Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 144

Hasret Zor Ama

Sponsorlu Bağlantılar

Hasret zor
Ama
Özlediğim sen olunca
Hasreti seviyorum .

Gülmek güzel
Ama
Gözyaşlarım senin için akınca
Ağlamayı seviyorum.

Ben seni
Senden biraz uzak
Sana biraz yasak
Epeyce de yanaklarımı ıslatarak
Öylece seviyorum.

Ya sen beni nasıl seviyorsun?

isimsiz kral

BIRAKIP GİTTİN BENİ
Bırakıp gittin beni bütün kapılardan.
Bütün çöllerde tek başıma kodun beni.
Şafakta arayıp öğle vakti yitirdiğim
Vardığım hiçbir yerde değildin.
Sensiz bir odanın sahrasını nasıl anlatsam !
Hiçbir şeyin seni andırmadığı bir pazar kalabalığını,
Denizde dalga kıranda da boş boşluğunu bir günün,
Seslenip de senden cevap alamadığım sessizliği..

Bırakıp gittin beni kalarak olduğun yerde hareketsiz
Her yerde bırakıp gittin beni gözlerinle
Düşlerin yüreğiyle bırakıp gittin beni.
Yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin,
Gelişigüzel bir nesne, bir "şey", bir iskemle gibi,
Yazla birlikte biten bir kısa tatil,
Çekmecede bir kart gibi bırakıp gittin.
Senden düşen hep ben oldum en küçük kımıldanışında.

Başını çevirdiğin için ağladığımı görmedin hiç
Bana bakıp görmediğin için,
Ben yokken içini çektiğin için.

Ayağına düşen gölgene acıdın mı sen hiç ?

Louis Aragon( 1897 -1982 )

MAYIN HATTI

Bunlar, aşkların vurgun yediği gündüzlerde
ısıttığım sokakları soğutacak,
öptüğüm kadınları ağlatacaklar.
İşte bunlar, diyorum bizi çıldırtacaklar;
bunlar, buruşturup sevinçleri göğü kanatacaklar...

Mayın
hattında
bunlar,
bizim olan yamaçları bir bir kuşatıp,
yüreğime uçurduğum güneşi çalacaklar...

Mayın hattında ömrüm,
olur olmaz gülmeyin;
yaralanır, düşerim koğuşlara,
umurumda mı, gelmeyin!
Gider tüfek çatarım dağda,
hiç ardıma düşmeyin,
efkârıma ilişmeyin!

Yalnızlıklar İçinde

İşte gemiler gidiyor,
Bırakıp beni kumsalda.
Kırık gönlüm ;
Koskoca bir ıssız ada
Her yanda yalnızlık
Her yanda hüzün var.
Ne sevenim
Ne gülenim yüzüme
Yalnızım,yalnızlıklar içinde..

isimsiz kral

Yalnızlık Olduğu Gibi


Yalnızlık olduğu gibi karanlığa benzer,
Kimseyi göremezsin.
Sessizlik olduğu gibi güvensizliğe benzer,
Kimseyle dertleşemezsin.

Bir maske takıp gerçek yüzünü gömersin karanlığa,
Sahtelik olduğu gibi herkese benzersin.
Kalbinden bütün damarları kopardığında,
Sende olduğun gibi herkese benzersin.

Canın acır, yüreğin bağırır, kalbin sızlar, gözlerin ağlar,
Sanki kanın alevler üzerinde kaynar.
Kemiklerin...kitlenir birden ellerin,
Dizlerin tutulur aniden bel kemiğin,
Sanki ruhun isyan eder
İşte senin en büyük derdin.

Boynunu büküp maskeni çıkartır,
Kalbine kan akıtan damarları yeniden bağlarsın,
Göz yaşlarını bir daha ağlamamak için siler,
Yüreginle bu zalim dünya’ya baş kaldırırsın.

Yalnızlık olduğu gibi sana benzer,
Kimselere benzemeyemezsin,
Yalnızlık olduğu gibi ölüme benzer,
Bu dünya’ya ayit değilsin.
Levent Çetin

YAĞMUR DUASI

BEN geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler
Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler

Bir yağmur bilirim bir de kaldırım
Biri damla damla alnıma düşer
Diğerinde durur göğe bakarım
Ne şehir, ne deniz kokan gemiler
Bir yağmur bilirim bir de kaldırım

Nedense aldanmış ilk gece annem
Efsunlu bir gömlek giydirmiş bana
İişte vuramadı gökler bana gem
Dinmedi içimde kopan fırtına
Nedense ilk gece aldanmış annem

Biri çıkmış gibi boş bir mezardan
Ortalıkta ölüm sessizliği var
Bana ne geldiyse geldi yukardan
Bana ne yaptıysa yaptı bulutlar
Biri çıkmış gibi boş bir mezardan

İyiki bilmiyor kalabalıklar
Yağmura bakmayı cam arkasından
İnsandan insana şükürki fark var
Birine cennetse birine zindan
İyiki bilmiyor kalabalıklar

Yağmur duasına çıksaydık dostlar
Bulutlar yarılır hava açardı
Şimdi ne ihtimal nede imkan ar
Göğe hükmetmkten kolay ne vardı?
Yağmur duasına çıksaydık dostlar

Ben geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler
Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler
S.KARAKOÇ

Onurumda dökük bir yüzdü topladığım,
sayfalara mefta düşen bir özne kaldım sana,
ağır bir soluk giyindim ağzıma,boğazıma kılçıklı nefesler sürdüm,
yeminimi içtiğim gecenin ziftini kustum soframa,
alnım çatladı avazımdan...
sessiz gemilerle göçtüm istanbul'dan,ardımdan yaralı bir albatros gibi kaldı bakışın...


mutlanan yanında kafası koltuğunda sevinçler kaldım sana,
yittiğimle kaldım kaldığımla yittim,
şimalime geçirip tırnaklarımı seni içimden söktüm,
kangren onulmazlıklarda çektim dilime şişleri,
yüzünün odalarında kurdum tebessümel darağaçlarını,tükendim...


ölü gülüşlerden dem vurdum içime bu yüzden paslıdır gamzelerim,
kalın harflerini yüklendim alfabemin,
cümlesizliklerde yittim,
gözleri kör martılardan izledim İstanbul'umu katre katre tükenişi resmoldu içime,
ayaklarım akıl adımlarına dolandı düşlere koşmaya meyilliyken...


miyadı doldu intiharların,kapılar yüze vuruldu,
duası dil yakar oldu bekleyişlerin ve bulduklarımızda kayba döndü yaşam,
en ücra yerlerime damarlarıma hücrelerime kadar sızdı acı,
beynim aşım oldu önüme,
intiharlar her gece öldürmese de beni alıştı bedenime