Arama

Yalnızlığıma (Yalnızlık)

Güncelleme: 21 Ekim 2014 Gösterim: 268.694 Cevap: 1.891

Cevap Yaz Sayfa 1 / 190

Misafir

Ziyaretçi

24 Ağustos 2006 Mesaj #1

Ziyaretçi

Yalnızlığın hangi tarafındayım bilinmez...
En çok da yabancıyım kendime.Saklandıkça yaşadığım yalanlardan...

Sponsorlu Bağlantılar

Gözümü her açtığımda hissettiğim korku; avuçlarıma damlayan bir
hayal kırıklığı, bir acı oldu...

Nasıl yürüdüm, ne zaman geldim ben bu yalnızlığa?...
Daha kapıyı bile çalmamıştım, ne çabuk açtın... Müsadenle yüreğimi aramaya geldim, kendi kimliğimde yitirdiğim yalnızlığımda...
Doğuştan mı yalnızım, yoksa yalnızlığım da mı doğdum? Ne zaman geldim unuttuğum bu zaman kavramından, bu bomboş kalabalıklardan sıyrılıp... Beni buraya getiren hayallerim, umutlarım, göz yaşlarım, hayal kırıklıklarım ve yıkımlarım....biliyorsun...
Eğer gelmeseydim kalacaktım enkazın altında. Kusura bakma rahatsız ettim seni yalnızlığım. Eğer yalnız değilsen ben gideyim...Ama ben ne zaman gelsem sen yalnızsın...Yok hayır biliyorum, uzun zamandır buradayım. Her gitmek istediğimde senden, aslında hiç gidemediğimi anladım sana dönüşlerimde... Sanki bir kördüğüm oldun boğazıma düğümlenen...
Madem geldim anlatayım izninle...
Bir hayal kapısında doğdum.Yalan insanların adına sevgi dedikleri ve iki dudak arasında tükettikleri yaşamda buldum kendimi...
Neye uğradığımı anlamamıştım daha. Taptım, inandım, güvendim sadece iki dudak arasında dökülen cümlelere, harcanan yüreğimin eridiğini göre göre. Göz göre göre... Aslında gözüm kör olmuştu, kulağım duyardı sadece.
Bense yüreğimde yanan ateşin kor olmasını seyrettim ve kendi küllerimden yeniden doğmaya çalıştıkça, bir tokat daha yedim yalan hayattan. Öleceğimi bile bile, göre göre, göz göre göre, kör olduğumu bile bile...
Şimdi anlıyorum, çok iyi anlıyorum, ama neye yarar; kör olmuş gözlerim, yüreğimi arar olmuşum yalnızlığımda...
Ve yine ve şimdi yüreğimde yanan ateşin adına hayal koydum.
Çünkü sevgi sadece dudaklardaki cümlelerde yaşanan yalan olmuş...
Ne umut, ne sevgi cümlelerde anlam bulamazdı yüreğimdeki kadar...
Ama su gibi akan zaman, bir nehir oldu şimdi gözlerimde, gittikçe
uçuruma akan. Her geçen gün yaşadığım yaşanmamışlıkları, yalanları
tokat gibi vursan da yinede yanındayım yalnızlığım,

Yüreğimdeki Mavi için...

Umutlarımı aramaya geldim, hayallerimi, yüreğimi aramaya geldim...
Nasıl yürüdüm ne zaman geldim ben bu yalnızlığa...?

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

24 Ağustos 2006 Mesaj #2

Ziyaretçi

Ne zaman yüreğimden silinmeye başlansa adın, sözlerinle kanatarak yeniden yazılıyor yüreğim boyunca... Sonra yeniden çiziliyor kalbime yüzün, ellerin... Yeniden başlıyorum seni sevmeye kaldığım yerden. Hemde hiç akıllanmadan ve tekrar aynı yanlışlarımla. Beni üzeceğini bile bile, yüreğimi zırhından kurtarıp düşüyorum peşine yeniden... Sensizlik canımı öyle yakmış ki hasretinden daha büyük bir acı göremiyorum. Bu yüzden göze alıyorum tüm zorlukları... Sensiz mutlu olmaktansa seninle mutsuz olmak daha acısız geliyor kalbime. Ve işte yeniden başlıyorum seni sevmeye tükendiğim yerden. Ne kadar yaralansamda senin tarafından yeniden sunuyorum yüreğimi tüm çıplaklığıyla... Yeniden kanat istersen açık yaralarımı, yeniden savur sevdamı yangınlara... Korkusuzluğu sensiz kaldığım gecelerde öğrendim ben. Seni özlediğim anlarda tanıdım sabretmeyi... Sonunda yeniden düşeceksem yangınların koynuna, razıyım inanki ben. Bilsenki seninle her yer cennetin yolu, sensiz dünya benim olsa yine YALNIZIM..

Sponsorlu Bağlantılar

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

25 Ağustos 2006 Mesaj #3

Ziyaretçi

Sana hapsoluşumun yüzüncü yılındayım
sen hala bir çocuk olduğumu düşünüp,
ninniler fısıldıyorsun yüreğime rüyalarımda...
uykulu bedenim
küs sana!
güneşin doğmayacağını bile bile uyuttun beni avuçlarında.
damla damla aşk yetmedi doyurmaya aç ruhumu.
kırgın dünyam,
uzak sana!,_nefes kadar yakınken_
aldattım seni!
evet aldattım!
yüzsüzüm ve dürüstüm
aldatıldığını yüreğine haykıracak kadar hem de...
oysa sen yanı başındayken bile,
gelmemi beklerdin.
özleyerek,
kaybederek,
aşık gibi severdin...
bense;
aldattım seni!
evet aldattım!
bir gece vakti, uyandım rüyalarımdan. hayır hayır
ben rüyaya hasretm! _kavustu onlar_
uymadığını farkettim tutsaklığının serseri benliğime
az serseri,
az şımarık,
az çocuk...
aldattım seni,
evet anlatım...
işine gelmedi diye buruşturup yakma satırları,
anla artık aramızda koca bir yalnızlık var!
yalnızlığımla başbaşa,
senden ırak _nefes kadar yakınken sana_
yarınlarıma sakladığım bir ayrılık var,
bir aldatış,
bir yalnızlık var.

_yalnızlığım_

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

28 Ağustos 2006 Mesaj #4

Ziyaretçi

SESSİZ TİYATRO

en sessiz rolüme büründüm
yine dün gece
kalem konuştu
kağıtlar dinledi
ben tek kişilik oyunumun oyuncusu
sense bir izleyiciydin sadece...

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

29 Ağustos 2006 Mesaj #5

Ziyaretçi

"Aciklikla kapalilik arasindaki farki gözlerimiz tayin edemiyor kuytu zamanlarda...
Kuytu zamanlarda girdigimiz kuytular hep daha karanlik, hep daha aydinlik!
Dibine uzandigim umudun gölgesi,
Yarini aydin tutmaktan aciz aklimi tüm ciplakligiyla gölgeliyor,
Olsun! Ben yine de gölgesinde umudun,
Yarinlara aynalik yapan yapraklari görüyorum.

Bir parcanin bir bütünü gibi salmisim kendimi
Bütünde bir parca olmak istemiyorum
Tipki zamanda “an” olmak istemedigim gibi
Sök bütün baglayici vidalarimi ey yalnizligim!
Vakit ne erken ne de gec
Düstügüm cukur ne dipsiz ne ne dipli
Yorgunum hepsi bu!

-Yorgunum cünkü yorgunlugumun yasamak gibi bir anlami var"

G

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Mystic@L

Ziyaretçi

29 Ağustos 2006 Mesaj #6

Ziyaretçi

Yalnızım Aşkıyla Aşklandım

Yalnızım
Aşkıyla aşklandım
Gözlerimden güneşler sökün edecek
Bir dünya istiyorum
Başımı döndürecek..

Göğsümün içinde
Volkan yürek
Kim yaşayabilir ki böyle suskun
Sustukça haykırarak..

Okyanuslar istiyorum
Taş devrini gömecek
Yüzyıllar istiyorum
Aşk, hükmünü sürecek..
Bir yürek daha istiyorum
Dahalarca aşkımlı
Aşkımı döndürecek..

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

30 Ağustos 2006 Mesaj #7

Ziyaretçi

"Ve perdemin de son nefes hissettiğini anlayıp aralamak isteği doğduğunu düşündüğüm andı Adı ikili yalnızlık olan hayatımın. Bu akşam o kadar da karanlık değil ve korkmuyorum hatta korkutmuyor bu yalnızlık ben hiç yalnız kalmamışım oysa hiç sevgim tükenmemiş içimde oysa hep bir alev gibi yüreğimde taşımışım,

o alev bu gece aydınlığım oluyor dışarıya ışık saçan sevginle dolu büyük bir ışık var. Tıpkı, bir alev topu gibi bir ışıktı.
Son demimdeki hayatımın ve perdenin son deminin olduğunu anlamaksızın kavuştuğum heyecanın yerli, yerinde olacağının farkına varamadığım andı Adı ikili yalnızlık olan hayatımın. Fark edemiyordum perdenin aralanışını sevginin ışığı hiç yerinde durmuyordu hep elini uzatır beni uykumdan bölmeye çalışan tek varlıksız varlıktı. Görünmüyordu, tutulmuyordu. Hissediliyordu fakat hissediyordum, yüreğimde taşıdığım sevgini. Ama ne başkasına anlatacak kadar basit bir şey di ne de anlatılacak kadar kolay bir şey çok zor seni anlatmak sadece geceleri aklıma geliyorsun gündüzleri hep içimdesin, karanlıkta içimde kaybolma korkusu sarıyor beni ama o zamanda benliğin aklımdan çıkmıyor.
Bir tebessümü vardı sanki dışarıdaki hayatın içeriye katan ışığında. Bir korku, bir tehlike ve bir yanlışlık seziyordum kendimden başkasının da ne kadar önemli olduğunu biliyorum. O tehlikenin için de ben o korkuda senin olmadığını düşünmem sevgime bir kat daha ışık katıyordu. Ve o an yine vazgeçemiyordum Adı ikili yalnızlık olan serüvenimden. Kayıp giden yıldızı görmek istemiyordum bu akşam ve korktuğum karanlıktan vazgeçip de az da olsa katamıyorum ruhumun karanlığına ışığı senden başkasını kabullenemiyorum içime.
Korkumu yendiğimi düşünüp ve hala içimde bulunan karanlıktan Adı ikili yalnızlık olan hislerimden kabullenilmiş olan duygularımdan vazgeçirmek isteğini anlamak için yıldızların ve senle olan hayatının içine atılmayı kurtuluşluğun ve büyük bir mutluluğun temeli olarak görüyorum…
Sonunda sensiz bir gecenin kıymeti anlaşıldı Adı ikili yalnızlıktı bu gecem ama sensiz seni nasıl yaşadığımı merak ediyorsan bugün perde ve pencere açık uyuya cam. Kapatıyorum bazen pencereyi ışığın eksik olmuyor benden. kokunu hissetmek istiyorum bir dal rüzgâr vuruyor içime bir rahat nefes alıyorum mutlu oluyorum sonra sensiz olamayacağımı anlıyorum ve sonra uyuduğumu zannediyorum aslında uyuyamıyorum sonra seninle birlikte başka bir dünya ya gidiyorum. Geziyoruz, eğleniyoruz, koşuyoruz adeta birlikte çok yoruluyoruz. Sonra düşüyoruz kırlarda ve sabah başka bir dünyada uyanıyorum seninle yine koşuyoruz eğleniyoruz. Resmini değiştiremediğim tek imgemsin şiirde tek imgem. Sanırım seni çok seviyorum bir kır çiçeği kadar güzel olmanın değeri nedir. Hangi insan hem bir anda rüyalara girer hem birini başka dünyaya götürür hem sabah başka bir dünyada uyandırır hem sonra canlı bir kır çiçeği hangi insan olabilir işte bu yüzden seni çok seviyorum…

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

nünü

Ziyaretçi

30 Ağustos 2006 Mesaj #8

Ziyaretçi

Yalnızlığım
Yalnızlığım
Kalp yarası yalnızlığım
Taşı bile yosun sarar
Seni kimle paylaşayım...

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

30 Ağustos 2006 Mesaj #9

Ziyaretçi

YALNIZ' IN DURUMLARI

Sen herşeyi süpürebilirsin; sonbaharı süpüremezsin,
Yalnızsa, sürekli bir sonbaharı süpürür hep.. Düşünemezsin.

Yanar sobasında yalnız'ın üşüyen bakışları.
Lambasında karınlığa dönük bir ışık titrer sönük-sönük.
Penceresi dışına kapanmıştır, kapısı içine örtük.

Yalnız, bin yıl yaşar kendini bir an'da.

Yalnız'ın nesi var, nesi yoksa tümü birdenbire'dir.

Yalnız, bir ordudur kendi çölünde..
Sonsuz savaşlarında hep yener, kendi ordusunu.

Yalnız'ın sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir, boyuna onu arar... Biri bulsa diye.

Yalnız, hem bilgesi, hem delisidir kendi dünyasının.
Ayrıca; hem efendisi, hem kölesidir kendisinin.
Tadını çıkaramaz görece'siz dünyasında hiçbirisinin.

Yalnız, sürekli dinleyendir söylenmemiş bir sözü.

Sözünde durması yalnız'ın yalancılığıdır kendisine..
Hep yüzüne vurur utancı. O yüzden gözlerini kaçırır gözlerinden.

Yalnız'ın odasında ikinci bir yalnızlıktır ayna.

Yalnız, hep uyanır ikinci uykusuna.

Yalnız, kendi ben'inin sen'idir.

Bir sözde saklanmış bir yalanı, bir gözde okuduğundan
bakmaz kendi gözlerine bile.

Her susadığında o, kendi çölündedir.

Kendi öyküsünü ne anlatabilen, ne de dinleyebilen.
Kendi türküsünü ne yazabilen, ne söyleyebilen.

Bir zamanlar güldüğünü anımsar da...
Yoğurur hüzün'ün çamurunu avuçlarında.

Yalnız, aranan tek görgü tanığıdır
yargılanmasında kendi davasının..
Her duruşması ertelenir kavgasının.

Yalnız, hem kaptanı, hem de tek
yolcusudur bakmakta olan gemisinin..
Onun için ne sonuncu ayrılabilir gemisinden, ne de ilkin.

Yalnız'ın adı okunduğunda okulda ya da yaşamda..
Kimse, "burda" deyemez.. Ama yok da..

Uykunun duvarında başladı..
Önceleri bir toz gölgesi sanki; sonra bir yumak yün gibi.
Ama şimdi iyice görüyor örümceğin ağını gün gibi.

Yalnız, duymuş olduğunun sağırı, görmüş olduğunun körüdür..
Ölür, ölür öldürür.. Öldürür, öldürür ölür.
Duyduklarını unutur, duyacaklarını düşünür.

Yalnız'ın adına hiç kimse konuşamaz..
O, kendi kendisinin sanığıdır.

Yalnız, önceden sezer sonra olacakları..
Paylaşacak biri vardır; anlatır, anlatır ona olanları, olmayacakları.

Her leke kendisiyle çıkar.
YALNIZLIK PAYLAŞILMAZ.
PAYLAŞILSA YALNIZLIK OLMAZ.

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

ahmetseydi

VIP Je Taime

30 Ağustos 2006 Mesaj #10

VIP Je Taime

Yalnızlığımla,bu benim ilk gecem
Dışardaki yağmuru duyuyorum.
Pencereden görüyorum,
çırpınan ağaçların gölgesini.
Soğuk iliklerime kadar işliyor,
üşüyorum,donuyorum,
konuşamıyorum.

Beynimdeki düşünceler,çelişiyor.
İçimdeki çoçuk,
bana nasıl da sımsıkı sarılmış
bir bilsen!!

Ne kadar da ürkekmiş meğer o çoçuk...
Sessiz sessiz beni dinliyor,
ben de onu.

Odada kimseler yok,
Sadece ben ve içimdeki çoçuk,
Bir de derin bir sessizlik.

Gecenin içinde ona bir şeyler
söylemek istiyorum,ama
olmuyor yapamıyorum.

Kelimeler,boğazıma düğümleniyor
bir türlü çözülmüyor,işte!!
Ona söyleyemiyorum!!!!

BEĞEN Paylaş Paylaş

ѕнσω мυѕт gσ ση ツ

Cevapla