Şiir Nehri -3- - Sayfa 19

Seni bir düşte yaşıyormuşçasına sevdim
Mutluluğu , özlemi hatta gözyaşını masalardan çaldım ben

Sponsorlu Bağlantılar

Aşkımızı küçük şirin bahçeli bir evde sakladım
Gözlerini doğanın gizeminden hediye istedim
Seni güneşten ödünç aldım , kendimi aya adadım
Akşam saatlerinde pamuktan bulutlarda uyuttum
Ben boşlukta nöbette durdum
Ben seninle sadece gökyüzünde seviştim
Kafanı ilk kez denizin ortasında sevdim
Ellerini tutuşum dolunaya denk geldi
Sevgime ve aşkıma hep güvendim ben
Sen benim penceremde aşkın ve sevginin gözüktüğü yerdin
Hep gözlerinin baktığı yere bakıp
Gördüğün yerlere koydum kendimi
Kalbimden şiirler yazdım müzikler dinlettim sana
Ve öyle ki ömür boyu ruhum seni koruyacak
Birde öğrendim ki insan sevildikçe korkuyor
Çünkü korkmanı engelleyemedim zeytin tanem
Sen daha az seveni sevdin
Pamuklardan inip , güneşe küsüp , denizlere sırt çevirip gittin
Ama bilmelisin ki o masalı bitiremedin
Çünkü beni öldüremedin
Beni öldürmenin bir yolu senin ölmendir ki
Sen ölsen bile
Ben öyle bir öğrettim ki aşkın her yanıyla güzelliğini dünyaya
Bitmez bir masal oldu bu
Benimle ve seninle nice aşklara gider ,nice diyarlar gezer
Yani öyle bir sevdim ki ben , efsaneler denk düşerdi
Söyleyebilseydim , anlatabilseydim tabi .




damla arı

Sanki tüm yağmur damlaları benim üzerime yağıyor..
Gece ve yalnızlık en iyi dostlarım,
Islanırken beni tek başıma bırakmıyolar...
Ağlamak istiyorum,
Hıçkıra hıçkıra gözyaşlarım yağmura karışsın,
Sel olup aksın istiyorum..
İçimdeki acılar da gözyaşlarımla akıp gider belki..
Umut işte..........

Yalnızca eller[im] üşür..
Git Tabi Git!!
Kirpiklerime Bir Kara Dikende
Sen Ekle!
Henüz Sokaklarına Bile
Alışamadığım Bu Kente Ver Beni!
Ve Bakışlarının Talan Ettiği
Yerlerimi Al Öyle Git!
Gidersen Git Tabi!
Yıkılmaz Bu Şehir..
Yanlızca Dokunduğum
Bütün Kelebekler Ölür..
Ellerim Üşür...
Yağmur Yağarsa Ellerimide
Götür!..

Kör Gönlüm

Gözüm yumsam gözüm önüne gelir
gül kokulu yar.
Damara kan cana can olmuştur artık.
Sevda dedikleri ince hastalığa tutulmaya gör;
ya Mecnun olursun
ya da Leyla...
Kör gönlüme giren bir düş
bir gülüş bir dokunuş gibi varlığın.
İçkimin sigaramın(!) gözümün gönlümün
aldığım her nefesin anlamı sende saklı.
Sende saklı 'artık anlamsız gelen' sevda sözcükleri.
Sana dair yaptığım anlamsız.
Yetersiz dile düşen her hece.
Aşk mı? O da ne?
Aşkın bildiğim tek adı var;
O da sen....

Unutamadım
Yıllar,su gibi akıp gittti ardından.
Unut demiştin bana son sözlerinde
Kolay mı unutmak senle geçen günleri?
Paylaşılmış bunca güzel duyguları kolay mı?
Artık güneş eskisi gibi doğmuyor yokluğunda
Rüzgarlar da,yağmurlar da değişti.
Arayamadım sevgiyi başka kalplerde
Sen gittin,doğa küstü mevsimler değişti
Değişemedim işte onca çabaya rağmen
Unutamadım,çıkaramadım yüreğimden seni
Senin kokun yok kokladığım çiçeklerde
Senin ıslaklığın yok yağan yağmurlarda
Bu çelişkiler cehenneminde isyanlarımla başbaşayım
Olmuyor işte,ne kadar zorlasam da kendimi
Unutmadım işte,unutamadım seni.

Yemin Fermanı

Bir şiir iner yıldızlardan
Yüreğini avuçlamışlara
Ebede and içilmiş
Bir mısra düşer geceden avuçlarıma
Sözleri aşkın fermanıdır
Yemin olsun diye başlar
Yemin olsun

Sevmekten ve özlemekten korkma yüreğim
Daha çok sevip daha çok özlerken
Çünkü sevmek, seni fark etmektir
Sende fani olmaktır
Vermektir
Sevmeni değil bilmeni bile beklemeden

Gönül güneşimin ateşi sensin.
Yemin olsun

Asude bir emanettir sözlerin
Ancak kara toprağa açılır
Sana bir yol buldum yıldızlara uzanan
Karanlıkta üşüdüm
İçimi ısıtan ve aydınlatan
Ya yıldızları getir kucağıma
Ya gözlerini ne olur.

Gözlerine ulaşamıyorum
Yabancı kaldım yüreğine
Sevgili deyip bağrına yaslanacak kadar
Bana uzaksın.

Yüzüne bakamayacak kadar
Utangaç bir kalbe konuksun
Sen yıldızlarda bir ışık
Bense yerde ışığına kapılan
Bulutlar misali uzaksın

Ne tenim ruhuma denk
Ne de sözlerim
Sevdayı sükût bildim
Gözyaşlarına akıttım derdimi
Duygularım da en pahalı mücevher gibi
Saklayıp değerli bulduğum sevgimi.
Kabul dahi etmezsin belki...

Birgün
Bil ki
bir gün bitecek bu ceza,
başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda,
sadece hayalini değil,
güzel yüzünle varlığını göreceğim,
belki düştüğüm bu yerden kalkmaya gücüm olmayacak,
belki ne kadar sevdiğimi, özlediğimi söyleyemeceğim,
adını haykırmak isteyeceğim belki
belki nefesim yetmeyecek,
tutmak için bana hayat veren ellerini,uzanacağım,
belki ellerim yetişmeyecek,
sensizlikten kavrulan yüreğim kavuşunca öbür yarısına,
ruhum hissedince ruhunun varlığını
artık başka birşey istemeyecek,
o güne kadar aşkım bu adam,
bu yürek ölmeyecek.......

Unuttum unutuldun
Hangi gecelerde gezinirdin
Gün doğar mıydı üstüne
Açar mıydın özgürce dallarda
Aramıyorum seni uçsuz bucaksız seherlerde
Taşımıyorum vebalini
Unuttum sancılı gözbebeklerini
Unuttum tutsak gülüşlerini
Hüzünlü bakışlarını unuttum
Unutuldun desem de sakın inanma

Sen hâlâ çıkar yolum hâlâ ışığımsın
Sorumsuz günlerde
Çoban misali yokluğunu güderim
Ürperen mavice umutlarda yine seninleyim
Sen ve yeni gün
Sanki yeni bir şiir gibi hazırlanıyor
Asırlık hikâyen kirpikle göz arasına
Yine beni tutsak ediyor
Varla yok arası yorum yapmak
Öylesine zoruma gidiyor öylesine

Geçmiş günlerin sancısını unuttum
Kara mevsimler silindi
Bir güvercin tutsaklığı değil yaşantımız
Gözyaşlarımdan urgan yapıp
Yüreğimi asmıyorum gecelere
Karanlık koridorlarda kaybolmuyorum
Günün saatleri acı adına kahır öğütmüyor
Ayın çığlıklarıyla irkilmiyor sessizlikler
Utanmıyor mehtap ölü kelebeklerden
Desem de sakın inanma

Yine sorumsuzluklar yine sancılı günler
Yine endişeli zaman yine kuşkulu saatler
Umutsuz duygularla yansır karanlığa düşler
Yaşam duvar ilanlarında asılı
Meydanlarda acılar pazarlanıyor
Sevinçlerimiz çalınıyor habersiz
Yarınlar umudu değil aldanışı sunuyor
Yine çiçeksiz mevsimlere kaldık
Yine şüphelerin tutukladığı
Ayna yansımaları
Karanlığa kurulu düşler
Bağışlama reddediliyor merhametler terk ediliyor
Her yeni doğan gün suç ertesi
Giren her gece vicdan muharebesi
Sanki bu dünyada kalmadı
Hiç kimsenin yaşam hevesi
Gittin gideli değişmedi ki
Yaşadığımız yine kahır ülkesi


Yurdagül ÖZAY