Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 715

Benden ayrılmak istediğini.
Uykularım tarumar hayallerim perişan
Gecelerim ışıksız,gündüzlerim güneşsiz
Ben ise garip
Yüreğim ayrılığın soğukluğunu hissediyor -
Ellerim boşluğunu ellerinin
Sebebsiz bedenim titriyor gözlerim doluyor
Biliyorum beni terk edeceksin
Yeminlerimize aldırmayıp kurduğumuz hayalleri yıkıp
Gideceksin kimsesiz kalacağım
Ağlayacağım yine geceleri bir başıma
Gözyaşlarımı silen,teselli veren olmayacak
Beni seven aşkım diyen kimse olmayacak
Şirinem olmayacak biliyorum beni sensiz kılacaksın
Dünyayı anlamsız bırakacak karanlığa iteceksin
Duyuyorum ayrılığın yıkıcı soluğunu
Biliyorum yıldızlarımı söndüreceksin,
Beni karanlığa haps edip dünyayı zından edeceksin
Duyuyorum beni kahredeceksin...

Sen gözlerimin ufkunda tüterken
Hüzün yağmurları yağmazdı günlerime
Ilıman ikliminle dolardı içim
Nasıl da sokulurdu ellerin ellerime.
İnce bir yapraktı saçların;
Yaşlanmış ağacımın dallarında
En gür şafaklar sökerdi
Aşkımızın yollarında.
Sen sıcak gülüşlerde yaşardın
Avuçlarında hep bahar yağmuru.
Yirmi yaşın elleriyle okşardım seni
Uzandığımız gök maviydi ve deniz duru...
Kaçıp sana sığınırdım
Geceler üstüme üstüme gelince.
Sonsuz mutluluklar ormanında
Bir nazlı geyik gibiydin ince.
Bir sen güzeldin benim için,
Bir de yüzünde açan karanfil.
Öyle çok esiyordun ki içimde
Bahar rüzgârı gibi efil efil...

Anladım diyemem ki ! Suçluyum.
Belki ben anlatamadım sana kendimi
Tutuştum, yandım da yokluğunda her gece
Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi.

Her gün her dakika seni özlerdim
Bitmezdi kederim senin yanında bile
Susardım, gözlerime baktığın zaman
Mermer bir heykelin çaresizliğiyle

Oysa neler düşünürdüm sen yokken
Sana kavuşunca neler söylemek isterdim
Dakikalar bir ışık hızıyla geçerdi
Ayrılık başlayınca ben biterdim.

En kötüsü beni koyup gitmendi
O, öyle bir yalnızlıktı anlatılmaz
Hep yarım kalmış heyecanlar hazlar içinde
Biterdi bir kış, geçerdi bir yaz.

Ve nice yıllar kovalardı birbirini
Gözlerimde gitgide büyürdü mesafeler
Bütün teselliler uzaklarda kalırdı
Bütün çiçekleriyle solardı bahçeler

Ne olurdu saadetlerin en büyüğü
İşte ellerimde al, diyebilseydim
Anlardın ve hiç gitmezdin, değil mi?
Bir gün duyduğum gibi kal diyebilseydim.

KİMİN UMRUNDA...

Sevgi bu değil arkadaş
Aşk bu değil
Ne sevgiyi yaşayabilmişiz,
Ne aşkı yaşamasını bilmişiz.
Ne de çocuklar kadar mutlu olmayı,
Hiçbirini becerememişiz..

Atmışız içimize,
Saklamışız kimse görmesin diye,
Kalbimizin en derin köşesine...
Bazen yazılarda dile gelmiş,
Bazen gözlerimizden akan damlalarda...

Gizemimiz olmuş, bize hayat veren nefesimiz olmuş
Mabedimiz olmuş..
Kimseciklere ellettirmemişiz,
En değerli oyuncağımız olmuş...

Ta ki hoyratça biri gelip,
Sökmüş almış onu kalbimizden.
Acımadan, kıymadan.
İncinir mi diye düşünmeden...
Nefessiz bırakmış bizi,
Can gitmiş, kalp paramparça
Kimin umurunda?