Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 302

Basit yaşayacaksın...

Meselâ; susayınca su içecek kadar basit.

Dört çıkacak, ikiyi ikiyle çarptığında.

Tek düğmesi olacak elindeki cihazın;
tek bir düğme, tek bir cümle gibi;
sevince lafı dolandırmadan söylediğin
“seni seviyorum” gibi.

Basit bir öpücük yetecek sana;
basit sıcak bir öpücük.
Ve o öpücükle dolacak tüm günlerin, tüm düşlerin.
O öpücük için yapacaksın hayatının kavgasını,
o öpücük için yiyeceksin hayatının dayağını.

Kabak çekirdeği verecek sana
rakamların veremediği mutluluğu.

El yazısıyla yazılmış eğri büğrü bir mektup olacak
en değerli kâğıdın;
hep yanında taşıdığın, atmaya kıyamadığın.

İki harekette giyiniverecek,
iki harekette so**nuvereceksin.
Kısacık olacak uyanman
ve yola çıkman arasında geçen süre;
kısacık olacak, sıcacık kollara dolanman
ve yolculuklara çıkman arasında geçen süre.

Kendin bile anlayabileceksin yazdıklarını;
bakışların bile anlatabilecek kendini.

Beklentilerin de basit olacak.
Kaf Dağı’nın önünde bekleyecek mutluluklar.
Bir ıslıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını;
ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sana
en ucuz aşk romanını.

Pankreasının sağlığına dua edeceksin kapatırken gözlerini.
Zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken.

Bir kasarlı tost olacak aradığın
nasıl oturacağını bilemediğin sofrada;
parmakların olacak en kıymetli çatalın.
Yine, aynı parmaklar çözecek en karmaşık denklemleri.
İskender’in kılıcı duracak avukat rehberinin yanında.

Bir filarmoni orkestrası veremeyecek sana
kontrplak bir gitarda, doğru basılmış bir
“fa diyez”in mutluluğunu.

Makyajın ilk “a” sına kadar bilmen yetecek.
Temizlik kokacak en pahalı parfümün.

“Bilmiyorum” diyebileceksin bilmediğinde
ve çok normal olacak onu da bilmeyişin.
Tek dereden su getirmen yetecek,
bir “istemiyorum” diyebilmeye.

Ne durduğu fark etmeyecek abanın altında.

Saatin, sadece saati gösterecek;
Telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın.
Küçük bir not defteri olacak bilgini en hızlı sayan.

Basit yaşayacaksın, basit.

Sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi basit...

Nilüfer Gibidir Sevgim



Göle bezenmiş nilüfer gibidir sevgim,
Kapattım çehreni, başkası nazar etmesin.
Kalbe dolanmış sarmaşık gülüdür sevdam,
Hapsettim kalbini, başka kullar üzmesin...

Güne saklanmış yıldızlar gibidir aşkım,
Yalvardım güneşe, vuslata kadar batmasın.
Suya dadanmış ceylan gibidir c*****m,
Ahdettim, tenine yaban kurşunu değmesin...

Bir Deneseydin


içimde sana dair ne varsa koparıyorsun bir bir
bense.içimdeki yerini büyütüp büyütüp...
kalbimde koyacak bir yer bulamazken
kırıyorsun her defasında hiç düşünmeden :
bir kelimene dünyayı değişen .
sabrı agzında tesbih egleyen.,
siliyor içinden gün geçtikçe seni
bitiyor...yok oluyor sanki
sana olan o asla bitmez dedigim büyük aşkım
belkide yıllardır içimde
sustukça susan .herşeye evet diyen
yüregim yoruldu ...
kaldıramıyor artık
inanmıyor artık ''seni seviyorum''dedigine
hiçir şeyine anlam veremiyorum artık.
herdefasında bitsin diyorum
yanımda olman unutturamıyor seni:bana
bitiriyorum...o durgun bakışın
bir kor gibi düşüyor yüregime
yakıyor yakıyor..
dayanamıyorum olmuyor.seni seviyorum
beni asla anlamaya çalışmadın
beni asla benim seni sevdigim gibi
sevmeye çalışmadın
eger bir deneseydin :
benim sana hissettiklerimin sevgi olmadığını ögrenecektin..
ama denemedin... denemedin...

Sarı Eylül



bıraktığım yerde o eskici,
bak.. hala sarı kazak üzerinde
hani uçlarını çekiştirip durduğumuz,
hani bir de başımızı altına sokup,
gizlice öpüştüğümüz..

nal kesen kaldırımlarda
koşardık,
sırıl sıklım yağmur
ve sırtımızda çamur damlacıkları
başka gizli yer yoktu öpüşeceğimiz,
kim bilebilirdi ki..?
yaprak döken rüzgarlarıyla
sarı bir Eylül düşleyeceğimiz..

Bir Dilek Tut


Yaşadığımız günler hiçmi gelmiyor aklına
Geçtiğimiz yerle,sarılıp koklaştığımız günler
Benim senin bir damla göz yaşın için
Dünyaları yıkacakken
Sen benim yıllarca ağlamama neden oldun
Peki sevmiyorsun neden beni kandırdın
Neden bu tertemiz duygularımla oynadın
Kurduğum düşleri yıkacak
Bu dünyayı karanlık edecektin bana
Neden beraber oldun
Evet belki şimdi yaşıyorum
Ama kalbim kırık yaşama sevincim sıfır
Hani bi insan ölürde yıldız kayarmış ya
Ve sen bu akşamı bekle
Yıldızım kayarken bir dilek tut
Bir dilek daha tutki kabul olsun
Ve benim senin için döktüğüm her göz yaşı
Kalbine bir mızrak gibi saplansın
Ve ben sözümde duruyorum
Sensiz yaşayamam demiştim ya
Ve sen bunu okuduğunda
Ben çoktan ölmüş olacağım
Seni seviyorum
ELVEDA....

ZULMET ÇÖZÜLÜYOR

Her yanda bir ışık, karanlıklar çözülüyor,
İzbelerde uğultu, yarasalarda telaş...
Yalan balonları büzüldükçe büzülüyor,
Kayıyor ilhad ölüm ufkuna yavaş yavaş,
Her yanda bir ışık, karanlıklar çözülüyor.
Milyonlarca yıldızdan milyonlarca gizli nûr,
İniyor sessiz sessiz zulmetlerin bağrına..
Ve inançla ışıldayan çehrelerde huzûr,
Koşup ebediyet üflüyorlar dört bir yana,
Milyonlarca yıldızdan milyonlarca gizli nûr,

Her gün daha da enginleşiyor mâvi ümid,
Baykuşlar her yanda ölüm marşları söylüyor..
Ve işte ufukta levent boylu 'Nesl-i cedîd'!
Gecelerde hırıltı, geceler boğuluyor;
Her gün daha da enginleşiyor mâvi ümid...

Ürpertiyor karanlıkları esen rüzgârlar,
Toprak rahmete döndü çölün enginlerinde..
Ve kabarıyor denizlerde mâvi dalgalar;
Renkli baharlar müjdesiyle günün birinde..
Ürpertiyor karanlıkları esen rüzgârlar.

Bir Garip Duygu Bu Pişmanlık


Bir garip duygu bu pişmanlık.
Anlat desen anlatamazsın derdini,
İçini dökemezsin sevdiğine.
İçine atarsın,kaybolduğunu sanırsın pişmanlıklarının,
Ama yanılırsın.
Her şeyin güzel gittiği sırada çalar kapını.
Utanırsın yaptıklarından.
Sevdiğini düşünürken gelir mesajı,
Geçmişini anlatır,pişmanlıklarını.
Önce sevdiğin gider,
Sonra sonra ruhu.
Anlarsın belki doğruyu,
Anlarsın belki yaptığın hataları,
Yalnızlığınla başbaşa kaldığında.
İstedim ki sevdiğim üzülmesin,
Kalbi kırılmasın.
İstemeyerek en çok onu üzdüm,
En çok onun kalbini kırdım.
Ama şimdi anladım;
Artık ne eski ben varım,
Nede eski sevdiğim.
Dedim ya bir garip duygu bu pişmanlık.
Ben kayboldum geçmişimde,
Ben kayboldum,kaybolan sevgimde.
Pişmanım şimdi geçmişimden.
Pişmanım şimdi sensizliğimden.

Mavi artık gökyüzü.
Adını okuyamıyorum artık yeşilde,
Sesini duyamıyorum artık bana her seslenende.
Umudu göremiyorum kalbimde,
Ruhunu duyamıyorum kaybolan benliğimde.
Pişmanım şimdi bir hata uğruna,
Kaybolan her bir şiirde ve mektupta.
Bir gün unuturum belki pişmanlığımı,
Ama bir hiç uğruna kaybettiğim seni asla...