Anlayana - Sayfa 203

HAYATI ISKALAMA LÜKSÜN YOK SENİN !

Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına
inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat
olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve
yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme
yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.

Sen kendini paralarken o her zaman bahaneler bulmaya
hazırdır. Hani ağzınla kuş tutsan "Bu kuşun kanadı
neden beyaz değil?" diye bir soruyla bile
karsılaşabilirsin.. iki ucu keskin bıçaktır bu işin.
Yaptıklarınla değil yapmadıklarınla yargılanırsın her
zaman. Bu mahkemede hafifletici sebepler yoktur. İyi
halin cezanda indirim sağlamaz.


Sen, "Ama senin için şunu yaptım" derken o, "şunu
yapmadın" diye cevap verecektir. Ve ne söylesen
karşılığında mutlaka başka bir iddiayla
karşılaşacaksındır. Üzülme, sen aşkı yaşanması
gerektiği gibi yaşadın.Özledin, içtin, ağladın,
güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın.
"Peki o ne yaptı" deme. Herkes kendinden sorumludur
aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine
engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik
yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak
için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için?
Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa, bırak o
lüksü sonuna kadar yaşasın.


Her zamanki gibi yaşayacaksın sen. "Acılara tutunarak"
yaşamayı Öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani,
yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil. Sen mutluluğu
hiçbir zaman bir tek kişiye bağlamadın ki.... Epeydir
eline almadığın kitaplar seni bekliyor.Kitap okurken
de mutlu oluyorsun unuttun mu? Kentin hiç görmediğin
sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif
verecek sana.Yine içeceksin rakını balığın yanında.
Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğü de
cabası....


Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun
asolan yürektir.Yürek sesi ne bilmeyenler, ya da bilip
de duymayanlar acıtsa da içini unutma; yasadığın
sürece o yürek var olacak seninle birlikte. Sen yeter
ki koru yüreğini ve yüreğinde taşıdığın sevda
duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o
zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler
değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini...

NAZIM HİKMET

Neden hep susmalara teslim yüreğim....
Ne kadar oldu bir tende özlenmeyi hissetmeyeli, ne kadar oldu özel bir geceyi düşlemeyeli...
Ben de unuttum artık..
Boğuluyorum özlemlerin girdabında.Yürüyorum yollar boyu…aradığım ,belki de sana ait bir şeyler..
Seni arıyorum,eksilen ruhuma yama olsun diye..
siyaha çalan silinmişliklerin üstüne biraz mavi tonunu katabilmek için..
Günü geceye bağlayan akşamlarda ben daha bir yalnızım artık...
Biliyorum ki sende en az benim kadar yalnızsın….
Elimden gelen pek bir şey yok şimdilik, yalnızca satırlarım var. Gözlerini bile göremediğim gibi, o tutku dolu yüreğe ait sesi bile özler oldum. Biliyorum ki sevgilerin tümünü hak ediyorsun. Bu nedenle seni incitmekten çekindiğim ve sana layık olan doğru cümleleri kurmak için bütün sözcüklerimi tartarak oluşturuyorum...
Ne mutlu sana dokunup sesini duyanlara, seni, yüreğini tanımadan yanında gezenlere , hepsi sana çok yakın ama hiç biri hasret değil benim kadar kokuna.
Susuyorum, boğazım yırtılacasına bağırmak istiyorum ama susuyorum. Korkuyorum, yüreğimi sana ihbar etmekten korkuyorum...
İhanete hazırdır bedenim alışamadım kendi günahlarıma.
Bakarken gecenin karanlığında gökyüzüne, suretini çiziyor kayan yıldızlar, susuyorum ve yalnızlığıma yanılgılarımı eklemeye devam ediyorum. Bu kente sığmıyor artık ne ben nede bendeki sen. Cevaplanmamış bir çok soru var şimdi bende, hüzünün gölgesinde geçen saniyeler ile yaşadığım...
Her aşk kendi hikayesini yaratıyor...
Hani terk edilen taraf olmak zordur da,bu hikayenin sonunu yazan olmak kolay mı?
Bir gün gelse de bulsam dediğiniz sevgiyi bulduktan sonra tüketip posasını atabilmek kolay değil bence..
Bir an geliyor çıkıp gitmek gerektiğini görüyorsunuz hikayenizden. Bitmeye mahkum bir aşkın can damarının kesilme vakti geldi zannederim…
Sen suçu bana yıkmaya,kendini haklı çıkarmaya çalıştıkça…
Anladım ki, hayatımda ki tüm hikayelerin sonu aynı bitiyor..
Keşke susarak uğurlamasaydın beni senden be ömrümün delisi....
Kıyımların süre geldiği şehrimde, kim kahraman, kim yenik ayrılan…Asla öğrenemiyeceksin..
Gecenin esrarına yüreğimi yazdım bu gece..
Dalıyorum serseri karanlığa odaklanıyor gözlerim nedense..
Niye gözlerin var hala gözbebeklerimin içinde..
Herhalde ben sensizliği bile seninle yaşıyorum…
Sevmelerimiz, sensizken içime gömdüğüm sessiz çığlıklarım, seni beklerken zindanlarda zamana esir olmuş dakikalarım, hepsi senin olsun…

Ben sevdayım, al beni sevecenliğine
Ben gülüm, dallarına aşıla beni
Çocuğum ben, göğsünde büyüt,
Umudum ben, düşüncende geliştir.

Acıyım, gerçeği ararsan bende,
İnancım, coşkuyu yaşarsan bende..

(alıntı)

Yine o ağrıyla uyandım.
İnsanın içi ağrır mı hiç?
Ağrıyor işte...
Dibe yuvarlanıyorum,
Ağır geliyorum kendime...
Kendime birikiyorum kendimi yabancılaştırarak kendime.
Tanıyamıyorum çoğu zaman beni.
En sevdiğim çiçek adlarını unutuyorum bazen.
Bazen de yürüdüğüm yolu.
Geliyor muydum yoksa gidiyor muydum bilmiyorum!?Aramadığın yerlerde olmayı seçiyorum nedense.
Karşılaşma ihtimalimizin olmadığı...
Olamayacağı...
İlk ışıktan sağa dönüyorum hep.
Senden değil, seninle karşılaşmaktan korkuyorum.
Şekil değiitirmişiz biz.
Ben giderken, sen gelirken ne varsa bilmediğim;
Karşılaştığımızda bir şamar gibi inecek yüzüme sanırım.
O yüzden kaçıyorum karşılaşmalardan.
Korkmak değil bu.
Korkudan kormak benimkisi...
Ve anladım ki ayrılığa değil, ayrı kalmaya yeniliyor insan...
Çelişkisiz yaşadın sen.
O yüzden anlayamazsın beni.
İçinde hiç "kal"ı olan bir "git"in olmadı mesela...
Bildiğim tek adres, adresssizliğimdir benim.
Sen hiç bu kadar cesaretli olmadın unutma.
Ben yola çıktığımda, geriye dönerken nelere ihtiyacım olacağını hesaplamam.
İşte bu yüzden bu ağrı...
İçim ağrıyor bak.
İnsanın içi ağrır mı hiç?
Ağrıyor işte...
Aç bir çocuğun hem ağlayıp hem de ekmek yemesi gibi birşey bu ayrılık sonraları.
Katmerleşen bi acıyı katık etmek boğazında takılıp duran her şeye...
Biliyorum "yarın yeni bir gün doğacak" hikayeleri, inananını kanatır en çok.
O yüzdendir sadaka vaatlere tenezzül etmeyişim.
Ucuz umutlar lütfetme adamlığıma...
Ben bir tek savaşarak yenilmesini bilirim!
Yıkılmam böylesi bir yenilgiden.
Utandırmaz adamlığımı bu ağrılı geçmişin ağaran yaraları.
Kutsal merhamet avcısı değilim ben.
Yola sensizlikten ağlayarak da devam edebilirim.
Yanıma sen gerekmez yürümem için.
Bu yollarda büyüdüm ben unutma.
Düşeceğimi bildiğim betonlardan korkarak atlamadım ben bu uçuruma.
Kanatmış olsan da beni bir ayrılığın koynunda,
Yine de merhemi istemem bir başkasının elinden.
Merhemi verenlerin seni kötülemesine izin vermiş olurum o zaman.
Ne sana eğilirim ne seni başkasına eğerim.
Yakışmaz bu benim adamlığıma...
Kendimi korlarda denemişim ben.
Senin alevlerin ellerimi ısıtır en fazla.
Merak ediyorsan eğer,
Giderken ölümüme bıraktığın yalnızlık,
Kendisiyle yaşamayı öğretti bana.
Uslanmış değilim yani,
Islanmış olsam da gözyaşımdan...
Ağrıyı içimde tutuyorsam hep;
Hasmımla savaşımı göremesin diyedir düşmanlarım.
Bu yüzden ben yokluğunun varlığına sığınarak da yaşayabilirim böyle.
İnsanın içi ağrır mı hiç?
Bu yüzden ağrıyor işte. . .

Siqara dumanında qeLiyorsun bana bir yudum sevqiyLe… Ve o bir yudum sevqi umut oLup akıyor yüreqime..

Ah sevqiLi, kendi kendine oyunLar oynayan bir çocuk qibi oyunLar kuruyorum üstüne..
Ve oyun sonLarında daha bir umutLanıp bekLiyorum qeLeceksin sen diye..

Bir qün i$e qiderken yerdeki kareLere dikkat ederek iLerLiyorum meseLa yoLda..
Seviyor sevmiyorLar diLimde yer etmi$, bir kare seviyor bir kare sevmiyor diyor senin için..
Oyun bu ya i$te; istiyorum ki seviyorda bitsin kareLer, sevmiyorda biterse yanLı$ saydımLarLa avutuyorum bu sefer kendimi..

Sonra; yoLda qiderken yine, duyduqum iLk $arkı ondan qeLsin diyorum, sebepsiz yeni bir oyun daha koyuyorum hemen önüme..
Sevmiyor diye çıktıysa heLe o kareLer kesinLikLe pes etmiyorum, hemen oracıkta ba$ka bir uqra$ buLuyorum sevdirebiLmek için kendimi sana..
$arkıLardan anLam çıkartıyorum; öyLe ki en hareketLi $arkıda biLe qüzeL bir söz yakaLıyor qüLümsüyorum..

yOk yOk, o da dü$ünüyor beni, o da özLüyorLarLa avutuyorum kendimi..

Tıpkı bu qeCeki qibi…

Bu qece, bir siqara dumanında qeLiyorsun bana..
asLında kaçıncı siqara dumanı oLduqunu ben de biLmiyorum ama ; bir siqara dumanında i$Liyorsun sebepsiz tekrar yüreqime..

Sahi sen, siqara dumanından çember yapmasını biLir misin sevqiLi?

qüLme, hadi qüLümseme…

Demi$tim sana haLa çocuk bir yanım vardır diye unuttun mu yoksa?
qidi$inLe o çocuk yanım aqLamak yerine oyunLar kuruyor kendine ne var bunda ?

Bu qece bir siqara yakmı$ken akLımda sen, bir anda siqara dumanından çemberLer yapmaya çaLı$ırken buLdum kendimi..
Tıpkı okuduqum kitabın sayfa sonundaki keLimenin anLamını biLiyorsam diyerek ba$Ladıqım oyunLar qibi..
Tıpkı be$ dakika içinde teLefonum çaLarsaLarLa avuttuqum qibi kendimi..

Ve çember yapamadıqım her siqaranın üstüne ba$ka bir tane daha yaktım qecenin bir yarısı çakmak krizine inat kibrit çöpüyLe..
Bir zamanLar yüreqimdeki seni yaktıqım o son kibrit çöpü iLe beLki dE..

Kaç siqara bana qöre yamuk çıktı bu qece biLmiyorum sevqiLi, kaç siqaraya suç attım çember çıkaramadım diye..
Ve kaç saattir öyLe daLmı$ bir çembere umut baqLayıp sevqi diLeniyorum..
qecenin bir yarısı senden haberin oLmadan biLmiyorum ya; çocuk yüreqim kurmaya devam ediyor oyunLarını…

Yüreqim, tıpkı terk ediLmeyi biLemeyen yetim çocukLar qibi oyunLar kuruyor kendine..

Bazen yerdeki bir ta$La qetiriyor senin sevqini bana, bazen bir kitap sayfasında
Ya da iLk duyacaqım $arkıda.. Tıpkı bu qece oynadıqım çember çıkarma oyunu qibi, ne oLursa oLsun en umutsuz anımda…

BiLmiyorum ki bu kaçıncı siqara..

oySa..
paBucLarım eSkimi$ti benim, tren rayLarı üStündE denqemi kaybetmemeye caBaLayan coCukLuqumda..
qözLerim, her zamankinden daha da parLaktı bayram saBahLarı..
iStediqim $ey, hiCbir zaman benim´di.. sadece, bir ciftti ama her zaman hayaLLerimi süSLedi..
renqi a$k renqi, iSmi iSe haLa yOk..

Artık Anla





Hoşçakal
Eğer istersen esenle de kal
Ama bensiz kal
Bensiz kal da anla

Aslında her nefesi beraber aldığımızı
Güneşin,ayın,gündüzün
Gecenin,yakamozların
Aşkımın birer yansıması olduğunu

Her bahar bakınca seni gördüğüm
Koklayınca seni çektiğim
Beyaz frezyanın coşkusunun
Aslında aşkımın neşesi olduğunu

Aşk içinde yaşarken anlatılamaz ya
Ve anlaşılamaz
Bensiz kal da anla
Benim aşkımın denizinde yaşamış olduğunu