Anlayana - Sayfa 157

Farkında mısın ?




Farkında mısın ?
Ne kadar da aciz kaldık son günlerde,
Bize ait cümleler kurmaktan
Bırak, seni seviyorum demeyi,
Bir günaydını bile çok görür olduk birbirimize,
Tükenen, tükenen sevgimiz mi,
Yoksa, yoksa dilimiz mi varmıyor ?
Ne sen bana iyi misin, diyorsun,
Ne ben sana bir günaydın.
Bıçak açmıyor ağzımızı farkında mısın ?
Yavan kelimelere başvurmamız sebepsiz değil,
Saçlarını bile taramıyorsun eskisi gibi,
Benimse içimden gelmiyor tıraş olmak,
Eskiden, daha zili çalmadan açardın kapıyı,
Kokunu ta aşağılardan duydum, derdin,
Özledim derdim,
Kısar gözlerini ya sen, ya sen, derdin,
Öylece sarılıp kalırdık kapı eşiğinde,
Of, off.
Kaç gecedir koltuğun bir kenarında uyuyup kalıyorum,
Romatizmalarım da öyle arttı ki üstelik,
Adeta kar yağıyor sol omzuma,
Sana ilaçlarımın yerini korkudan soramıyorum,
Ya cevap vermezsen,
Ya git kendin al dersen,
Korkuyorum işte, sevginin tükendiğini bilmekten korkuyorum.
Dün ilk defa kahvaltı etmişsin beni kaldırmadan,
İlk defa çayı dün, soğuk ve şekersiz içtim,
Kaç zamandır adımla seslenmiyorsun bana,
Adım ürkütüyor seni,
Sen ayrı odadan kalkıyorsun,
Ben ta uçtaki odadan
Bir suçlu gibi öne eğip başımızı
Öylece geçiyoruz birbirimizin yanından,
Bir tabloyu oluşturan iki unsur gibiyiz,
Senin vurdumduymazlığını,
Benim aksiliğim tamamlıyor,
Yok, yok bu böyle olmayacak,
Ya sen aç kıza telefon, ya ben,
Bu böyle olmayacak,
İstersen oğlanları sen ara, seni onlar daha bir severler,
Kısaca, kısaca ya ben gideceğim, ya sen,
Belki de bir zaman ayrı kalırsak,
Kim bilir, belki de özleriz birbirimizi,
Bugünleri hiç düşünmeden;
O hoyrat, o pervasız harcadığımız
Aşkımıza nasıl muhtacım nasıl, bilemezsin,
Olsun bi müddet yemeği dışarıda yerim,
İlaçlarımı masanın üstüne geceden dizerim,
Parmağıma ip bağlarım falan,
Ya da istersen ben gideyim, gideyim de nereye ?
Of, off,
Galiba yaşlanmamalı insan,
Yoksa, yoksa suç erkek olmakta mı?
Ne yaparım bi başıma ben,
Yok, yok sen git kıza istersen.
Dün o filmi seyrederken ağladığını gördüm,
Sanma ki fark etmedim,
Sanki ikimizin son dönemi,
Ne kadar açığa vursak ta öfkemizi,
Gem vuramazsak da alışkanlıklarımıza,
Demek ki bazı şeylerin çok geç anlaşılıyormuş önemi,
Bir ara gözüm takıldı, saçlarına karışmış aklara,
Benim ise kış çoktan oturmuştu şu çökük şakaklara,
Hatırlar mısın?
İlk yemeğe çıktığımız günü?
Nasıl da elim ayağıma dolaşmıştı hani,
Hatırlar mısın?
Bu berbat halime bimecal kalırcasına güldüğünü,
Şimdi ise bak, yüreğimiz bimecal,
Dağ başı yalnızlıklarına mahkum ettik birbirimizi,
Ne zaman biter bu suskunluğumuz, bilmem,
Ya, bir ölüm anı çığlılığıyla,,
Sahi, sahi ben ölürsem ağlar mısın?
Bana, bana hiç sorma,
Düşünmek bile acıtıyor içimi,
Cam kesiği ağrılara gark oluyorum,
Hem benim bildiğim galiba,
Galiba ‘önce erkekler ölür",
O zaman da sen kalacaksın yapayalnız,
Ne yapar ne edersin bu koca şehirde?
Kim getirir her sabah o çok sevdiğin fırın ekmeğini,
Kim sular bahçeyi,
Kim budar yediverenleri
Ve kim bırakır,
Sen daha uyanmadan yastığına en güzel gülleri?
Zor değil mi?
Yaşamın en zor tarafı işte,
Kolay değil alışkanlıklardan bir an için vazgeçmek,
Zaten, zaten benim tek alışkanlığım da sensin,
Yok, yok senden vazgeçemem,
Zaten benim bildiğim; "ilk erkekler özür diler",
Daha bir yakışıyor gibi seni seviyorum demek erkeğe,
Yok, yok bu sabah kalkınca,
İlk işim sana sarılıp ve hiç yüksünmeden
Ve kırılganlığı bir yana atıp,
Seni seviyorum demeliyim,
Seni seviyorum,
Seni seviyorum,
Günaydın, günaydın,
Günaydın bir tanem.



Mehmet Çetin

Yoruldum


Hep mi kanacak bu yürek,hep mi kanayacak? DinmiyOr sızım,kapanmıyor yaralarım.

Ne haLimden anLayan var ne de bir yOLdaşım.YalnıZım.......YaLnızLık en kara geCeden daha kara.Aşk adına ne varsa hepsi terk edip gitmiş beni.Öylece umutsuz,çaresiz,Sessiz kaLmışım.BEn aCıyı Sevda Sanmışım.....

Hiç böyLe olacağımı düşünmezdim oysa...Bitmez sanırdım,tükenmez bilirdim, ''GiTMEZ'' derdim...GiTTi!! Giderken geride bir enkaz bırakacağını bile bile gitti.

Ne kaldı şimdi bana acıdan başka? susmaktan ve acıyı yaşamaktan başka ne gelir elimden?

''her aşk biter'' derler ama böyle yıkıCı,böyle yakıCı olması gerekmiyor ki bitişlerin....

Hem benim AŞKIM bitmedi,Bitmeyecek de....Daha hiçbirşey yaşamadan, hayatı paylaşmadan nasıl bitsin? bu yürek onun için atmaya devam ederken nasıl tükenSin?

YüreĞim bir firara daha tanıklık etti işte...
Hep hüzünle hatırlanacak dünLer,Nasıl geçeceği meÇhul bugünler ve gelmeyecek yarınları yaşamanın zamanı şimdi.

''ondan bana ne kaldı'' diye düşünüyorum da aklıma yalanlardan başka hiçbirşey gelmiyOr.

O mu daha çok uStaydı yoksa ben mi çOk saftım anlayamıyorum.Hiçbir soruya yanıt bulamıyorum.

aL işte, yine aĞlıyorum.Kelimeleri durdurmayı öğrendimde birtek gözyaşlarıma söz geçiremiyorum.

Ben hayata ve aşka karşı üzerime düşen herşeyi hakkıyla yerine getirirken böyle aCı Çekmek reva mı??? ya da gerçek hayat başka bir boyutta bu gördüğüm rüya mı? Gitti yerden dönse ''Hata YapmıŞım'' dese,sevdiğini söyLese Geçer mi kalp ağrısı? Diner mi aşk acısı? Korkuyorum aCıya alışmaktan,kOrkuyorum her acıyı seVDa sanmaktan...

Şimdi böylesine zayıfken,böylesine kırılmışken yine yalnış bir yOLa saparım ben.

YüreĞimin sızısını dindirecek diye yaLnış kollara sarılırım.sOnra yine gelsin hüzün,gelsin acı.

Oysa açım ben saf sevdalara,yalanlara bulaşmamış aşklara,iHaneTLerle anılmayan insanlara.

Açım hiç birşey beklemeden sevenlere,kaLp gözüyle görebilenlere.....

Madem aşkım bu kadar korkutuyor herkesi,madem sevdamın büyükLüğünü görüp kaÇıyorlar,

ÖyLeyse ne ismim Ne cismim kalsın geride.SavruLup gideyim tOz bulutlarıyla hiçkimsenin erişemeyeceği tOprakLara.

Bu Son!!!




Bu son vapur artık
Bu son gidişin
Bu son sensizliğim
Bu son veda sana
Bu son bakışın
Bu son sevişim...
Ben yine sonları yaşıyorum sensiz...
Bu son sitemim artık sana!
Vazgeçtim her şeyden,vazgeçtim dünyadan
Ve bu son bekleyişim seni ...


İlknur Neslihan Çimrin

Sen,Deniz Fenerim...



deniz fenerimsin sen benim
pusulam yok elimde!
benim gökyüzümde
eser yok üstelik kutup yıldızından...

senin ışığınla
rotamı tayin ediyorum!
sonra yelkenlerimi
kendi nefesimle şişirip yol alıyorum
usul usul geçiyorum
karanlık sulardan...

bir tek martılarım var
başucumda çığlık çığlığa
karanlığın böğrüne
isabetli dalışlar yapan...

bir de sen...
sen varsın deniz fenerim;
gözümün seçebildiği
karanlık uzaklardan...

hem de pusulamın olmadığını
bile bile elimde
ince ve uzun bir ışık çığlığında
çaresiz haykırışlarında
yarınlarımda
beni karanlığına çağıran...



Saadet Gökçe

ANLADIM

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım.

Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil.
Bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.

Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış.
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım.

Sevmek ile sevilmenin yolu önce kendini sevmekten geçermiş.
Neden kendine aşık olduğunu anladım.

Acı, doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden.
Neden hiç ağlamadığını anladım.

Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş.
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.

Ve sevilenle ağlayamıyor, kaçıyorsan ondan, çaresizliktenmiş.
Senin acın için odamda tek başıma hıçkırıklarla ağladığımda anladım.

Bir insanı herhangi biri kırabilir ama bir tek çok sevdiği acıtabilirmiş.
Çok acıttığında anladım.

Fakat, hak edermiş sevilen onun için dökülen her bir damla gözyaşını.
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım.

Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet.
Yüreğini elime koyduğunda anladım.

Tek başına ayakta durabilecek kadar güçlüysen, yanında tutanlar varmış.
Neden hiç yalnız kalmadığını anladım.

Ve Sana ihtiyacım var, gel diyebilmekmiş güçlü olmak.
Sana git dediğimde anladım.

Biri sana git dediğinde, kalmak istiyorum diyebilmekmiş sevmek.
Git dediklerinde gittiğimde anladım.

Dostun seni bir kez terk edermiş, bin kez değil.
Aslında hep yanımda olduğunu anladım.

Ve bir kez terk etti mi seni, affetmek çok zormuş,
Ben de affedemediğin şeyin ne olduğunu anladım.

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan.
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım.

Özür dilemek değil, affet beni diye haykırmak istemekmiş, pişman olmak.
Gerçekten pişman olduğumda anladım.

Affedemem, çok geç demek gururdan başka bir şey değilmiş
hâlâ sevgi varsa içinde eğer.
Tutsak kalbimin kapılarını kırıp, içine baktığımda anladım.

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış.
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.

Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi.
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım.

Sevgi emekmiş, emek ise vazgeçmeyecek kadar
ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş. Anladım...


Y.B

Ben Delinin Tekiyim...



Ölüyorum yokluğunda nefes alamıyorum
Özlüyorum seni anlasana seviyorum
Pişmanım suçluyum iyi biliyorum
Senden son kez özür diliyorum.

Aşkımıza ihanet ettim seni terk ettim
Aslında ne ettiysem kendime etmişim
Senden sonra terk-i diyar ettim
Yaşama sebebim sendin
Seni nasıl terk ettim?

Vazgeçtim senin hoşlanmadığın eğlencelerimden
Eser kalmadı sarhoş olduğum gecelerden
Nasıl şüphe duyabildim sana olan sevgimden
Seni nasıl terk ettim?
Anladım ben delinin tekiyim.



Demet Balcı

Beklentisiz Aşk




Aşk kuşum mutsuzluğa uçtu.
Tekerürsüz dipsiz karanlıklara.İnsan diyemem sana.Cennet de cehennem de olabilir mi insan?
Elfidam !Ellerin oldun zalim gruruna inat.Layemut zambağımsın artık.Allah'ın aşktan yoksun lain akrebiyim.Ne anlar ulivi duygulardan yoksunlar ?
Umut, zülum girdabında.
Riyasız acılarımın kadınısın sen.Sanma mutlu olacağıma artık.
Aynamda ki beni kaybedince.Ruhsuz kalan bedenim.Irak olan saadetede...Kalır mı bu sana?
Anlıyamazsın beni hic.
Yarı'nı yarınsız ve yarinsiz bıraktın ya ! Alacağın olsun...

Cem Çetiner