Anlayana - Sayfa 215

Eski Sevdiğim





Yaza yaza kalemleri usandırdım
Her geceki gezilen sokakları
Üzerinde yürüdüğün asfaltları
Son ev sahibi, ağlanan parkları

Gezdiren ayakkabıları eskittim
Anlattığım dertlerle sözleri
Yazmayan kalemle kâğıtları
İner çıkar bayırları

Başlayan ilklerle sonları bitirdim
Sonunu çizdiğim yolları
Hasretle başlayan sevgileri
Sevgiye kibrit yakan felekleri

Seni sen yapan değerleri yitirdim
Bana bakan o yeşil gözleri
Bana söylenen o sözleri
Sözlerdeki o anlamlı ifadeleri

Her şeyi köşeye atarak sevmiştim seni
Bir seni yürekte yaşamayı görmüştüm
Bir seninle anı yaşamayı bilmiştim
Ama artık vakit geçmişti

Sen bu sevgiyi bitirmiştin
Sen sen sevgimizin nefesini kesmiştin
Bir elveda bile demeden çekip gitmiştin
Peki o zaman kendine iyi bak eski sevdiğim



Adil Sarıkaya

Anlamalıydım ben üzüldüğümde kılını kıpırdatmamandan, sadece işin düştüğünde aramandan.
"N'aber, nasılsın" lâfının arkasına "Bir görüşelim mi?"
ekleyememenden, anlamalıydım sevgisizliğini...
Ben, seni görmek için sınırlarımı zorlarken, senin umursamamandan, alaycı konuşmalarından, ya da senden vazgeçerim diye korkup önüme bir parça yem atmandan anlamalıydım... Ben, hayatta hiç kimseye bu kadar sabırlı bu kadar mülayim davranmamıştım oysaki. Severdim özgürlüğümü, asi olmayı, bir bardak suda fırtınalar koparmayı, kimseye hesap vermemeyi... Bir bunları severdim bir de seni sevdim...
Sevgilin değil sevdiğin olmayı istedim... İlk defa biri benden hesap sorsun istedim, bir açıklama beklesin.
Bu biraz açık değil mi ya da "Hayır bir yere gitmiyorsun, evde oturuyorsun" dan başka bir şeydi bu... Beni sorgula, duygularımı sorgula istedim. Olmadı... Ne kadar da kolaydım senin için, ne kadar da zahmetsiz...
Tabi ki, emindin düzgün insan olduğumdan hayatında hiç karşına çıkmamış kadar düzgün, emindin seni çok sevdiğimden ve düşündüğümden; öyle olmasaydı her probleminde ilk beni arar mıydın?
Nedenleri, niyeleri merak etmedim hiç, inan etmedim... Bu kadar sevgisizliğinde seni nasıl bu kadar sevdim, onu merak ettim. Benim için ne düşündüğünü, beni nasıl gördüğünü, sendeki beni merak ettim... Artık hayal kurmuyorum, geçmişe bu kadar bağlı olmamın sebebi; o zaman çok mutlu olmam bunu biliyorum... Şimdi tekrar başlasak da, yalnızlığı paylaşsak da sana gönlümü açabilir, gözüm kapalı güvenebilir miyim sanıyorsun? Şimdi artık tek başınayım... Hiç değilse hakkını veriyorum yalnızlığın. iki kişilik kocaman bir boşluktansa sensizliği ve yalnızlığı yeğlerim...
Artık kendimi görmemek için aynalara bakmıyorum, üşürüm diye kazağını giymiyorum,
ağlarım diye türkü söylemiyorum.

Belki de sen haklısın!
Artık ben bile kendimi SEVMİYORUM...

Anlayana Sivrisinek Saz Anlamayana Davul Zurna Az...

Aşk bir kumar,bir oyun
Sevgi yalan,sevda yalan
Gez,eğlen dünyada
Sakın aldanma bunlara
Kendini arama bu oyunlarda


Seversen cezan hüküm olur
Sürgün olur göçersin bu diyarlardan
Sen bunlara inanma
Maceralara sokulma
Sakın sürüklenme bu oyunlarda


Aşık bir kumar,aşk bir oyun
Aşk bir yalan,aşk bir ceza
Aşk bir masal,
Aşk...?

Alıntı.

Ben seni severken
Sen yanımda yoktun ki!
Ben seni özlerken
Sen bilmiyordun ki!
Ben seni sensiz sevdim...
Sen yokken bakışların vardı
Beynime kazınmış
Nereye baksam oradaydılar
Ben seni sensiz sevdim..
Göremesem de,rüyamdaydın
Sevmesen de, kalbimin derinliklerindeydin
Ve kimse seni oradan çıkaramayacak.
Sen bile!
Ben seni sensiz sevdim...
Sen olmasan da hayalin vardı
Sen olmasan da şarkılar vardı;
Seni hatırlatan...
Sen olmasan da her dakika aklımdaydın.
Ben seni sensiz sevdim...
Sen olmasan dayıldızlar vardı
Sen olmasan da,bulutlar vardı
Sen olmasan da gün,batımları vardı
Sen olmasan da,denizler vardı...
Ben seni sensiz sevdim...
Aslında sen hep vardın
Aynı şehirde,aynı sokakta
“Ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum ”ama;
Ben seni sensiz sevdim...
Ne olurdu sende beni sevseydin?
Ne olurdu bu kadar gözyaşı dökmeseydim?
Ama inanıyorum ki sen uyandıracaksın beni
Hani kıyamet koptuğunda...
Ben seni sensiz sevdim...
Neden sevdim bilmiyorum ama çok sevdim!!!

Özledin mi



Özledin mi beni
Pabucun karda bıraktığı iz gibi
Hani buluta saklanmış yıldıza gecenin hasreti gibi
Mahpusun malta voltalarında kalan adımı gibi.

Bıraktığımda beni şehrinin ürkek sokaklarında
Gözlerim gecenin öksüzü,
Gözyaşım buzdan inci tanesi
Kristalleşiyor şimdi bir bir ayaklar altında

Ben kayboldum kadınım
Şehrimin kalabalıklarında

Sürükleyip getiremedim kendimi yaka paça
Boyum uzadı sanki kilometrelerce
Yüreğim kaldı avuçlarına dokunduğum o son noktada
Ayaklarım kasabamın kumsalında asi izler bırakıyor sağa sola.

Yalpalıyor düşlerim,şarap mahzenleri gibi
Alkol kokuyor sanki bu şehrin sokak lambaları
Dilimde pelteliyor ismin
İçmedim bir yudum
Sarhoşum.

Özledin mi beni
Ben gibi,

Unuttun mu gözlerini kirpiklerimde
Yutkunuyor musun sen de ağlamamak için
Akıp gitmeyeyim diye.

Bakıyormusun sokaklarında bana
Kaldırımları kokluyor musun
Hasreti çiğniyor musun öfkeden
Parçalıyor musun topuklarında.

Parçalanıyor mu özlem
Uzaklarda...



Tarık Tan

Gittin Ve Bittim





gittin...
ben arkandan sadece baktım.
oysa söylenecek o kadar çok şeim vardı ki...
"gidersen, iyiye dair ne varsa yitireceğim hepsini.
gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak"
diyecektim sana. konuşamadım....

gittin...
gisişini görmemek için gözlerimi kapattım.
öylesine acıdı ki içim,tutp koparsalardı kolumu, bacağımı
bu kadar acı duymazdım.
acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
ağlayamadım...

gittin...
seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa.
tutkum seninle olmaktı,
tutkum teninde erimek,
tutkum hayatı sadece ve sadece seninle paylaşmaktı.
anlatamadım...

gittin...
gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden.
ellerin değilmiydi her dokunuşumda seni ürperten ?
ürperirdin yine biliyorum.
bir kez dokunsam,bir tutsam ellerini,
gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
tutamadım...

gittin...
bir yıkım gibiydi gidişin.
sen adım adım uzaklaşırken benden,
çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım.
kalkamadım...

gittin...
oysa gideceğini biliyordum.
hazırdım gidişine.
kaçak zamanları yaşıyorduk.
zaman bitecek ve sen gidecektin.
bense gidişinin ertesi günü hayatıma yeniden başlayacaktım.
başlayamadım...

gittin...
bir şey söyledin mi giderken ?
"kal" dememi istedin mi ?
son bir kez " seni seviyorum dedin mi ?
"bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi ?
beynim öylesine uğulduyordu ki.
duyamadım...

gittin...
bir okyanusun ortasında,
tek küreği kaybolmuş sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
bil ki sevmekten vazgeçmedim seni.
bil ki seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde.
bil ki seni...
unutamadım....



Erdoğan Alarçin

Bilirim Elbet Gitmesini



Bilirim elbet gitmesini
Düşüp yollara sitemli,hazin bir yolculuğa çıkmasını.
Gözlerin kadar uzağım şimdi yaşama
Ve gözlerim kadar çaresiz
Kaç zaman geçmiş bilmiyorum üstümden
Kaç hikaye anlatmış beni
Bilirim elbet gitmesini...
Kaldırımlarda şarap eskisi yüzüm
Ve her taşında senden arta kalan hüzün...
Ve seçtim cehennemi
Satıp şeytana senden arındıramadığım ruhumu..
Ki sen ya da ben aynı ruhta tümleyip günahlarımızı
Sayfalar dolusu ateşi hapsettik kara kaplı defterin
Kara kaplı yüreğine..
Bilirim ki yağmurdur hüznün gözyaşları
Sabah rüzgarı getirir en mağrur bakışları
Yine bir akşam vaktidir
Gitmenin yakıştığı vakit.
Azraille sevişme vaktidir
Ölümün sinsice geldiği vakit...
Bilirim elbet kimvurduya da gitmesini
Faili belli maktul olup
Meçhul bir fail olmasını...
Hangi geceyi toprak kadar içsem, içime çeksem
Çekip gitsem... bitsem... bitirsem
Ve bilsem,iyi bilsem gitmesini....
Bilir(d)im elbet gitmesini
Gittiğim yerde olmasa yüzün...




Barış Demirel