Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 633

Yalnızlığın Ayrıkotları



Toprağı nasıl kavrarsa ayrıkotları
ve nasıl çölleştirirse usul usul
öylece sarmış seni yanlışlar
çürütmüş yüreğindeki öfkenin
dayanıksız tohumlarını
çorak bir toprağa döndürmüş içini

Zehirli sütleğenler sürülmüş ökselere
sinsi bekleyişler gibi yapışkan
iğrenç gülücükler serpiştirilmiş
belli ki sen
konacaksın acemi sekişlerle
yalnızlığın bu hayın ökselerine

Ve şimdi uysal bir kedi gibi sokuluyorsun
gergefini sessizce işleyen gecenin koynuna
Usulca okşuyorsun yalnızlığını
usulca ve sessizce yaşamak diyorsun buna
oysa hayat
açılmamış bir yumak gibi duruyor ellerinde

Ah yalnız kuş
belli ki sen hiç bilemeyeceksin uçmayı.

Sessizliğin Çanları



I

Bir çığlığın sessizliğidir
derin suların dinginliği
ki çınlar yüreğin
kararan kayalarında

Derin suların dinginliği
çatlatır yüreğinde korkunun tohumunu
çünkü sessizlik en büyük ustadır
düşü gerçeğe dönüştürüverir apansız

Isırır bir hançerin yılan dili
gibi çatallaşan çeliği
Sonra yalnızca öyküler kalır
ve sen onu yaşarsın çaresiz

II

Dirhem dirhem tartılmaz ki dostluk
yaşanmaz ki vermesini bilmeden
damla damla biriken bir şeyler
boş bir tapınakta birden
çalar gibi olur çanlar

Ve yaşamın hesabını
veremezsin bir türlü kendine
Sonra boğuntular
sessiz haykırışlar
karanlık sokaklara çeker seni

Çanlar beyninde asılı duran
madeni bir gökkubbedir artık
kulaklarına balmumu da akıtsan
delecek beynini bu çığlığımsı sessizlik
ve bu katran gibi yalnızlık

Hümeyrâ'sız Olur Mu?



Bağışlayıp Dünyâ'yı, verseniz de her şeyi
O'nunla öğrenmişim, adam gibi sevmeyi
Unuturum mecbûren, yokluğunda gülmeyi
Tüm dilberleri alsam, Hümeyrâ'sız olur mu?

Yâr bellemişim O'nu, hem de kavilleşmişiz
Bir istikâmet için, bu yolda birleşmişiz
Yekten atar damarlar, kalben bütünleşmişiz
Alıp verdiğim nefes, Hümeyrâ'sız olur mu?

Çok hâtunlar tanıdım, en ince detayıyla
Hasletleri sınırlı, parmaktaki sayıyla
İdrâkimi arttırdı, az veyâ çok payıyla
Hûriler imrendiren, Hümeyrâ'sız olur mu?

Var mı O'nun benzeri, biraz etrâfa bakın!..
Bulamazsınız derim, aramayı bırakın!...
Tâ içimdedir yeri, canımdan daha yakın
Bedenimde ki rûhum, Hümeyrâ'sız olur mu?

O'nu bana yâr eden, Rabb'e şükür vazîfem...
Nasıl sevmişim nasıl, tertemizdir nazîfem
Gözlerinin bebeği, ilhâmıma taz'îfem
Eğer mahrûm kalırsam, o gün olur âzifem
Böyle derin hissiyât, Hümeyrâ'sız olur mu?

yÜREK İSTER

Kollarım dolansın ince beline
Dokunsun helaldir tenin tenime
Zehir tattırma seven kalbime
Gitmek yürek ister,sen gidemazsin.

Dilim bir kötü laf etti pervasız
Sevilmek olur mu,nazsız edasız,
Farkında olmadan böyle zamansız
Gelmek yürek ister sen gelemezsin.

Cemre olur düşersin toprağıma
Can verirsin sararan yaprağıma,
Aşkın hançerini taşan bağrıma
Vurmak yürek ister sen vuramazsın.

Ağlıyor bu gönlüm etmiyor kelam
Vefasız aramaz göndermaz selam,
Bulacağım idam olsa da cezam
Ölmek yürek ister sen ölemezsin.

Bir gün, olur ya bir gün sessizce gidersem..
Kimselere söylenme, kimselere seslenme..
İsyan etme dağlara, ovalardan hesap sorma...
Günahkar belleme yolları..

Bir gün olur ya bir gün sessizce gidersem..
Başka sevdalar arama, başka sevdalara kızma..
Yüreğinle hesaplaşma, gözlerinden yaş akıtma..
Eğme başını rüzgara...

Bir gün olur ya bir gün sessizce gidersem..
Dönecek diye düşün, sevdanı savurduğumu içimde..
Kavurduğum küllerle, büyütüp sevgini yüreğimde..
Ellerini bırakmayacağımı kimselere
Ve bekle..geleceğimi..

İsyan



Ağaçlar cüce şimdi, binalar yüksek,
Ne bahçe var artık, ne bülbül sesi...
Yok ettik hepsini tek tek keserek,
Özlediğim bir yeşil ağaç gölgesi.

Binalar; yığın yığın, dizi dizi,
Evler; kat kat, üstüste, yan yana,
Sanki gizli bir el hepimizi,
Çekiyor sessizce o taş bağrına.

Atlar yavaş şimdi, arabalar hızlı,
Sanki yaşam sade bir koşturmaca...
Farkındayım içimde bir özlem gizli,
Cevabını aradığım bulmaca.

Uçaklar kovdular gökten kuşları,
Sanki ağlar gibi yağmurun sesi,
Çoktan tükettik de ağaçları,
Bari yok olmasa Gök-su mavisi.

Ama biz ona da hasretiz şimdi,
Sağımız, solumuz yüksek yapılar,
Ne sabah güneşi, ne de ikindi,
Kirlendi mavi gök, kirlendi sular.

Şehir denen korkunç garip yaratık,
Mahşerin kurulup bitmedigi yer,
Bıktık, bıktık senden ağaçsız bıktık!!!
Ama ne çare ki hepimiz esir...

Çevre yeşilliği, bahçe çiçekler...
Akarsuyun sesi sanki bir masal,
Ama bir gün mutlaka çocuklar,
Uzanır pencereme çiçekli bir dal.

BENİM KADAR SEVERSEN GEL !

gel yeter yılları eskitti yıllar
gönül yarim diye seslenince gel
kuzu sesleriyle coşarken köyler
güneş mor dağlara yaslanınca gel

gözyaşın teselli kahır gardaşın
hasret acısından ağırırken başın
peşini bırakta dolunun boşun
kahırdan gözlerin ıslanınca gel

taş gibi yürekle gelme istemem
el gibi soğukca gülme istemem
arayıpta beni bulma istemem
ancak benim kadar hislenince gel

gel vuslat uğruna dağlar aşıpta
gel gurbet ellerle vedalaşıpta
sevda yollarında coşup taşıpta
durulup oturup uslanınca gel

Kayip bir adim var sehirde
Simdi onu ariyorum sessizce.
Ama umutsuzum,
Cünkü, yelkovanla akrebin iliskisine benziyor arayisim.
Ben ariyorum o kaciyor.
Ben, benden kaciyor,
Icimdeki dügümü cözebilecek tek sey ben,
O da kaciyor benden.

Aslinda ismim buralarda bir yerlerde gizleniyor.
Ne olacagini bilmeden,
Bunca zaman hic gülmeden,
Yasayabilir mi ki icimdeki ben,
Dönüp gidersem, caresiz kalir icimdeki ben,
Bir türlü yasayamayan,
Ama hep düslenen sevdalarda gizlenen
Rüyalarda avare olmus derbeder ben.


Kayip bir isim,kayip bir siir,
Satir aralarinda bulmaya calisan ben.
Kendi kendime küsen ben,
Kendi kendine yasamaya calisan gene ben
Benden geldigim yerlerde daha cok vardi benden.
Ama gözyaslari vardir hep yüreginde gizlenen,
Kirpiklerinde mesken tutmus,dudaklarinda nehir olmus ben.

Hep beni ben diye bilirdim,
Bir yanim köhne bir hayati sürdürürken,
Diger tarafim yasanmisligi anlatiyordu derinden.
Agacmis, yapraklarin altinda ezilen ben.
Dallari üstüme düsmüs, dallari kiran,ben.
Altinda ezilen, enkazi kalkmamis üzerimden.
Toza topraga bürünmüs ben,
Icimdeki depremi yaratan, kayip bir sehrin emsali olmus ben.

Simdi yasiyorum bensizlige inat,
Suc benim degil,beni benle yipratan,
anlamini bulamadigim hayat.
Beni benle yasamak varken,
Aydinligimi götürmüs benden.
Ben benden cok uzaklarda yasarken.
Kayip ilani verecegim yüregimden.
Yoksa bensizligim ölüm olacak ,
Beraber ölmek varken.