Anlayana - Sayfa 226

BÖYLE SEVDİM İŞTE

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni
gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu
kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden
ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın
bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En
kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni
ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün
yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...

-Anlasaydın-

Karmakarışık saçlarım duyguların gibi
Nefret ettim kendimden sahipsiz yüreğimden
Ne çok sevdim yüzünü
Bu kadar az mıydı yüreğinin dürüstlüğü

Sonbahar çöktü yine içime
Taşan sularım çekildi geriye
Sen varkende tek başıma yaşadım seni
Şimdi yaşadığım gibi..

Yeniden gel diyen kim
Hangi aşık hangi gözü yaşlı
Ne değer verdin ne değerini anladın
Anlasaydın zaten yanımda kalırdın...


Hacer Yurdakul

ŞİMDİ ANLASANDA..
Ben anlamadım bilmem senin güneşin nasıl doğuyor
Benim güneşim böyle doğuyor sevdiğim işte böyle


Sana verdiğim değeri sen anlamadın uzaklaştın
Sanki doğuştan ömrümü vermiştim anlamadın sattın
Hep yüreğimin özünü vermiştim anlamadın yaktın
Şimdi anlasan da sönmüş küllere mi kaldın

Utanıyorum senin yüreğinde yerim yokmuş meğer
Utanıyorum senin ömründe yerim yokmuş meğer
Utanıyorum senin hayalinde yerim yokmuş meğer
Şimdi anlasan da sönmüş ümitlere mı kaldın

Yılmadığım hasret kalmadı küllere alev işler mi
Yanmadığım yangın kalmadı yüreğe alev işler mi
Ölmediğim günüm kalmadı ölüye alev işler mi
Şimdi anlasan da sahipsiz küllere mi kaldın

Sürgüne sürülene cehennem gibi azab işler mi
Hasrete sürülene cehennem gibi alev işler mi
Zülüme sürülene cehennem gibi ölüm işler mi
Şimdi anlasan da belirsiz mezara mı kaldın

Kemal TAVLACI

Gidebilmek


gidebilmek ardımda seni bırakabilmek zor geliyor
denedim yapamadım sanki bir el beni geri çekiyor
seni unutabilmek ölümden de zormuş anladım
bunun için sende ölmektir son kararım...

ne yazarsa yazsın mezar taşımda
bir tek senin adın olsa inan yeter bana
gideceğim yer çığlıl çığlığa karanlık cehennem..
ne farkeder aklımda gülüşün ısıtır beni bir tanem..

terkeyledim senin olduğun sokakları
yanından bile geçmiyorum
çok uzak biliyorum,ama yinede istiyorum
o sokaklarda kaybolmak kollarında uyumak istiyorum..

gidebilseydim ne olurdu bilmiyorum
belki adını unuturdum,belki de teninin kokusunu
gidebilmek sensiz bütün hicranlara,gözyaşlarına
bir daha gelmemek bu karanlık sen kokmayan sokaklara..

alıntı.

***Sen Anlasana***


Bu ilk değil senden yediğim darbe,
Kaç kere seninle giriştik harbe,
Galibi sen mağlubu ben olsam da,
Yenildi sol yanım bilmem kaç kare.

Ettiğim yemini unutup döndüm,
Bilmem ki yaşarken kaç kere öldüm,
Geceler kabuslu uykumu böldüm,
Ağlattım gözümü sana kaç kere.

Gözlerim sevince ağladı yaşı,
Unutturdu su, ekmek, aşı,
Düzeltmek mümkün mü eğrilen kaşı?
Tebessümle yüzüne baktım kaç kere.

Zaman habersiz teni terk etti,
Senli mutluluklar seninle yitti,
Acılar solumu hançerle deldi,
Dönersin umudum bitti kaç kere.

Kaç defa sılamı terk ettim sana,
Bıraktım dostları gücendi bana,
Nasıl anlatayım aşkı ben sana?
Anlattım, duymadın bilmem kaç kere.

BU AŞK BURADA BİTER

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir

Yanyana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
Ne kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz bir yazdı!
Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı
Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Ataol BEHRAMOĞLU

GÜLÜŞÜN EKLENİR KİMLİĞİME

Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de

Aykırı anlamlar arayıp durma
güz bitip sular köpürür de
kapanmaz gülüşünün açtığı yara
uçurum olur zaman her gece

Her gece yeni bir savaş baslar
acı ses olur, ses deli yağmur

Sığındığım her yer adınla anılır
ben girerim sokağı devriyeler basar
Bir de gülüşün eklenir kimliğime.

Sen Olmazsan Ben Zaten Yokum



Güneşim sensin
Günebakanın ben
Her doğdunda sana çevirirdim
Bu acı çeken yüzümü
Aşık mıyım neyim ?
Gün boyunca sana bakmaktan bıkmadım
Bıkmamda asla
Çünkü yaşam kaynağımsın
Ben olmasamda sen hep varsın
Ama sen olmazsan ben bir hiçim

Nehir benim
Dağım sensin
Herkes sadece okyanusa kavuştuğum
O coşkulu anımı biliyor
Ama beni besleyen
Ve son halimi veren sensin
Onlar bilmese de olur
Sadece biz bilelim yeter

Yağmur benim
Bulutlarım sensin
Benim için bereket diyorlarsa
Senin içinde habercisi derler
Var olmam için
Senin olman lazım

İşte böyle aşkım
Benim olmam için
Sen bana şartsın
Sen yanımda oldukça
Ben hep var olacağım
Bırakıp gitme sakın
Olur mu?

Uğur Bayrak