Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 615

Kalk Uyuma


Kalk uyuma
sıçrıyor duygularım
bak ne yazacağım
yağmur bahara çarpıyor
yağmuru yazacağım
tut elimi
titrek yıldızlar gözükmüyor
çaresiz kalmış güneş
bulutların arasında
kalk uyuma
sokul bana
bahar olsun yüreğim
erisin bedenim
tükensin bitsin çaresizliğim
deli desinler bana yağmur bitse de
kalk uyuma
güneş kurutamasın
yansımasında ıslaklığımı
toprak kokusu saçlarında
burcu burcu
kalk uyuma
sarmaşıklara inat
kollarım bedeninde dolansın
kalk uyuma
kış batarken bahar bizi kıskansın
günahı neydi sevginin
uyandırılmak mı
kalk uyuma
sevmeyi öğrenmeden mi uyuyacaksın
umutların rüyasında mısın
kalk uyuma
otur karşıma
zamanıdır
yaramazlık yapmanın.

Seninle paylaşmak uykularda en büyük günahlari
Seninle uyanmak nice çılgın gecelerden sonra
Alır götürür beni kokun uzaklara en uzaklara
Ağzın dudaklarımda ıslak bir güldür sabahları

Tenin çekiyor beni tenin tutmuş saçlarımdan
Afrikalı kölenim senin, esirinim, mecburunum
Gözlerin değmese gözlerime kahrolurum
Ölürüm çekersen ellerini avuçlarımdan

Dönsün başım tutuşsun damarlarımda kanım
Gel otur yanıbaşıma erişilmez kadınım
Yum iri gözlerini, devir kirpiklerini
Ser önüme bir hazine gibi güzelliklerini

Sana en muhtaç olduğum su anda gel
Yasamak olsan da gel, ölüm olsan da gel.

Gitme

Gitme
figan düşer denizlere sular çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker kır çiçekleri kelebekler ölür

gitme
bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm

gitme
öksüz kalır içimdeki imge dağları
saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah gülüm

gitme
acılara mahkum olur yüreğim
ardında fırtınalar kalır, ayrılıklar, anılar, yanlızlıklar
boynu bükük aşklar, gözü yaşlı şarkılar
alışamam yokluğuna, yokluğun ölüm

gitme
içimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

gel gitme sevdiğim terketme beni
umutsuz çaresiz bekletme beni

gitme kal, menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam yokluğun ölüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

Bakışların

Kuytularda saklarsın bakışlarını
Ve gözlerinde toplarsın bütün yıldızları
Bazen bir yıldız kayar gözlerinden yüreğime
Bazen karanlığa konan kus
Bazen karanlıkta saklambaç oynayan çocuk olur bakışların.

Tutunsam gözlerindeki yıldızlarına
ve yüreğine dokunsam
yanar mı ellerim.

Dur kaçırma gözlerini gözlerine hasretim
Bırak kâinattaki geceyi gözlerinde seyredeyim

Bakışların karanlığa yuva yapan kus
Bakışların karanlıkta saklambaç oynayan çocuk
Bakışların sonsuzluğa açılan feza
Bakışların bazen bir umut bazen bir ceza

Tutunsam gözlerindeki yıldızlarına
ve yüreğine dokunsam
yanar mı ellerim.

Dur kaçırma gözlerini gözlerine hasretim
Bırak kâinattaki geceyi gözlerinde seyredeyim.


Öner Polat

Marmara Geceleri



Solgun parıltılarla Marmara'ya dair
Serpildiği geceler, suların billûr
Müsikîsi dağılır tenhâ sâhile.
Hıçkırıklar duyulur uzaktan bile.

Vücüduna beyaz bir maşlah bürülü,
Elinde bir sararmış menekşe gülü,
Gezer çamlar altında hasta bir kadın;
Baş örtüsü, göğsünde bir tül kanadın
Bir damla ay süzülür kirpiklerine.

Haber sorar yavru bir bülbül eşinden,
Bir ud sesi yükselir bir şehnişinden:
Sonra bütün yalılar rüyâya dalar.
Açıklarda beliren sessiz adalar.

Hizasını geçerek biraz ilerde
Ziyâlarla öpüşen yelkenlilerde
Bu rüyânın firâri, çılgın kuşları!
Ziyâların sularla der-âguşları
Uzayarak bîr müddet geçer aradan.

En nihayet çekilirdi ay Marmara'dan:
Eser karşı ufuktan hafif bir meltem;
Bahçelerde çekerken güvercinler dem,
Tekrar eder sahilin şâir suları
Billûr müsikisiyle bu hû hûları...

SUSUYORUM

Yüreğini baharda beklerken;
Sen, rüzgarı koynuna alarak gitmiştin.
Ben bir ömre sığdırmazken aşkı;
Yeminlerini ıslak yağmurda kurutup
Anılarımızı kibritsiz yakarak gitmiştin.

Giderken söyleyemediğim ,
Tek bir cümle için yollara düştüm.
Hep seni aradım ıssız köşelerde.
Yağan yağmura kafa tutacak,
Yalnızlığımı nefesimde yakacak,
Cüretkâr bir yangın aradım durdum içimde...

Son cümlemi söylemek için,
Uçurumlara düştüm sisli gecelerde.
Umutlarımı duvarlara çarpacak ,
Seni seven kalbimi yakacak oldum.
Ama ..ateşi saklayan dağ gibi sustum.
Karanlığı besleyen bir çığ gibi,
Yutkundum içimde kanayan çığlıkları.
Çünkü, ömür boyu susacak kadar
Seviyordum seni.

Rüzgar ince ince okşardı terli sırtımı.
Fırtınalar ise usul usul ovardı kanayan yaramı.
Sabrımı sınıyordu kanlı pusular.
Belki de bu sabrım yetmeyecekti
Sana kavuşmama...

Pes etmedim yalnızlığına.
Ve kaybolsam bir an yollarında;
Tanıdık bir ayaz aradım durdum.
Güneşe mevzilenmiş sabahın koynunda.

Dizlerimin feri kalmadı karanlıklarında.
Tükettim yollarında çocuksu düşlerimi.
Son nefesimde söylüyorum artık.
Sana ıslanmış birkaç cümleyi.....

Gökkuşağında yaşamak için,
İliklerine kadar ıslanmak gerekirmiş.

Seni yaşamak,
Her nefesine ölümü sığdırıp
İki gülüşünle hayata bakabilmekmiş...

Ve şimdi ben, ömür boyu susuyorum