Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 184

Ben yalnızlıklar ülkesinin
Taçsız prensesi.

Sponsorlu Bağlantılar

Ümitsizlik trenini bekliyorum
Yalnızlıklar ülkesine yolculuk için.
Dertler baş vezirimdi
Umursuzluk muhafızlarım.
Izdırap hancı başı,
Dadı kalfam acılar.
Karanlıklar gözcüm
Üzüntü ahçım
Gözyaşlarım kaynayan su.
Lanet etsem bağırsam
Hancı başı, vezire
Ne yazar kızsam dadı kalfaya.
Anlat dök içindekileri
En yakın dostun çile,
Doğacak sana güneş
Hele sen bir bekle.
Daver etsem sevinci
Mutluluğu saraya,
Hancı başı çevirir
Vezir sokmaz yanıma.
Aşçıya liste vermem
O bilir yemeğini,
Akşama pişirecek
En kuvvetli zehirini.
İçeçek yudum yudum
Geçeceğim kendimden.
Vücudum uyuşsada
Direnecek gücüm var,
Benim yalnızlıklar ülkesine
Bir tren biletim var.

uzun soğuk kış gecelerinde..
kendisinden başka dinleyeni olmayıpta
duvarlarla konuşanın halini..
ANLAYABİLİRMİSİN SEN

kırık dökük tencerede,kuru ekmekten başka
yiyeceği olmayan ,
etrafına toplanıpta paylaşamayan
o çocukların halini
ANLAYABİLİRMİSİN SEN


el bebek gül bebek bayramlarında
şen şakrak oynayan çocukların yanında
bir köşede boynunu bükmüş gözü yaşlı
o masumun halini..
ANLAYABİLİRMİSİN SEN

yazın plajlarda,kışın barlarda
elinde içki kadehi
eşitlik lakırdısı yapanların yanısıra
kucağında bebesiyle, soğuktan hıçkıran
o çaresiz ananın halini
ANLAYABİLİRMİSİN SEN


cebinde beş kuruş parası olmayan
evinde açlıktan çocukları ağlayan
yeni başlayan bir günü ölümden sayan
o yoksul babanın halini..
ANLAYABİLİRMİSİN SEN

Yanımda okul yıllığı
Önümde günlüğüm
Ve elimde resmin var
Anımsıyorum o yılları
Sen benim bense senin ilk askındım
Tanışmamız çok komikti
Tiyatroda sen Jülliyet bende Romeo’yu oynayacaktık
O öpüşme sahnesinde başladı her şey
Yıllar nasılda geçti dimi
Sanki o sahneyi dun oynadık
Simdi ise çok uzaklardayız
Sen şehrin bir ucunda bense diğer ucundayım
Sen beni unuttun mu bilmiyorum ama ben seni unutamadım
Derler ya insan ilk askını unutamaz
İşte bende unutamadım çoğu insan gibi

Evler büyük dedikçe büyük
Ben insanların en garibi
Uzağı ilk defa kavradım
Görür yahut dokunur gibi

Eski bir saçakta kuşlarla
Yele yağmura karşı oturdum
İç içe daireler çiziyor
İçine adımı yazıyorum

Gün uzun türküsünü bitirdi
Karlı dallara yürüdü karanlık
Yalnızlık çekilmez bu vakit
Delirdi denizde yosun çayda balık
Gel artık

Yanlızmısın Sende Benim Gibi?

Uzaklardayım Sessiz Sensiz,

Tatmadan Aşkı

Aşkı Tanımadan,

DoyDum HaYaTa

Sessiz ve Sensiz

Anladım Yine Yalnızım

Ve yine Sen Yoksun.

‘’Yalnızlığını anlat bana… ‘’

Aldım elime kalemi, boş bir sayfa buldum sen’li yazılarımın arasında…
Yalnızlığı beklemeye koyuldum, beyaz düşlerime esir olan karanlık odamda…
Geldi, sensizliğin çarpıcı boşluğunda..
Nefesim daraldı, yuttum içimde her ne varsa…
Dört duvar dillendi sessizliğimden !

Sustu yakarışlar…
Taştı sessizlik içimden…
Kelimeleri karanlığa bıraktım hissedilebildiğince !
Ben konuştum, ‘o’ dinledi…
Ansızın, sustum… Sessizliğini dinledim..
Dinledikçe,
Sevdim sonu çığlık olan yalnızlığı..

Sarıldım kuytu gecelerde birtek o’na…!
Ne bir şikayet ne bir bıkkınlık..
Sevdim gecelerimde, adı yalnızlık olan, sessiz çağrını…
O’na rehin bıraktım ruhumun derinliklerini..

Yine yalnızlığa alabildiğine konuştuğum bir gecede,
Hayallerim düştü gözlerimden birer birer..
Yüreğimi gördüm karanlığın en ücra köşesinde..
Lime lime oldu gözlerimin önünde..
Tutamadım..
Yetişemedim yüreğime !

İşte o gece, yalnızlığa yakardım sayfalarca..
Ben konuştum..
Yine ‘O’ dinledi..

Öyle sessizdi ki..
İsyana meyilli sorularıma, cevap olamadı yalnızlığım..
O sustukça, ben haykırdım çaresizce..
Olmadı..
Sensizliğe çare olamadı…

Duvarlarım yıkıldı benliğimin üzerine..
Nefesim daraldı, bu kez acıyla…
Yutkundum, her kelimeyi yüreğime batırırcasına !
Sebebim oldu, her hecesi yüreğimi yakan kelime…

Yalnızlığı, yalnızlığa anlattım gecelerimde...

Pabucu dama atılmış hayallerime ağladım karanlığın yaralayıcı boşluğunda …


alıntı

Ah bu yalnızlık
Biliyorum aslında
Belkide bunaltmıştır artık benim yalnızlığım
Her defasında yalnızlıkla savaşıyor olmam
Belkide sıkmıştır seni
Evet belkide sen haklısın
Belkide en doğrusu senin yaptıkların
Biliyor musun ben onu beceremedim galiba
Seni unutmayı..
Yokluğuna alışamadım hala
Her ne kadar yalnızlığımla baş başa kalsamda
Ve baktığım her yerde yaşatsamda seni
Sanırım ben bunu beceremedim
Sensizliğe alışmayı
Evet! dün de bugün de ve gelecekte bile..
Yalnızlığımdan bahsedeceğim
Evet belkide bunun esiri olmuşumdur..
Bunu biliyorum..
Ama kaleme aldığım her şiirin sonu
Nedense hep sana çıkıyor
Ve ben yine sensizliğin yalnızlığıyla savaşıyorum
Biliyor musun,bazen de ümit ediyorum
Bana döneceğin günlerin gelmesi dileğiyle
Yalnızlığıma mısralar yazıyorum..

Yalnızlık bir yağmura benzer,
Yükselir akşamlara denizlerden
Uzak, ıssız ovalardan eser,
Ağar gider göklere, her zaman göklerdedir

Yalnızlık bir yağmura benzer,
Yükselir akşamlara denizlerden
Uzak, ıssız ovalardan eser,
Ağar gider göklere, her zaman göklerdedir
Ve kentin üstüne göklerden düşer.

Erselik saatlerde yağar yere
Yüzlerini sabaha döndürünce sokaklar,
Umduğunu bulamamış, üzgün yaslı
Ayrılınca birbirinden gövdeler;
Ve insanlar karşılıklı nefretler içinde
Yatarken aynı yatakta yan yana:

Akar, akar yalnızlık ırmaklarca.


Rainer Maria Rilke