyorum ve

Korkuyorum her yağmur damlasından

Beni ezecek diye

Brecht...

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #498

Ziyaretçi

Bir bilinmeze gidiyorum
Başım önümde aklım sende,
Ters bir sepken yağıyor
Taneleri yüzümü okşar gibi..

Birden hızlanıverdi yağmur
Nedendir bilmem,
Belki bir şeyler anlatmak istiyor,
Belki de bana ceza veriyor..

Hafifçe kaldırdım başımı
İleriyi görmek için,
Engelleri aşıp
Sana gelmek için..

Bilinmez sendin asılında,
Bilinmez erişilmez,
Bitsin artık bu yol bitsin,
Bitsin de sana geleyim..

Bitsin artık bu yağmur,
Fırtına dinsin,
Dinsin de sana geleyim
Seni seviyorum diyeyim…

Yılmaz BACACI

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #499

Ziyaretçi

Narsist Sevgili...

Yağmura yağdım geceleri
Sen güneşe taparken
Kendimi sevdim ben hep
Sana ise kalbim kaldı;
Çirkin,
Acınası…

Ne manzaralar seyretti beni
Ne gözler şavk bildi gözlerimi
Yine de bir türlü açamadım
Sahiplendiğin yüreğimi

Düşlerin imgelerin saklı onda
Kapısız, bacasız, kör kutu…
Yağmur sonrası güneşinde
Can veriyor Güzelliğime

Ey Şaşkın!
Benden sevgi bekleme
Düşlerin, imgelerin kalsın sende
Kendimi sevdim ben hep
Fakat ne o kör kutu benim,
Ne de onsuz çok güzelim…

Yazan : zosimos

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

26 Aralık 2006 Mesaj #500

Ziyaretçi

Yoruldum artık yalnızlığıma.
Söz dinlemez karanlığıma,
Kırgın değilim...
Aydınlığı düşleyemem,
Bir başıma,
Güneş doğmadı ki odama...

Sebebini bilmediğim bu ayrılık
Yüklendi omuzlarıma
Kuru bir yumruk gibi
Takıldı düşler boğazıma
İri bir kaç damla
Yuvarlandı yanaklarımda
Dağıldı bütün saatler
Eskidi sararmış resimler
Kimsesiz avuçlarımda...

Sonunda beklemekten yoruldu
Kavuşmaya sabırsız zaman
Bir kuş gibi yarınlara uçtu
Kimsesiz hayatımdan.

ismet bülent tan

BEĞEN Paylaş Paylaş

Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 50

Benzer Konular

Benzer Konular

MsXLabs Üye Girişi

Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 50

Benzer Konular

Benzer Konular