Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 870

Yalnızlığımdır dostum

Sponsorlu Bağlantılar

Yalnızlık!
Yüreğimde çaglayan!
Ellerimde dua;
Ve kulaklaeımda anonim mısralar;


'Ey insanlar!
Yalnızlığım dadır bütün rahatım!
Ve tüm belaların kalabalık eğlencelerimde
Her kiminle dost olduysam azıcık!
Ayıplarımı açtılar hep ve yaydılar sürçmelerimi
Onlardan gerçek sadık bir dost bulamadım.
Sevgimi saklayacak,onurumu gözetecek
Gerçek dost bulamadım!
Onlardan kopuşum,onları küçük düşürmek değil!
Zira ki benim şerefim yalnızlığımdadır.'

Sen varlıgımsın yanlızlık!

Baktım...
Baktım her yerde senden birşeyler var biliyormusun
Çimenlerin üstüne küçük bir kuşun gölgesi düşmüş
Arada bir gözüm takılır benim
Derinlerden gelen ve gözlerime yerleşen bir
yalnızlığın etkisiyle öylece bakarım bazen
Aslında o gölgeyi takip etsem bir yere giderim biliyorum
Çok değil aslında..birkaç gün önce yanıma kitaplarımı ve elmalarımı alıp
serin bir gölgeliğe oturdum seni düşünerek..
Üstelik hayattan pekte zevk almıştım
Yüreğimdeki herşey çözülmüştü o an
Peki şimdi bu yaşadığım kırgınlık bu hesaplaşmada neyin nesi söylesene
Ne büyük bir sessizlik ne büyük bir sadakat bu
ne büyük bir sakinlik
Acaba birbirini kovalayan günlere umutlarım yenikmi düşüyor söylesene
Arada bir serin bir rüzgar ürpertiyor yanaklarımı
Peki söylesene bu kısık gözlerimdeki yangın neden?
Kim verecek bunların cevaplarını
Ne zaman verecek yada cevap var mı?
Ilık bir İzmir gecesinde,parçalandığımı hissederek
Kızgın ve yalnızlığımı yaşıyorum iliklerime kadar
Aklıma gelenler yapabileceklerimin o kadar çok uzağında ki
Hayatın neresinde kalmışım bilmiyorum
İstersem başlarmıyım yada başlayabilirmiyim sorusu
beynimi kemirip duruyor..
En son ne zaman uzattım ellerimi
kimselerin acıtmayacağından emin sorusuna
hiçbir yanıt veremiyorum..
İzmirrr...
Hani senin hep kızdığın ama asla vazgeçemediğin sehir
Seni o kadar çok özlemiş ki
Saklamıyor özlemini hiç saklamıyor
Dost sohbetlerinde açık açık söylüyor seni ne kadar özlediğini
Bir bana söylemiyor ama,bir tek benden gizliyor
Çünkü benim özlemimin yanında onunkinin ne kadar hafif kaldığını biliyor
Sende biliyorsun..
İzmir...
İzmir yağmurlu günlerinden birinde belki de
Yağmur,sensizliğin hüznünü üstümden sıyırdı ve akıttı yere
Bir gölgeye basar gibi basıp gittim o hüzne
Şimdi benden başka herkes yağmuru kıskandı
Ve biliyormusun artık herkes yağan yağmurla kavgalı
Yağmur sadece,sanki bir senin için..
birde benim için yağıyor,
belkide birde sevgimiz için......

İstanbula Geliyorum Ve Sana

istanbula geliyorum ve sana
yaz çiçekleri açıyor üsküdarda
mavi gözlü boğaz ortasında
güneş şafaklarımıza çekiliyor
akşam kızıllığında söyleniyor şarkımız
başımdaki duman duman sevdayla
istanbula geliyorum ve sana
boğaziçini sıvazlıyorum gözlerimle
hasretin özünden silkinerek
buruk bir tadla yaslanıyorum yaşama
gül kokusunda
deniz tuzunda
şiirler okuyan ruhuma dokunuyorum
bekle beni bulutlar kadar sabırla
istanbula geliyorum ve sana
gönlüm senden beri boş
senden beri onurlu
öksüz kalmış sevdamın sığınağı
hasretle dolmuş aşkımın oluğu
yolların ölü yüzünü sıvazlıyor
sıla yolcusu arabalar
bekle sende beni gözlerimde parlayan nur
tüm hatıraları toplayarak bavula
istanbula geliyorum ve sana...

Bağır Beni

Bütün sesimi sana bırakıyorum
Bütün rüzgârlarımı
Çekip gidiyorum işte
Küskün atlılar peşinden
Dönüşüne yasak konmuş yolcuyum.

İzlerimin üzerinde gezinirken bulutlar
Dağ yamaçlarında, yol boylarında
Avcılar izimi sürer bir dalın uçlarında
Yaprağında yeşilin
Kuşatmaya alırlar bir çiçeğin rengini

Oysa ki ustasıyım, tarihiyle yaşıtım
Yenilginin, bozgunun

Sular ısınıverir birden
Bir takla güvercin döner havada
Bahar firara çıkmıştır
Suçum subuta erer, hüküm kesindir
Sabıkam tescillenir
Aranan iki kişiyiz
Küskün bir şair, kaçak bir bahar
İkimiz de firariyiz.

Çekip gidiyorum bir yıldıza tutunarak
Her gece oradayım işte
Her bahar samanyolunda.

Bütün sesimi sana bırakıyorum
Bütün rüzgârlarımı
Bağır beni.

Nostalji




Şimdi nisan ayında olmak vardı…
Yağmurlu ikindi… köy yollarında
bastığım çamurlar iz iz dolardı,
Kök kök sarı çiğdem avuçlarımda…

Evde soba hafif hafif yanıyor,
Kalaylı tencerede yine bir şey kaynıyor,
Ebem, seccadesinde dua mırıldanıyor
Dün kuzlayan koyunun kuzusu kucağımda

Önce ekmekle gelir günün çorba kokusu,
Bir de kavrulmuş belli şifalı dut kurusu
Ne kadar aç olsam da, sarar akşam Uykusu…
Öylesine yorgunum çardağın Kenarında.

Derken… misafir gelir teebessümler… hoş-sefa,
Emmiler hemen de dalar askerliğinden Lafa,
Demlikte çay tükenir… gönül ister ki daha...
O, gün görmüş sohbetler hala kulaklarımda…

Ordan burdan… Yine gelir sonunda sıra bana
Her gün de nazlanırım… Ama hiç kıramam da
Halam yine duygulu; illa “Yemen” der bana
“Giden Gelmiyor…” diyemem, kitlenir boğazımda

Anam Hacı’yı hatırlar yiğit, uzun boyuyla
Halam da Hüsnü’sünü… Kalan dört çocuğuyla
Ben hava değişsin Diye… Bir de… Yar arzusuyla
“Suna Boylumu” söylerim… Yürekten, duya duya

Sıradan bir gecedir, döşeğime uzanıp
Uykumu ürkütürüm hayalimle anlaşıp
Aklım şiir kesilir…. Sonra biraz uslanıp
Pınarda buluşuruz rüya rüya Suna'mla

Sabah ne eken gelir, horoz ne aceleci
Kuşların toy düğünü, koyun-kuzu sesleri
Akşam hüznünü çoktan atmış kır çiçekleri
Dalga dalga son bulur tan yeli yanağımda

Serinliğinde seni, canlılığında
Toprak kokularında… Kuş seslerinde
Günün mor ufuklardan yükselişinde Seni…
Mendil sallayışını, göz göze bakışını…
Kahvaltıda düşünmek, hep mi hep hayalimde…Kazanç Ortaklığı

O





O
Her şey onun suçu
Hasretinde yalnızlığın da sebebi o
Seni özleme nedenlerimin de
Geceleri isyana yeltenen yüreğimi
Sıkıştıran da o
Sadece o
Seni benden alıp gidende
Beni beklemeye mecbur eden de
O
Ve sen
Kurtul da gel artık
Bırak biraz da o sensiz kalsın
Bırak her şeyi onun olsun
Adına yazılmış şiirleri de
Her köşe başında çalınan şarkılarını da
Bırak
Bir kere de sen onu terk et de gel,
Beklemeyi benden devralsın
Yıkıp da gel artık onu
Adı uzak şehir İstanbul kalsın
Sen gel de hasretine İstanbul yansın.