Anlayana - Sayfa 234

Gün Doğmuyor



Her gecenin bir sabahı oluyor

Şu koskoca dünya bile karanlıkta kalmıyor

Bugün yeni bir gün diyerek hayat başlıyor

Oysa benim gönlume neden gün doğmuyor


Bakınca gök yüzüne gökler ağlıyor

Sevenler ayrılınca gönül yas bağlıyor

Yarınlarda umut var diye yaşam başlıyor

Oysa benim gönlume neden gün doğmuyor


Güneş yakıp kavursa bile bedenim üşüyor

Aklımdan çıkarsam da olanları yüreğim kanıyor

Bilmem ki bu insanlar neden böyle yapıyor

Hayat hep vuruyor bana, gönlüme gün doğmuyor
Alıntı

Yarım Kalanlara Rağmen

Söylemezdin tüm o sözleri
Görseydin en gerçek halimi
Artık önemi yok
Her yanlışta doğar bir doğru
Belkide böyle olmalıydı bu
Boşver ziyanın yok..

Başka birine kendimi anlatmak
Başka birine duvarlarımı yıkmak
Başka tenlerde aşkı aramak
İnan istemem artık

Zor duramam ayakta hergün kırılıpta
Zor aşk yaşanmıyor hergün her an yanılıpta
Her giden bir parça çalıyor benden
Yarım kalanlara rağmen
Yok bağırma hiç şimdi alınıpta
Yok üstüme gelme hiç eskiye sarılıpta
Her acı bir günah siliyor benden
Yarım kalanlara rağmen

Şimdi yaramı sarmam gerek
Aşkla aramı yapmam gerek
Kime inanmalı

Başka birine kendimi anlatmak
Başka birine duvarlarımı yıkmak
Başka tenlerde aşkı aramak
İnan istemem artık..


zeynep sağdaş

Kaybettiklerim için tek sözüm var...Hükümsüzdür !

Hasret Çekiyorum



Bana göre zor olanı ypıyorum
Görmeden tutmadan bakmadan
Seviyorum
Zor oluyor! Hasret çekiyorum.

Kimseye soyleyemem Allah biliyor,
Artık sesin bile tuhaf geliyor,

Sende beni özlüyormusun?
Aynı sançıları çekiyormusun?

Olur olmadık yerde yanındamıyım?
Göz kapaklarının arkasındamıyım?

Eğer bunları yaşıyorsan
Susuz değilken boğazın kuruyorsa!
Sana değer vermeye ve hasret çekmeye
Değer demektir..!


Kenan Kartal

Sensiz



paslı yüzümden dökülen karanlık
kemirirken hüznümün kemiklerini
dul kalmış düşlerime sığınıp
sevda dilenirken yokluğunda
anlamını yitiren bakışlarım
yüzünde bir ufak tebessüm ararken
utanıyorum

bir eski revolver kurşunu misali
barut solurken tetiğin ucunda
ciğerlerimde biriken bu ince hastalık yoruyor beni
ayrılığın şemsiyesi açılırken sevda yağmurunun altında
göz çukurlarımda yeşeren baldıran tohumları
zerkediyor zehrini
yıkılıyorum

damarlarımda yürüyen esrarengiz yabancı
duvarlarına adını yazarken yüreğimin
eylülün sarı saçları dolanırken boynuma
nefesim kesiliyor
uykularım alabildiğine uzak diyarlara göç ederken
peşinden sürüklediğim mavi gözlü çocuklar ağlıyor
korkuyorum

istif edilmiş ayrılıkların altında yatan cansız bedenim
bir kara mezar yerine muhtaçken sensiz
kurtlanmış yaralarıma tuz basan bu sessizlik
kulakları sağır edercesine bağırırken başucumda
içim ürperiyor
yıldızlar bir bir dökülürken gecenin koynundan
tan yerine doğru uzanıyor gözlerim
kanayan avuçlarıma saplanmış dikenleriyle kırmızı güller açarken
zaman, gelişine kuruyor saatlerini
bekliyorum


Ergin Han Kızılay

Sevilirken bilmedin mi?
Ben söylerken gülmedin mi?
Falımızda hasret var, ayrılık var demedim mi?

Anlamazdın anlamazdın,
Kadere de inanmazdın.
Hani sen acı veren kalpsizlerden olamazdın?
Dilerim ki mutlu ol sevgilim,
Ben olmasam bile hayat gülsün sana.
Günahım boynunda, ağlayan bir çift göz bıraktın arkanda.

Kalbim bomboş kaldı sanma,
Acılar geçer zamanla.
Aşka tövbe demem ben,
Görürsün sevince yeniden.

Anlamazdın anlamazdın,
Kadere de inanmazdın.
Hani sen acı veren kalpsizlerden olamazdın?
Dilerim ki mutlu ol sevgilim,
Ben olmasam bile hayat gülsün sana.
Günahım boynunda, ağlayan bir çift göz bıraktın arkanda.