Anlayana - Sayfa 204

Tutunacak yeri kalmadı hayatımın, kendime tutunuyorum, savruluyorum düşlerimin içinde, kahroluyorum. Çekip gitmek istiyorum buralardan, nereye varacağımı bilmediğim uzun bir yolda, yanıma hiç birşey almadan, ardımda hiç kimseyi bırakmadan, yol almak istiyorum, hiç bir yere varmadan.


Kendi kendimin prensesiyim ben. Kendi yalnızlığıma buyuruyorum her şeyi.Yalnızlığımın krallığında,yalnızlığımı yönetiyorum. Yüksek duvarlar örmeliyim ülkeme. Kimseyi içeri almamalıyım. Kimsesiz kalırsa insan, ancak o zaman kurtulur yaralanmaktan.

Kaçmalıyım biliyorum.Acılarımın sonu gelene kadar kaçmalıyım. Bomboş odalarda ağlamalıyım. Güçlü görünmeliyim tüm insanlara. Kendimi korumalıyım. Oyunlar oynamalıyım. Yıkılmazmışım gibi, kırılmazmışım gibi, güçlü ve sakin olmalıyım. Sığınmalıyım kendi krallığıma, savaşlarımı kendi içimde yaşamalıyım

Kimseler bilmemeli, görmemeli tükendiğimi.Bir seçim zannetmeli. Sebebinin sen olduğu bilinmemeli yalnızlığımın. İçimde kalan "sen"imin güzelliğini korumaya çalıştığımı görmemeli.

Şimdi yoksun, varlığım can çekişiyor.Kimsenin bilmediği, görmediği bir acıyı yaşıyorum kendimi hapsettiğim yalnızlıkta. Gelsen. Tutsan ellerimden, can versen içimde bir türlü bitiremediğim varlığına. Kaçışlarıma bir son versen.Yıksan bütün duvarlarımı, yeniden hayata döndürsen.Hayata tutunmayı öğretsen. Savrulmasam, yok olmasam, yaralanmasam.

Sadece gelsen. Zannettiğim gibi güzel olmayacak olsa da,gelsen,
Bu bile yeter.

Bir Gün

Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak
Dökülsün dudağından en umutlu şarkılar
Bil ki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız
Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse
Bil ki SENİ SEVİYORUM

Ümit Yaşar Oğuzcan

Kim, ne ve nerede olduğumuzu bilmeksizin bize yazdı bestekar yine. Yazgımızdan bile habersizdi oysa. Bilseydi belki daha az incitici olurdu kaleminin ucundan dükülenler..


Peki ya biz?.. Yitirilişe mahkum olduğunu bilseydik sevdanın, ne yapardık sevgili?.. Nasıl yaşardık?..


Bir peri masalı saymadık ki biz birbirimizi buluşumuzu. Başlı başına bir mucize de demedik ki. "Hayat" deyip, yüreklerimizi birbirine yasladık. Yani aslında çok da abartmadık, sessizlik ve yalnızlığımızda nefes alabildik ama yaşayamadık be sevgili.. Genç öldük!


Peşimiz sıra öldü geleceğe dair hayaller ve çoğaldı korkular.
Bak, vakit yine gece. Korkuyorum yine. Çıkmıyor ağzından ne tümce, ne bir hece..


Susuyorsun sevgili..
Susuyorsun..


Bir de susuzluk var ki, ahh onu sorma. "Su" sevgili.. Su'yu bilirsin..


Susadıkça yüzün düşer aklıma
Korkar oldum düşlemekten
Adını anarım çoğalır sesim
Konuşmaktan düşünmekten özlemekten


Ağlamak istiyorum ben ey insanlar! Yağmuru yüzüme vurmakla yetmiyor. Dokunamıyorum, uzanamıyorum, kendime yabancılaşıyorum.
O kadar derin çizdim ki sevgili senin resmini içime, çıkarıp atamıyorum, silemiyorum..


Bırak.. Sahiplenip de düşleyemiyorum bile, ondan da korkuyorum. Ne kadar çok korku biriktirmişim yokluğunda..


Çokluğum tek korkularım değil. Adını anıyorum; Sesim çoğalıyor. Yüzünü anıyorum; Bedenin çoğalıyor. Sesini anıyorum; İşte o vakit sessizlik çoğalıyor sevgili. Sensizlik bir deli yankı yapıyor.. İzlerin yara yapamıyor içimde zaman zaman, yanık bir hasret kokusu sarıyor..


Sen benim pek çok şeyimsin! Ondan tüm bunlar..

Kimse kimsenin herşeyi olamaz-mış
Di'li geçmişten tek yaramsın sen
Sensiz kimse miyim kimsesiz miyim hiç bilmem ,
Bilmek istemem hatta düşünmem

Bir anlam yükleyebilmenin ötesinde, anlamsızlaştı tüm bildik hallerim. Sen benim pek çok şeyimsin ya hani ben sensiz azıcık kaldım. Yani desem ki, çöldeyim bir kum kadarım..


Şey diyorum;



Gel bak bir elimde gökyüzü var hala
Ötekinde kayıp giden yıldızlar la la
Korkularda benim umutlarda
Beni bırakma


Ama gelsen ve görsen, senin için, koca bir resim çizdim, yani aslında ikimiz için. Gökyüzünü yıldızlarla donattım gözlerine denk. Dilekler tuttum mumlar yakmaksızın. Sensizliğimle sahiplendim seni. Sen de gel.. Tut yüreğimin ellerimden, beni bırakma..

Bitmek tükenmek bilmeyen dertler
Yağmur olur üzerimize yağardı
Ama rengarenk gökkuşağı da
Sadece yağmurdan sonra çıkardı...

Bir rüzgar gibi geçti ellerinde gençliğim
Bir ömrüm daha olsaydı ah uğruna vermezmiydim…

Eski bir yalandı aşk denilen masaldı!
Hiç çıkmıyor aklımdan! Hiç…
Haziran akşamları…
Dilimizde kaldı şimdi bir ayrılık şarkısı

Bilmezler nasıl sevdik aşkım, bilmezler nasıl yandık
Hani durmaz döner dedin ya! biz deli sevdalıydık
Hani yıldızlar şahitti, neden görmezler artık.
Kaderle bağlı iki alyans … Bilmezler biz ayrıldık…

Yücel Arzen
İki Alyans