Özlem -1- [Arşiv] - Sayfa 24

YEMIN OLSUN

yalanim varsa
iki gözüm kör olsun.
kör olsun
bir daha görmesin gün yüzünü.
ne kimseyi sevdim
seni sevdigim kadar
ne kimseye yandim
böyle alev alev böyle kor gibi
inanmazsan eger
tut gel ecelin elinden
azraile yol göster adresimi ver
istersen nah surda de ne farkeder
bulsun eliyle koymus gibi beni
ve alsin bu cani tenden
alsin ki
ben öleyim ugruna ey yar
senden vazgecmeden

Bana, Sana, Bize Dair...

Bugünlerde yine boyalara verdim kendimi..
Görenler bir sürü yorum getiriyor (ne gereği varsa). Kimi bu kadar işimin arasında küçük kutuları boyamak için vakit harcamama saçmalık gözüyle bakıyor. Kimi olaya sanatsal açıdan yaklaşıyor. Kimi takdir ediyor kimi alaylı bir şekilde dudak büküyor. Neden bu kadar burunlarını sokarlarki hayatıma? Sıkıyorlar beni...
Bugünlerde yine boyalara verdim kendimi..
Çünkü sensizlik yine boynumu büktü. Zımparayla ahşabın yüzeyinde gezinirken aslında kendimdeki pürüzleri gidermeye çalışıyorum. Kalbim öylesine karışıkki. Keşke bir zımpara da onun için olsaydı.
Bugünlerde yine boyalara verdim kendimi..
Çünkü çocuklar gibi oluyorum boyalarımla. Çocuklar hep mutludur ya, çocuklar aşk acısı bilmezler ya ondan işte. Parmaklarım, yüzüm, kıyafetlerim boyalara karışıyor ben içinde renkleniyorum. Masus boyuyorum her yanımı küçücük bir çocukken yaptığım gibi...
Bugünlerde yine boyalara verdim kendimi..
Ahşaplar renkleniyor, güzelleşiyor ellerimde. Ama ben yine aynı ben işte.. Yine seni düşünüyorum. Yine içim acıyor. Yine ağlıyorum. Hayata güzellikler katarken kendime yine defolu kısımları ayırıyorum işte.
Bugünlerde yine boyalara verdim kendimi..
Çünkü seni çok özledim...

Bilmiyorum nedendir,
Seni o kadar yakın bulmam kendime,
Bilmiyorum nedendir,
Kalbimin soğukta titreyen,
Ürkek bir kuşun kalbi gibi atması,
Bilmiyorum nedendir
Sana açılamam,
Sen hiç gezdin mi boş sakaklarda,
Dağlarda nefesinin yettiği kadar bağırıp,
İsyan ettin mi kaderine,
Sen hiç sevdiğini düşünürken,
Gözlerinden akan bir iki damla yaşla,
Güneşin batışını seyrettin mi,
Tahta masaları yumruklayıp.
Başını duvarlara delicesine vurdun mu,
Ve sonra dua ettin mi ölmek için Allah’a
Ellerinle kırdığın içki kadehlerinde,
Kendi kanını içtinmi,
Sen sen arkadaş hiç sevip de yalnız kaldın mı.
Bilmiyorum nedendir arkadaş
Belki de biliyorum belki de söyleyemiyorum
Desem diyebilsem ki bildiklerimi,
Sana aşığım, seni seviyorum, seni düşünüyorum,
Ama söyleyemem, diyemem.
Çünkü aramızda dağlar, denizler, yollar
Ve birde senin kahrol asıca gururun ve saplantıların var.
Sen benim, seni ne kadar sevdiğimi
Ne kadar düşündüğümü bilmeyeceksin.
Bu böyle sürüp gidecek.
Bense her gece yıldızlara seni sevdiğimi söyleyeceğim.
Çünkü aramızda dağlar, denizler, yollar
Ve birde senin kahrolasıca gururun ve saplantıların var.

Gece,
Duvardaki gölgemle oynadım.
Kuş oldum,uçtum sana,
Nilüfer oldum,yavaşça açtım.
"Seni seviyorum"yazdım,
bozuk harflerle...
Öpmek istedim,kendimi öptüm...
Öptüm ken-di-mi...


Dün gece duvardaki gölgemle oynadım.
Her şey ikilenmiş bu gecede
masam
sandalyem
kitaplarım
Ellerim,başım,kollarım...
Ya gözlerim?Ah yüreğim!


Dün gece duvardaki gölgemle oynadım.
Kuş oldum
Nilüfer oldum
Mum söndü
Sen oldum

Canım Acıyor

Her nefes alışımda
Ciğerlerime özlemini çekiyorum
Her sigara yakışımda
Hasretinin kor ateşinde bende yanıyorum
Anla artık;
Sensiz gecen her bir anda
Gözlerindeki ışıktan yoksun her karanlıkta
Yüreğim sızlıyor içten içe
Ve canım acıyor...

Duvarlar pembe düşlerime el koymuşsa
Yalnızlık son restini çekip kalbimi rehin almışsa
Sana koşan ayaklarıma kör zincirler vurulmuşsa
Anla işte;
Düşündükçe yokluğunu, andıkça ismini
Hasretine sarılıp hatırladıkça o masum gözlerini
Yüreğim ağlıyor içten içe
Ve canım acıyor...

Gece yarısı yokluğunun kâbuslarından korkuyla uyanıyorsam
Yetim kalmışçasına
Düşlerimin ortasında sadece sana ağlıyorsam
Anla işte;
Ağladıkça hasretine, gözyaşlarım süzüldükçe toprağa
Bir gün sensiz bitip bir sayfa daha ekliyorsam yalnızlığıma
Yüreğim sızlıyor içten içe
Ve canım acıyor...

Bastığım her kaldırımda senden bir şeyler ararken
Şehrin tam ortasında dizlerim artık yorgun düşüyorsa
Sensizliğin içinde ruhum yavaş yavaş kayboluyorsa
Anla artık;
Şehrin her ışığında hatırladıkça gözbebeklerini
Anımsadıkça son gidişini
Yüreğim sızlıyor içten içe
Ve canım acıyor...


İsmail Sarıgene

Özledim

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler
arkalarında doldurulması
mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer
Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de
dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer
Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine
kulağına okunacak biri olsaydı eğer
Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar
ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer
Sen gittikten sonra yalnız kalacağım
Yalnız kalmaktan korkmuyorum da
ya, canım ellerini tutmak isterse
Evet sevgili
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu
Kim uzanmak isterdi ince parmaklarına
Mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa
tanıklık etmiş olmasalardı eğer!!