Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 326

Çiseleyen Kehanet



güneş azat edince ışığını
ay son kez selamlayınca yakamozlarla denizi
gökyüzü savurunca saçlarını karanlıktan kızıla
diner rüya ikliminin çiseleyen kehaneti
ve mabetlerin çağrısıyla yere düşerken son damla
firavuni uykular yüz tutar aralanmayan göz kapaklarında

yakamozlu denizler kırbaçlarken arzumu
utangaç martılar geceye köprü atar dualardan
deniz kabukları takılır, susamış gözlerimden rüyalara
ıssız patikalarda savrulur suskun ruhum
yıldızlar kırç olup düşerken avuçlarıma mahzun
mabetlerin çağrısı çalar beni zümrüt geceden usulca



Atila Erdemir

Başka da Hiçbir Şey

acılar ve hüzünler bıraktım ardımda
anlaşılmayan ve yalansız sözcüklerimi
çürüyen gözlerimi, yalnızlığımı bıraktım sana
sen dudaklarımda ay ışığı bir ıslıksın
ayak izlerimin kaldığı İzmir sokaklarında

ağlamanın ayıbını taşıyan gözlerimde gözlerinin izleri
utançlı ve felçli ellerimde ellerinin izleri kaldı
başka da hiçbir şey

beni bekleme.

BİTANEM (1719 Hit)

Gözlerimden iniyordun
Bilmediğim memleketlerden
Sızım oluyor
Kalp ağrılarım birden acımasızlaşıyor

Göz kırpıyordum sensiz gecelerde
Ölüp,ölüp dirilirken, ölüm denen illete
Gün doğmuyordu bulunduğum ülkelere
Sen yoksun ,sen yoksun diye bitanem

Bedenim isyankar
Yabancı bir ülkeye gurbette
Senin sevdan peşinde
Duygularım kabarık
İçimde bir şeyler ölüyor
İnciler sırma sırma yüreğim kanıyor
Bitanem

Gözlerim bulutlanıp
Yağmaya hazırlanıyor
Seni göremeyince buzlar baş kaldırıyor

Bir tek hayalin var belleğimde
Özleminse celadım heran ensemde
Ha vurdu ha vuracak sen gelmeyince
Dön gel bitanem dön gel pencereme
Kucakla gözlerinle sesiz sessizce

İntihara Cevabımdır



uzaklığına sıraladığım sözcüklerimin ağırlığı yok
tutunamadığım yüzlerin sözcüsüyüm
hepsini asıyorum kuytu köşe bir yerlerde
cinayeti değil intiharı azmettiren öfkenin soğukluğu
sarıp sarmalıyor avuç içimin her çizgisini
ölümümün şekli saklı dudak uçlarındaki kurulukta
yutkunuşların elveriyor gelecek cevaplarının keskinliğini
yapamadım ki söyleyeyim
acı acı gülümsemelerin katık olduğu seslenişlerim
engelledi onu ve siliverdi anıların gözlerindeki heyecanlı bekleyişini
uzaktan gelen bağırışların ayrımını yapamadan
susarak teslim etti günahın soğuk ellerine kendini
öyle bir inancın sonucuydu ki yaptığı
anlamsızlık gelgitlerine uzandığı anları düşünerek
uyudu seslenişlere aldırmadan

Bırakıp Gittin


Sana güvendim seni çok sevdim,
Beni terk edeceğini nerden bilirdim,
Sana verebileceğim her şeyi verdim,
Sen beni çaresiz bırakıp gittin.

Öyle pişmanım ki seni sevdiğime,
Senin için harcadığım gençliğime,
Bir hançer saplayıp yaralı yüreğime,
Beni yapayalnız bırakıp gittin.

Demek beni biraz olsun sevmemişsin,
Seviyorum derken yalan söylemişsin,
Sadece benimle gönlünü eğlemişsin,
Beni yarı yolda bırakıp gittin.

Nereye istersen git güle güle,
Ben kendimi yaktım bile bile,
Artık hayrım yok kendime bile,
Beni bir başıma bırakıp gittin.

Karanlık Geceleri Severim Ben



Karanlık geceleri severim ben
Umutlarımı sönük yanan mum ışığına bıraktığım anları
Beklerim gelecek ve bitirecek
bu sessizliği
hasretimin içinde sakladığım
o şehri
bana düşman edenlere kanmadan devam edeceğim sevmeye
ancak bütün erdemsizliklerle yaşamı bize daraltanlara da
kinimi nefretimi yönelteceğim onurumla
ve asla yenik düşmeyeceğim kendimle
neredesin çığlıklarımın yansıması
neredesin karanlığımın sönük çağrısı
gel de gör gecenin bendeki o görüntüsünü

saatlerce konuşmadan oturabildiysek eğer
söylemek isteyip de söyleyemediğimiz şeylerden
korktuğumuz içindir
ya da istediğimiz sözcüklerin dansı değil de
dokunuşlarla arzu dolu gözlerin çakışmasıdır
şiddeti içeren sevişme anlarımızda
saldırmak kabullenmektir şeytanın isteklerini
öyle ki
zevke tırmanmanın tek patika yolunda
kaybetmektir olan
demek ki beklemek yenilgiyi ertelettirmenin
gelecek zamana bırakıp
o zaman sevişmenin sanal anıdır
güçlü bir kadının zayıf anlarını
kurnazca saldırıya hazır beklemek kalleşliktir
donjuan uşaklığının diğer bir adıdır
bizdeki maçoluğun saklayamadığı hayvanlık
zor geliyorsa eğer sapkınlığımızı dizginlemek
ya hayvanları izlemeli
ya da şeytanın kitabını almalıyız

birden çoğul günlerimin yalnızlığına bıraktım korkularımı
kendimle baş başa bıraktığım kalabalıkları da yenileyerek
ne olduğunu ve olması gerekeni sorduklarında karşıma geçip
savurdum ve uzaklaştırdım onları gecemden

ben yazarım millet okur
çok dertliyim kimsem yoktur
herkes bilir herkes görür
şu gönlümü gel bi söndür

djfun yeah!!!!!!!!!!!!!

Geceler



Bir hoyrattır düşer dilime,
Yaşarken öldürür beni geceler.
Yaşım uzak mı bilmem ama ruhum yakın ölüme
Bildiğim dualarla çoğalır dilimde heceler
Bir hoyrattır düşer dilime

Geceler gibi karanlıktı odam.
Şimdi onu solgun bir mum ışığı aydınlatmakta,
Dikildi gözlerim bir noktaya, içimde büyük bir gam...
Ben ışığa; ışık duvara bakmakta,
Geceler gibi karanlıktı odam.

Hafif hafif dalgalanmakta mum ışığı.
Duvara vurmakta belli belirsiz akisler.
Ben gecelerle sırdaş, ben gecelerin aşığı,
Saat on ikidir söndü tüm lüküsler.
Hafif hafif dalgalanmakta mum ışığı.

Buğulu penceremden baktım sokaklar bomboş.
Yalnız birkaç sokak lambası uyanık.
Kapkara gecelerde düşünceler ne hoş...
Gündüzlerin beyaz renkleri şimdi siyaha boyanık.
Buğulu penceremden baktım sokaklar bomboş.

İçimde bir sıkıntı, bir gam, bir keder...
Mutluluk mu? Dert mi? Bahtiyarlık mı?
Bu hal beni her saniye derbeder.
Halim nedir? Çocukluk mu? Gençlik mi? İhtiyarlık mı?
İçimde bir sıkıntı, bir gam, bir keder...

Ve hatıralar gelir geçer aklımdan.
Dalarım gecenin içine sessizce
Hatıralar vurur beni gizlimde, saklımdan
Gecelerin ortasında bulurum kendimi ıssızca.
Ve hatıralar gelir geçer aklımdan.

Manisa - 1999-2000


Halil Kocaman