Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 82

YALNIZLIKLARDAYIM

Yalnızım,
yalnızlıklardayım.
Gene senden uzaktayım.
Nasıl ihtiyacım var içimi dökmeye,
dertlerimi anlatmaya bir bilsen.
İstiyorum ki seni düşünürken,
rüzgar esmesin hoyratça içimde.
Toz duman içersinde kalmasın hiçbir yer.

Yaslanmışım bir ağaca,
dalmış
gözlerine,gözlerim.
Uzakta bir boşluğa asılı kalmış.
Şimdi en güzel gördüğüm düşsün.
Bir ressamın tuvalinde resmin,
arkanda dağlar.
Bir perde gibi inmiş gökyüzünden bulutlar.
Bir gök kuşağı sanki başındaki taç.
Sislerle boğulmuş güneş,
senin aydınlığına muhtaç.

Yine bir gün ansızın
yüreğine baskın yaptım geceden.
Esir alınmış soluklarında yaşadım ilk heyecanı.
İlk kez,
mecalsiz kaldı sevgimin hücreleri.
İlk kez sana teslim oldu yüreğim.
Yaşamın en zor yanı,
seni düşünmekmiş bilemedim.
Yaşamın en güzel yanı,
seni düşünürken ölüşün
ve tekrar dirilişin özlediğimde yarınıma.
Ne güzel bir başka renkten sevmek seni,
bir başka mekanda düşünmek.
Bir başka gözle görüp,
sevmenin gür soluklarında hissetmek nefesini.
Ve sonra inmek derinliklerine aşkın.
Tekrar tekrar hissetmek,
keskin ve yakıcı tadını öpüşün.
Ahhhh! Güzelim, bir tanem.
Ne olur,
güzelliklerinde gizlensin çirkinliklerin.
Bak şimdi,
Yalnızlığın uç verdiği yeni filizlerde büyüyorsun.
Oysa sen,
yorgun dalgaların kıyılarındaki izlerde olmalısın.
Kum tanecikleri gibi yıkanmalısın tuzlu suda.
Ve ben sana,
yalnızlıklarımı yazmalıyım,
yalnızlıklarımda
bu satırlarımı kuma.
İçimde hep
sensizliğin korkusunu taşıyorum.
Anlaşılan,
ben hep senin yalnızlığını yaşıyorum.
Senin hıçkırığında, göz seyri mendeyim
beni andığında geçen.
Açlığımda mis gibi ekmek kokumsun
dumanı üstünde yalnızlığımın.
Yağmurda toprak kokumsun, baharda çiçek.
Yalnızlığımın sarhoşuyum her gece
içtiğim yalnızlığımın.
Yüzüme baktığında okuyacaksın yalnızlığımı.
Yalvarışlarımı hissedeceksin,
benim hissetmediğim.
Duruşumun sana
nasılsın der gibi olduğunu.
İyiyim diyeceksin sadece gülerek.
Belki de sarılmanı bekleyeceğim,kendimi zor tutup.
Sen hissetmesen de,
bir çocuğu okşar gibi okşamanı kim bilir.
Senin o gizemli dünyanda
benim yalnızlığım olacak senin düşündüğün.
Senin hissettiğine benim gülmem olacak.
Güldüğümü hissedip,
sende güleceksin.
Sana değecek sözlerimin her kelimesi.
Şarkılarım olacak dudaklarında söylediğin.
Beni hatırlayabildiğin yalnızlığında,
için sıkılacak,
yüreğin daralacak
dokunmak, sevmek gibi,
tatminlerin en güzelinden uzakta,
sen ve ben,
bir araya gelemediğimiz
iki ayrı kutupta,
iki ayrı yalnızlığı yaşayacağız.
Yalnızlıklarda,
yalnız.

İSTANBUL TÜRKÜSÜ: LâL YALNIZLIK!…


istanbul türküsü: LâL yalnızlık!…
ben bir (h)iç
/ kimse´yim…
bir yanımda üşüten bir yalnızlık;
diğer yanımda
sesime karışmış yokluğun.
nedendir ki,
çığlıkların yankısıdır uzaklardan gelen.
sokaklarda bir gölgedir şair;
kendinden kaçak!
kafir bir gülümsemedir dudaklardan,
an be an dökülen.
/ hoyrat kalabalıklarda;
/ bir adın var senin, kirlenmemiş,
/ beyaz…

onun için düş´lerim,
en çok beyaza çalar LâL yalnızlığımda.
saatlerin adam yutan tiktakları arasında,
bir şehir bütün beyazlara inat,
en karanlık saatlerinde,
sokaklarında kendini o kadar kaybetmiştir.
/ sarhoş bir ağızda;
/ eski bir istanbul türküsü.
/ ****** bir yatakta,
/ istanbul hatırası!…

bilinmedik hiç bir nakarat yoktur artık.
ve bütün şarkılar,
hep aynı buruk notayı sayıklamaktadır…
bu şehir,
âh bu şehir;
isyan bayrağını çekmiştir!
/ bütün fethedilmişliğine karşılık
/ bir o kadar esir olmuştur…

bütün ümitlerim;
kirletilmiş ****** bir şehrin,
yatak ucuna bırakılmış bozuk para gibidir artık.
umutlar;
serkeş bir rüzgara teslim,
beyaza çalarken LâL yalnızlığımın,
çıkmaz sokaklara dalan noktasında.
gözlerimde asi bir yalnızlık,
iki tarafı keskin bıçak;
/ ne yanımı dönsem hep bir yanım kanar
/ ve yine ne yanımı dönsem,
/ bir şair orada yanar…

düş´lerim;
kayıp gidiyor hiç kimse olduğum noktada.
bir şair var orada;
sokakların kıvrılıp gittiği noktada.
bir yanı hep kanar,
diğer yanı hep yanar…
/ LâL yalnızlık…
/ KâL yalnızlık…




Kalemin Gözyaşı

Sen hiç duydun mu baska bir yüregi kendi gögsünde atar gibi...
Üzüldün mü, yanaklarindan süzüldü mü hiç bir baskasinin gözyaslari...
Yabanci hiçkiriklar gelip dügümlendi mi gögsünde...
Düsündün mü geceleri... senin olmayan rüyalar gördün mü...
senin olmayan birini sevdin mi?
Gökyüzüne baktin mi , yildizlar düstü mü günes dogdu mu her gecenin sonunda ?
Uyandin mi baska birinin sabahina?
Hiç sevdin mi sen,
Duydun mu baska bir yüregi kendi gögsünde atar gibi...
Gülümseyisini hissettin mi belli belirsiz
senin dudaklarindaymiscasina yakin... Sicak...
Hiç sevdin mi senin olmayan birini?
Senin olmayan bir sehirde, bir gecede, bir bedende yasadin mi hiç?
Sen hiç gerçekten sevdin mi senin olmayan birini ....

En zor animda, yoksun hiç yanimda.
Soguk yagmurlarda bekliyorum seni.
Seni, sevgini, gel artik kurtar beni.

Uzun yollarda gezindim, tükendim.
Anilarla, sensizlige direndim, denedim.
Bekledim, bekledim, çok özledim.
Gözbebegim, sana çok hasretim.

Gizli kalmis düslerin tesirindeyim.
Sevginin hasretiyle beklemekteyim.
Anlarsin bir gün diye çekinmekteyim.
Seviyorsun, sevmiyorsun, nereden bileyim?

Istesemde olmuyor, sensiz zaman geçmiyor.
Ne yapsamda gitmiyor, gözlerin düslerimden. Ahmet Arslan

Atilla İlhan.

Ben mi çok aLIngan oLdum sizLer mi değiştiniz?
Yoksa deği$en benmiyim? BiLmiyorum.. SON günLerde ya$adIkLarIm , bana ya$atILanlar ağIr geLiyor artIk... a$k... Ne büyük bir huzurdur oysa ki.. Ve nasIL da narindir , kIrILgan.. $imdi eLimden kayIp giden ne$eLi günLerime yanIyoRum.. insanLar hep benciL oLmak zorunda mI ? Hep bir noktasI mI vardIr cümLeLerin ? Ben hep üç noktaLarI sevmi$tim.. Çünkü sürsün vE hiç bitmesin istedim.. sonsuzLuk i$aretimdi benim üç noktaLarIm.. oLmadI.. ÇocukLuğumdan bu yana En büyük hatamdI beLki de dostLarImI kendimden önceyE koymak.. Benim önceLikLerim farkLIydI.. Annem çok kIzardI bana.. En büyük nasihatiydi "kızımm benciL oLmayI öğren biraz , yoksa mutsuz oLucaksIn!''.. HakLIydı Anneciim.. Ben kimE ne kadar fedakarLIk yaptIysam bir o kadar kazIk yedim.. GaLiba bir yerden sonra insanLar kendiLerinE veriLen değerE aLI$IyorLar.. Hatta o değeri hak ettikLerini , sizin fedakarLIk yapmak zorunda oLduğunuzu , beLki de kendiLerinE mecbur oLduğunuzu dü$ünmeyE ba$LIyorLar.. Oysa yapILan her$ey sevgiden.. İnsan bir sabrediyor iki sabrediyor , bin sabrediyor , kopuyor ipLer.. DüğümLer de i$e yaramIyor.. Bir Çin atasözü vardIr hani "kopan bir ipE düğüm attIğInIzda ipin En sağLam yeri orasIdIr ve en çok canInIzI acItan da".. SağLamLIkLar acInIz oLuyor zamanLa.. $imdiLerde ben a$ka oLan inancImI yitirdiğim gibi dostLuğa oLan inancImI da yitirmekten korkuyorum.. Oysa benim yemye$iL berrak hayaLLerimde mavi suLarImda hep dostLarIm yüzerdi.. CanImIn canIydILar.. $imdiLerse isE hissettikLerim muamma.. BeLki ben çok hassasLa$tIm beLki onLar kIrIcI oLduLar.. Ne önemi var ki canIm yanIyor.. Gerçi canI yanan ben oLayIm.. Dostumun canI yanarken ben daha coK acILanIyorum.. Sorun değiL birkez daha ben ağLayayIm... aLI$Iyorum artIk hak etmedikLerimE , aLI$Iyorum bu tuzLu sIvInIn dudakLarImdan akI$Ina ..


ALINTI..

Bir gün göremeyeceksin beni,
Gözbebeğinden süzülen kristal bakışlarda....
Teselli etmeyecek dökülen gözyaşların
Yine burkulacak yüreğin,
Acı bir çığlık kopacak içinden,
Ve aklına gelecek bana yaptığın hataların...
Pembe şafaklar, karanlık gecelerde gizli,
Ayrılmak istiyorsun biliyorum,
Yağmur bulutundan...
Sakın verme kalbini yeni bir aşka,
Ben katlanırım ayrılığa,
Her gün yeniden ölerek,
Ama elimden bir şey gelmez,
İçten içe ağlayarak,
Susmaktan başka.

-Baharlar Sakladım Dudaklarımda isimli kitabından
Ahmet Beltekin

Yalnızsın

Bir akşam ışıkların dağlara güldüğünü
Bir akşam bulutların seyre döküldüğünü
Görürsün hasretiyle sabah ezgilerinin
Bir akşam gözlerin ufka dalar pek derin
Kuşlar öter, uçuşur yeşil dallara konar
Umutlar yaprak yaprak alevlenir de yanar
Son mutluluk sesleri dökülür dudaklardan
İnsanlar gölge gibi çekilir sokaklardan
Rüzgar okşamaktayken anne gibi tenini
Gecenin kolları sessizce yakalar seni
Anlarsın gözlerinin dolup boşaldığını
Anlarsın yalnızlığı ve yalnız kaldığını…




Nurullah Genç