Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 143

Bilmiyorum Nerdeyim

Sponsorlu Bağlantılar

Bilmiyorum nerdeyim ne haldeyim ben kimim?
Ayrılırken kimliğim adresim sende kalmış
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış
Akların kaybolduğu renğin ahenk bulduğu
Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu
Bir gül için bülbülün saçlarını yolduğu
Aşkın harman olduğu o mevsim sende kalmış

Nerede o çocuksu o şımarık hallerim
Saçlarına hasreti tanımayan ellerim
Rengarenk rüyalarım toz pembe hayallerim
Tekmil neş'em sevincim hevesim sende kalmış

Ayıplama kınama kahveye gidiyorsam
Avunabilmek için bir tavla atıyorsam
Garson çay uzatırken ben 'aklımda' diyorsam
Sende kalmış demektir ladesim sende kalmış

Dostlar da muhabbeti kestiler,luzumda yok
Zaten senden ziyade sohbetim sözüm de yok
Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok
Aynalarda kendimi göresim sende kalmış

Allahım düşmanımı düşürmesin bu za'fa
Sanki her noksanımı mecburum itirafa
Hangi şarkıya girsem notalar do re mi fa
Sol! diyorum sana sol! sesim sende kalmış

Sende kalmış umudum saadet çağım sende
Sende kalmış huzurum tüten ocağım sende
Sende hayat kaynağım duygu membağım sende
Can diyorum sana,can-kafesim sende kalmış

Gel Tanrıya borcunu teslim etsin bu yürek
Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek
Kelime-i şahadet getirmem için gerek
Son diyorum sana son nefesim sende kalmış.

isimsiz kral

Yalnızlık


Gözyaşlarım benim tanrıya yakarışım
hislerim duygularım yaptıklarım ve yapacaklarım
adeta bir şeyi haber vermek istiyorlar gibi
ama bu ne bilemiyorum...
Tek bildiğim bir şey var o da yalnızlığım.

Gözyaşlarım sel olup gittiğinde ve,
Benim artık üzülmekten sesimin çıkmadığı
anda yine düşünüyorum
ve yakarıyorum tanrıya
neden hep böyle ne zaman bitecek bu acılar diye
ama bir cevap gelecekmi bilmiyorum
tek bildiğim bir şey var o da yalnızlığım.


Ancak bir gün bir şey oluyor her şey bitti çözüldü diyorum
ancak o zamanda yine bilmediğim bir şey oluyor
tam her şey çözüldü derken başka bir problemle karşılaşıyor yüreğim
hala yalnızım evet hala yalnızım
tek bildiğim bir şey var o da yalnızlığım.

Öylesine yalnızım ki bu gece


Öylesine yalnızım ki bu gece,
Gecenin mavisini bölen sokak lambalarını bile farkettim.
Öylesine yalnızım ki...
Öylesine yalnızım ki bu gece,
Sokakta nara atanların ne kadar haklı olduklarını farkettim.
Yıldızların ne kadar parlak olduğunu,
Gecenin ölümden bile korkutucu olduğunu,
Hayatın aslında ne kadar sahte olduğunu,
İçinden geçip gittiğimiz zamanın aslında hiç olmadığını,
Ölümün ne kadar sessiz ve ürkütücü olduğunu farkettim.
Öylesine yalnızım ki bu gece,
Hayatımın senden ibaret olduğunu farkettim.
Öylesine yalnızım ki...
Çagdaş Göktaş

Yalnızım

aşk mıdır söyle
seni sensiz yaşamak
yokolmak sensiz sevişmelerde

uykusuz bu gece
sensizlik ülkesinin sessiz
boğucu karanlıkları içinde
sular gibi yalnızım
sular gibi kimsesiz

akıyorum toprağı ve havayı soluyarak
sensin diye

bu gece bu gece
allahlar kadar allahsızım
uzaklardan gelen köpek havlamalarına
yağmurun son damlalarına
ağaçların en incecik dallarına
tutunacak kadar yalnızım
Celal Kabadayı

Yalnızlıkacı çektim ya
günlerce
hatta gecelerce
bekledim seni
aylarca, yıllarca
gönlüme bir ağrı
inceden bir sızı
saplandı bir anda
olduğum yere seriliverdim
öylece kaldım orada
ne gelen vardı
ne de giden
yapayalnızdım be sevgilim
yapayalnızdım
arayıp nasılsın diyen
bile yoktu
o kadar yalnızdım ki
aradan zaman geçti tabi ki
bir gün bir baktım
saçlarıma erimeyen karlar yağmış
ben şimdi ne yapacağım
be sevgilim
yalnızlık beter
sensizlik daha da
sensizlik daha da
beter be sevgilim
dön artık
dön artık
ne olur bana
geri dön be
sevgilim
sensiz yapamıyorum
sensiz olamıyorum
en sevdiğim
Fuat Asığ

Yalnız Adam

Yağmurlu bir gece,
boş sokakta bir fener.
Geceyi süsleyen yalnız bir fener,
ve önünde yalnız bir adam.
Ayaklar`ının artık tutmadığı bir anda,
bırakıvermiş kendini oraya.
Kimse bilmiyordu,
ama bu genç yaşına rağmen,
ne çok yol almıştı bu adam.
Gözlerine uykusuzluğun,
bedenine bitaplığın izleri yansıyordu.
Neydi onu bu hâle koyan,
hiç kimseye söylemiyordu.
Ne gece`ye açıklıyordu sırrını,
ne de onun gibi yalnız olan fener`e.
Zamanı geldiğinde,
bu sırrını bir tek toprakla paylaşacaktı.
Bir adam vardı,
o gece çaresizliğin en karanlık noktasına ulaşan bir adam.

Yağmurlu bir geceydi,
her zamankinden daha karanlık.
Bir kadın
kırık camlı pencere`nin önünde otururken,
gözyaşları yağmura eşlik ediyordu.
Yağmur`un ve sessizliğin sesinden başka
hiçbir şey duyulmuyordu.
Kadın`ın içinde atılan çığlıklar bile.
Yıkık ve soğuk bir kulübe`nin içinde yalnız bir kadın.
Ağlıyordu.
Gözleri geceye dalarken,
düşündüğü tek bir şey vardı:
Şimdi nerdeydi, ne yapıyordu acaba.
Alev Güneş