Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 179

Kadim dostum yanlızlığımla
Kadeh kaldıracağım sensizliğime

Sponsorlu Bağlantılar

Acılarımı koyacağım masaya meze diye
Bir sigara yakıp..
Sen diye çekeceğim içime her nefesi..

İçkimin bitişiyle sensizliği
Mezemin bitişiyle acılarımı
Son sigaramlada seni söndürürken
Veda edeceğim
Kadim dostum yanlızlığıma

Issızlığa adım atarken
Kimselerin olmadığı gökyüzünde
Umutlarıma doğru uçuyorum
Yorulmuş bedenimle beraber

Güneş batıyor her akşam
Sen yoksun yanımda
Sensizlikle Seyrediyorum
Sessiliğe Mahkum Geceleri

Yalnızlığa Sürükledin bedenimi
Dokunabilsen Acılarıma
Kanatsan Sana olan Yaralarımı
Sarılsam sana bütün varlığımla

Anlatsam Turuncuya
Sensizsiğe deliler gibi susamış
Kaldırmıyor beni yüreğim
Sensizlik Yorgun Düşürdü Beni

Yalnızlığa Veda

Gidiyorum işte
Hayalde gör, düşte gör.

Yalnızlığın da ucuna geldim,
sırtımda kederin hançeri,
saplanmadan hep tehditle yürütür beni.
Bilmem neden ve nasıl çıktım bu yola,
vardır elbet başlangıcı bu halin;
ben de bir harmandan savruldum sonunda,
konmasız uçtum peşinden kadın denilen hayalin.

Hayatmış ama asıl beni kandıran cilve.
Yine de bir şey verdi diyemem bana bu derin tasavvur
ve yeryüzü meridyenlerle kestiğim özlü çamur
kerpici iliğimde kurur, ağrısı yüzüme vurur.

Ah ne vedadır ne vebadır ne vebaldir bu!
Gitmek değil, artık dağılmakbenimkisi
tozuyan aklım ve hafızamla.
Bitsin artık bu şiirler, bu kitap, bu içe dönük cihannüma
Hayalse katili bir insanın
cesedi vurmaz hiçbir kıyıya.
Adnan ÖZER

Sana Ait Bu Yalnızlık...
Gece,
Bugün bir başka sessiz sanki...

Yüreğime çarpan sesler mi çok yalnız?
Yoksa ben miyim her nefeste bu denli yalnızlığı soluyan!

Duyulması zor bir yokluğun ayak sesleri içimde…
Senin bu yalnızlık.
Senin bu yokluk.
Benim varlığına dair hiçbirşeyim yok ki,
Bir kuru sessizlikten başka…
‘’Hiç’’ olanlar bile sende tutuklu.
Oysa, kendime ait bir yalnızlığım bile yok!
Tüm yokluklar sana dair…
Varlığını ‘’ses’’ sayma, hiç olmadı ki konuşsun!

Anla yada anlama…
Unuttuğun bir çerçeve de silindi hayallerim!
Bir çizgi çektim gerçeklerin üzerine…
Karaladım kendimi, duygularım konuştu!
Sustu korkularım, seni ‘’hayat’’ bildi tüm çığlıklarım.
Oysa ki, ben duymak istememişim!
Onlar hiç susmamış…

Gece,
Bugün bir başka hüzne dayalı sanki…

Sensizlik koyu bir sessizlik bıraktı avuçlarıma.
Düz gittim, yoruldum…
Eğri gittim, yoruldun.
Bulamadım ben senin yolunu!
Savruldum sessizliğimin haklı/haksız savaşının içinde…

Ve gece, çok fazla ağladı bugün…
Biraz da ağlattı!
Korkma/düşünme…
Sana sığındım ama
Sen yine bilmedin!

'’Ah yüreğim’’ sus…
Bu gece de ölmedi ruhum…

Alıntı..

Yalnızım..


umutlar,sevinçler,gülümsemeler yok olmuş dünyamda
bir taş bastım yüreğime yakmakta bedenimi
ne hıçkırıklar ne de gözyaşları
anlatıyor kırık kalbin bir intihar mektubunu..
Bir sevgiydin sen, adını koyamadığım
bir gül verip yüreğimi yakan bir ateştin
mutluluğu arıyordum hayatın çekilmez yalnızlarında
sana sığındım kanatlarının altına gizlenerek
göz göze gelip hissediyordum artık merhametliliğini..
Uzaklardasın şimdi
etrafıma baktığımda yetim bir çocuğun
bakışını andıracak artık gözlerim
saklı kalan hüzünleri yalnız paylaşacagım yüreğimde
sessiz sessiz..
kan ağlayacak kalbimdeki fırtınalar sorgusuz sualsizce
verdiğin gülle yanıp tutuşacak yüreğim alev alev..
Biliyorum, yollarını gözlesemde durmayacak zaman
akıp gidecek bilinçsizce
eski günlerdeki gibi bakmayacaksın sevgi dolu gözlerle
dudaklarının arasından dökülen sözcükler
yüreğimi okşamayacak artık
ve koca bir sitem olmaktan öteye
gidemeyeceksin hiçbir zaman...
Süzülürken gözyaşlarım damla damla yanaklarımdan
içimdeki senin ateşin bir kor gibi yakacak yüreğimi
özlemim, hayallerim rüzgar gibi savruluyor olsa da elinden
mutluluğun rüzgarları uzak değil bize
yeter ki yüreğini yüreğime bağla
bunu istiyorum senden sadece;Çok mu?
Bu şehirde;
kırık bir kalp taşıyorum acı hatıralarla birlikte
gözlerim yüreğime kazıdığın isminle ağlıyor şimdi
unutamamanın verdiği ıstırap ruhumu kemiriyor adeta
sen, bunlardan habersiz yaşıyorsun hayatı
bu şehirden uzakta
nasıl bilebilirsin ki bunları,aşkın doyumsuz acılarını
'hiçbir zaman'...


Hasan Sıddık ERSOY

Bir gece, düş yorgunluğuyla uyandım...
Sessizce bir rüzgar geçiverdi penceremden.
Bir deniz kıyısı düşündüm,
Ve sen... kendinle başbaşa...
Bank üstünde yalnızlıklarını çoğaltırken,
İçinde benli duygular yoğunlaşır birden.
Alır seni dalgalar kıyımdan, kıyısına götürür hüznün...
Bedeninde sabah olur, ruhun karanlıkları çoğaltır.
Sonra ben yenilerim sende kendimi,
Sonra korkuların başlar, usulca irkilirsin.
Ölüm oyunları oynarsın kalbinle,
Beynin senden kaçar, düşersin kendinden...
Yine kaybetmek beni, sende maviyi siyaha dönüştürür...
Gecemde senden sokak yalnızlıkları dinliyordum,
Nakaratında denizler boyu gözyaşları...
Üşür gibiydi ruhum, üşütüyor gibi seni.
Bir gece sensizdim, en az senin kadar...
Düşler düşüyordu gözlerimden,
Sessiz bir ölüm gibi geçiverdin ruhumdan.

Hasan CAN

Esaret gözyaşları içindeydik hepimiz
Suskun bir nöbet tutuyordu gözlerimiz
Kilit altına alınmıştı tüm duygular ve
bitmek bilmiyordu gece…
Bitmek bilmiyordu hasretlik,
ve umursanmıyordu artık yokoluşu zamanın,
sonra sen geldin…
Yalnızdık, ötede ve haydut duygular içinde,
yalnızdık…
Bitmeyen sesler duysak da zamana dair ve hayat hep zorlasa da bir diğeri olmaya
yalnızdık aslında…

Ali BALTACI