Atatürkçülük (Kemalizm) - Sayfa 2

GERÇEK ATATÜRKÇÜLÜK
Her alanda tam bağımsızlığı, özgürlüğü, ulusal egemenliği ve çağdaşlaşmayı amaçlayarak başlattığı Ulusal Kurtuluş Savaşı'nı zaferle taçlandırınca askerlikten siyasete, sanattan spora, bilimden inanca, sanayiden çevreye, bireyden topluma her konuda atılımlar gerçekleştiren Mustafa Kemal; ATATÜRK'ün öncüsü, önderi olduğu TÜRK DEVRİMİ, Türkiye Cumhuriyeti'yle anıtlaşmıştır. insanımızı kul köle (tebaa')lıktan onur ve erdem saydığımız hak ve özgürlükleriyle nitelikli kişiliğe, ümmet durumundaki toplumumuzu da tam eşitlikle ulus düzeyine yükselterek devletin sahibi kılmıştır. Bu sonucu ''Türkiye Cumhuriyetini kuran Türkiye halkına Türk Ulusu'' denir, tanımıyla açıklamıştır. Temeli Türk kahramanlığı ve Türk kültürü olan Cumhuriyet, demokrasinin yaşama geçişi ve yönetimdeki adıdır. Birbirini izleyen sayısız gelişme, yenileşme, yeniden doğma çabalarına koyulurken sakıncalı kurumları yıkmış, yararsız gelenekleri ve alışkanlıkları atmış, anlayıştan kural ve kurumlara bağlı, yepyeni insan, yepyeni toplum, yepyeni devlet kazandırmıştır. Özetlenen başarıları, yazgıcılıktan yaratıcılığa geçişin, ''yok''tan ''var" olmanın evrensel bağlamda benzersiz örnek yapılanmanın kimi belirtileridir. Yurdumuzu yayılmacı ve sömürgeci işgalcilerden temizleyerek bağımsızlığımızı ve özgürlüğümüzü; saltanatı yıkıp tam eşitlikçi yurttaşlar düzeni, ''kimsesizlerin kimsesi'', halk demokrasisi, yaşamımızı ve namusumuzu kurtaran Cumhuriyeti kurarak ulusal egemenliğimizi; hilafeti dışlayarak laik yaşamı sağlayan; temeli Atatürk ilkelerini oluşturduğu Türk Devrimi'yle yalnız bugünleri değil yarınları armağan eden kadın erkek, asker-sivil herkes ATATÜRK'dür. Atatürk, Türkiye aydınlanmasının kaynağı, ulusal değerlerimizle varlıklarımızın simgesi, Türkiyemiz'le özdeşleşerek kurumlaşan üstün nitelikler anıtıdır. ATATÜRKÇÜ (Kemalist); Atatürk ilkelerini benimseyip özümseyen, ATATÜRK'ün yapıtlarını koruyup güçlendiren, O'na yaraşır olma çabasıyla yaşamını sürdüren ahlaklı, bilgili, çalışkan, yürekli, devingen-devrimci, yurtsever, örnek yurttaştır. ATATURK İLKELERİ, başta tarihsel simge ''altıok''la özetlenen, yaşam felsefemiz, Türkiye'yi Türkiye yapan, ülkemize ve ulusumuza özgü, kendini yenileyen, her birini birer ''altıok'' saydığımız Atatürk'ün çağdaş uygarlık düzeyini, sonsuzluğa uzanan yönü ve yolu gösteren tüm ilkeleridir. Barış, demokrasi, bilimsellik; akılcılık, eşitlik, dostluk, kültür, sanat ve spor yandaşlığı gibi... Atatürk ilkeleri, Türkiye'nin varlık-yaşam çizelgesi, Türkiye'ye özgü bir düşünce dizgesidir. Atatürkçü düşünce; Atatürkçülüğü (Kemalizm) amaçlar ve anlatır. Gerçek ''demokrasi devrimi''nin itici ve çekici gücüdür.
Çıkarına düşkün, bağımlı, uydu ve uşak olmaya yatkın kimileri Atatürkçü görünerek, Atatürkçülüğü amaçlarının aracı olarak kullanırlar. Bunlar, Atatürk karşıtlıklarını saklayarak yıkım işlerini sinsi sinsi sırıtarak sürdürürler. Özgür düşünce ve inanca karşı olan din sömürücüleri, bağnazlar, milliyetçilikle ilgisi olmayan ırkçılar, özetle faşist, şeriatçı, zorbacı, sosyalizmi yozlaştıran dönekler ve yüzsüzler, ''Atatürk, laik Türkiye Cumhuriyeti'' paranoyası sözde ilerici sözde demokratlar, dün şöyle bugün böyle olup yarın ne olacağı kestirilemeyen saldırganlar, açık Atatürk düşmanlarıdır. Bu iki kesim amaçta ve sonuçta birleşmektedir. Atatürk'ü iyi tanıyan ve iyi anlayan gerçek Atatürkçü de bu aymaz-yobazların düşmanıdır. Siyasal ödüncü, her yerde rastlanacak sahte Atatürkçülere karşı, her zaman ve her durumda Atatürkçülüğü en yüce nitelik bilen gerçek Atatürkçüler, gerekli uğraşı veren, canını ulusuna ve ülkesine adayan Atatürk çocuklarıdır. Gerçekçidir, Ulusal değerlere tutkundur, söylemi ve eylemiyle inanç ve güven dayanağıdır. Anlayışlı, hoşgörülü, uyumlu, uzlaşmacıdır ama ''kırışmacı, ödüncü, goygoycu'' değildir.
Herkes Atatürkçü olamaz. Atatürkçülük, bilgi, ahlak, beyin ve yürek işidir. Her omuz, her baş, her yürek bu onuru taşıyamaz, tadamaz. Gerçek ATATÜRKÇÜ, Atatürkçülüğü bir davranış ve yaşam biçimi olarak benimser. Hak ve özgürlükleri güvenceye bağlayarak bireysel ve toplumsal yararı dengeler. Müdafaa-i Hukuk anlayışıyla Kuva-yı Milliye ruhuna, Amasya Genelgesi'nin, Erzurum ve Sivas Kongrelerinin anlamına, Misakı Milli'nin ve Lozan Barış Antlaşması'nın amacına sıkı sıkıya bağlıdır. Cumhuriyetin üzerinde yükselecek gerçek demokrasiden, "Cumhuriyetçi demokrasiden yanadır. Demokrasiyi sulandırıp yozlaştıran, disiplin olmaktan çıkarıp kuralsızlık" ve siyasal oyunlar çirkinliğine dönüştüren tutumlardan kaçınır. Devletin TEK'liğini, ülkenin TÜM'lüğünü, ulusun BİR'liğini ödünsüz korur. Soy ve inanç özelliklerini özgürce söyleme olanağıyla bireylerin yurttaşlık kurumu içinde eşitliğini savunur. İnsan haklarını ve demokrasiyi içtenlikle, özenle ve duyarlılıkla koruyup güçlendirir. Aldatıcı, yanıltıcı, şaşırtıcı değildir. "Kişiliksiz kişi"lerden uzak durur. Sahte Atatürkçünün Atatürk düşmanından ayrımı olmadığını, hatta daha tehlikeli olduğunu, yalnız "Atatürkçüyüm" demekle ADD'ne üye olmakla, resim asmakla, rozet takıp nutuk atmakla Atatürkçü olunamayacağını bilir. İç ve dış, her tür sömürüye karşıdır. Ulusunun üstün değerlerine sahip çıkıp varlığı için her çabaya girişerek dünya uluslar ailesinin onurlu bir üyesi olarak yaşamını sonsuza değin bağımsız biçimde ve en iyi düzeyde sürdürmesini sağlayacak gerçek milliyetçidir. Bu özelliğiyle, ülkesinin kaynaklarını yabancılara peşkeş çekip aktaran, ulusal yargısını dışlayan, ulusal çıkarları gözardı eden, şeriatçılara omuz veren tahkimci, özelleştirmeci, ırkçı, baskıcı ve zorba "uyduruk milliyetçi"lerin karşısındadır. Hukuk yerine "töre"yi koyan, en büyük Türk ve en büyük Türk milliyetçisi Atatürk"ü yadsıyan milliyetçiğini bırakınız, Türk olmayacağını; inançları sömürüp insan öldürmekle dindarlık taslayanların, bırakınız insan olmayı, Müslüman olamayacağını bilir. Türk-İslam sentezcilerinin, ümmetçilik yoluyla Arap milliyetçilerinin, Osmanlı kalıntı ve artıklarının, etnik ve dinsel terör kışkırtıcı ve tetikçilerinin can düşmanıdır.
Akıldan, ahlaktan, adaletten, bilgiden, bilimden, onurdan ve erdemden yanadır. Halk dalkavuğu değil, dostudur, halkıyla yanyana, başbaşa ve yürek yüreğedir. Sporu, sanatı, kültürü destekler. İlke adamıdır, ulusal sanayii, öğrenim birliğini, anayasal demokrat düzeni, yargı bağımsızlığını Silahlı Kuvvetleri, kolluk güçlerini, gençliği, devrimleri, çağdaşlığı, barışı, dostluğu savunur. Hiç tartışmasız ve hiç kuşkusuz her kötülüğün karşısında, her iyiliğin ve gelişmenin yanındadır. Hukukun üstünlüğüne saygılıdır, adaleti karakteri bilir. Yinelemekte yarar var: Büyük ATATÜRK'ün gerçekleştirdiği "TÜRK DEVRİMİ"nin temeli, başta altıok'la simgelenen Cumhuriyetçilik, Milliyetçilik, Halkçılık, Devletçilik, Laiklik ve Devrimcilik olmak üzere tüm Atatürk ilkelerinin ve bu yolla yaşama geçen "Türkiye Aydınlanması"nın yılmaz savunucusudur. Dengeli, nitelikli, tutarlı, saygılı, özverilidir. Gölgeli değil, güneşlidir.
Ün ve şan peşinde koşmaz. Karıştırıcı ve kavgacı değildir. Yalan söyleyip yalan yazan, karalama ve kötülemeyle beyinsel ve ruhsal bozukluğunu sergileyenlerle ilişki kurmaz. Oy sağlamak için değişmez, ödün vermez. Kimseyi aldatmaz ve kandırmaz. Hiçbir aykırılığın içinde olmaz. Parapul, mal-mülk düşkünü değildir. Çıkarcılığı küçüklük sayar. Geçiştirmeyi, savsaklamayı, bozgunculuk, ayrımcılık ve ayrılıkçılığı, kayırmayı ve haksızlığı asla hoşgörmez. Yalvarmaz, yakarmaz, yakınmaz ve yanaşmaz. EI-etek öpmez. Kapılarda beklemez ve kimseyi bekletmez, çalmaz, çaldırmaz. Ahlak yönünden bağışlanmaz, sakıncalı hiçbir eğilimi, zayıflığı, değişik tür rahatsız etme sayrılıkları, kötü alışkanlıkları yoktur. Gösterişçi değildir. Dedikodu sevmez, kıskanıp çelmelemez, gıpta eder, yaraşır; kendini aşmaya çalışır. Toplumcu, ulusçu, ulusalcıdır. Kimseyi kullanmaz ve kendini kullandırmaz. Kimsenin adamı olamaz, kişiliklidir. Sorun değil, çözüm üretir. Atatürk’çe düşünüp, Atatürk’çe çalışır. Aç kalır, onursuz kalamaz.
Yabancı hayranı, ABD tutsaklığını ve maşalığını içine sindiren savsakları, sapkınlıkları ve savrukları, "Cumhuriyetin karşısında, demokrasinin yanında" yutturmacılarını, kopyacı, karanlık yüzlü ve korkakları kınar. Mandacı-mütarekeci, ihaleci numaracı şaklabanları, kişinin ve olayın ne olduğunu bilmeden övgüler yağdırıp alkışlayan şakşakçıları, maskaralık ve madrabazlığı beceri ve ustalık sayan düzenbazları, aşağılık duygusuyla bocalayan işbirlikçileri, partizanlıkla halkına ters düşenleri, siyasal amigoları, medyanın bir kesiminde patrona yaranmak için ya da patron emriyle terör aygıtı durumuna düşen kiralık ağız ve kalemleri , çete-mafya ilişkilerinde çırpınan karışık ve karanlık kimseleri, hangi gizli örgüt adına çalıştığımdan kuşku duyulan, şeriat ihracatçılarına değinmeyip kendi kolluk güçleriyle Atatürkçü kuruluş ve kişilere saldıran özürlüleri "adam" yerine koymaz. Sakıncalarını ve zararlarını var gücüyle önler. Hizipçilik, klikçilik ve kulisçilik gerçek Atatürkçüden ilgi görmez. Hiçbir oyun onun ilgisini çekmez ve yanında barınamaz. Gerçek Atatürkçü, incelemeden, araştırıp soruşturmadan, öğrenmeden ne yandaş olur ne de karşı. Bir yere gelmek için başka yerleri ve kişileri karalamaz ve kullanmaz. Yalan ve yalancıdan tiksinir. Gerçek Atatürkçü, Atatürkçüleri engellemez, destekler; övmese de yermez. Atatürkçülere saldıran, onları yıpratmaya kötülemeye ve yıkmaya çalışan, kendisine yer açıp yer açmak için kamuoyunun olumsuz bakışlarına aldırmadan ve kuruluşları düşünmeden inat ve zıtlaşmayla yürüyenler adam olamazlar ki Atatürkçü olsunlar. Atatürkçü, gerçek Atatürkçü, sahtesinin maskesini düşüren, onun ne olduğunu anlayan "nitelikli adam"dır. Sahtelerinden soyutlandığında gerçek . Atatürkçülerin değeri daha iyi anlaşılacaktır. Bayanlar ve gençler ön sıradaki ışıklardır.
Gerçek Atatürkçüler, tam bağımsız, çağdaş Atatürk Türkiye'sinin gerçek güvencesidir.

Kemalist İdeoloji ve Eleştirel Akılcı Yöntem -
AYDINLANMA 1923, Kemalizmi bir ideoloji olarak tanımlarken, 19. yüzyılın sosyal bilimcilerinin belirlediği yerleşik kalıpları bir kenara bırakarak, 20. yüzyılda büyük ilerlemeler gösteren doğa bilimlerini ve bununla birlikte gelişen bilim felsefesini referans olarak alır. Mustafa Kemal’in hayatı boyunca izlediği yöntemin, bugün doğa bilimcileri tarafından bilimsel yöntem olarak genel kabul gören “eleştirel akılcılıkla” pek çok açıdan örtüşmesi ve onun her türlü dogmatizmi reddeden akılcı, sorgulayıcı düşünce yapısı, yine miras olarak bizlere akıl ve bilimi bırakmış olması bizi bu çabamızda yüreklendiriyor. Mustafa Kemal bilimi dahi bir gerçek olarak değil de bir yol gösterici ‘mürşit’ olarak tanımlamakla çağının yaygın felsefesi pozitivizmden de diyalektik materyalist anlayıştan da çok daha ileride olduğunu göstermiştir. Nitekim Avrupalı olan Aguste Comte pozitivizmi Fransız devrimi ile otoritesi sarsılan hıristiyanlığın yerine yeni bir din olarak getirirken, Türkiye Cumhuriyeti dini, yönetimin ve eğitimin dışına çıkarıyor. Halkına yeni bir din, dogma yığını sunmak yerine, onu dünya ile ilgili sorunlarını sorgulayarak çözebileceği bir sisteme göre eğitmeye çalışıyordu. SSCB’de 1930’larda Mendel yasaları üzerinde yükselen klasik genetik, burjuva bilimi sayılıp reddedilmiş, Darwin tarafından aşılmış olmasına karşın Lamarck’ın evrim kuramı temel alınmıştı. Bunun nedeni basitti, gen idealistçe bir kavramdı ve diyalektik materyalizme aykırıydı. Bu bir yana Einstein’ın Görelilik Kuramı da dahil pek çok araştırma alanı anti marksist ve anti materyalist suçlaması altındaydı.1 Oysa aynı dönemde Cumhuriyet Devrimi’nin eğitimi, canlıların ve insanın oluşumunu Darwin’in teorisiyle açıklamıştır.2 Genel eğilim SSCB’deki tüm kötü uygulamaları Stalin’in kişiliği ile bütünleştirmektir. Oysa Lenin’in imzasını taşıyan “Materyalizm Empriokritisizm” adlı kitapta Ernst Mach, dinin geleneksel yolunu yeniden açmakla ve relativizmle suçlanıyordu.3 Mach klasik mekaniğin yeni bir temele oturtulması için önemli çalışmalar yapmış, Einstein’ı etkilemiş, ve aynı zamanda bilim felsefesinin gelişimine önemli katkıları olmuş bir fizikçiydi4. Yine Einstein’ın ışığın yayılma ortamı diye bilinen etheri yok sayması, dünya-güneş devinim ilişkisine göreceli bakışı, materyalizmi yadsıma olarak algılanmıştır.5 Kısacası çağdaşları arasında Mustafa Kemal kadar ilerici başka bir lider çıkmamıştır.


İdeolojiler bir toplumun sorunlarını çözme iddiasında olan ve bir yanıyla da bu sorunların çözülebilmesi için gerekli istenci yaratmak zorunda olan sistemlerdir. Bu yüzden ideolojilerin bilimsel olduğu ya da ideolojinin bilim olduğu savları büyük yanılgıdır. İdeolojiler ancak kullandıkları yöntemin bilimsel yönteme yakınlığıyla anlam kazanırlar. Nedir bilimsel yöntemin ilkeleri? Öncelikle çözülmesi gereken sorunların sınır koşullarıyla birlikte belirlenmesi. İşte biz bu sınırları öncelikle Misak-ı Milli sınırları ve bununla birlikte bir üst aşamada Avrasya coğrafyası olarak belirliyoruz. Böylece son tahlilde sömürgeciliği destekleme durumunda kalan evrensel ideolojilerin tüm insanlığın sorunlarını çözme iddialarına karşı biz Kemalizmi ulusal bir ideoloji olarak tanımlıyoruz. Çünkü marksizm de dahil sözde evrensel olma iddiasındaki ideolojiler, aslında çok önemli olan ayrıntıları kaçırdıkları için sömürgecilik(emperyalizm)/azgelişmişlik ilişkisini kavrayamamış ve sömürülen milletlerin sorunlarını çözebilecek bir kuram geliştirememişlerdir.
Bilimsel yöntemin ikinci önemli koşulu ise kuramınızın ayrıntılı ve açık olmasıdır. Bu şekilde oluşturulacak kuramlar yanlışlanmaya açık oldukları için bilimsel olarak da sınanabilirler. Böylece bir toplumun kaderiyle kumar oynamak yerine kuramdaki yanlışları ayıklayarak daha doğruya ulaşma şansını yakalayabilirsiniz. Herşeyi açıklama iddiasında olan ve örneklerle doğrulamaya dayanan ideolojiler bilimsel değildir. Çünkü bunlar karşılaşılan her yeni durum karşısında kuramlarını sınamak yerine kuramlarını bu yeni kavramları içerecek şekilde genişletirler. Bu bilimsel değil, her zaman haklı çıkmaya şartlanmış, dogmatik bir tavırdır.
AYDINLANMA 1923 Kemalist ideolojiyi bilim olarak tanımlamamakla birlikte bilimsel yöntem olarak Mustafa Kemal’in de kullandığı eleştirel akılcılığı kullanmak çabasındadır. Amacımız birilerinin kuramlarını doğrulamak için halkımızın geleceğiyle oynamak değil; ülkeyi ve ulusu içine düştüğü çıkmazdan kurtarabilcek yolların açılmasına katkı vermektir. Bunu yapmak için ideoloji de yöntem de bellidir.
Biz Kemalist ideolojiyi bir toplum mühendisliği projesi olarak tanımlayıp, ülkemizin problemlerinin çözülebilmesi için Mustafa Kemal’in önerdiği ve şimdiye kadar yanlışlanmayan altı ilkeye dayalı kuramsal yapı olarak görüyoruz. Bu ideolojinin dondurulmadan ve eleştirel akılcı (bilimsel) yöntemle ülkemizin bugünkü sorunlarının da çözülmesinde gerekli olan teorik alt yapıyı sağlayabileceği iddiasındayız.
Aydınlanma 1923’ün temel anlayışı aşağıdaki üç maddeyle özetlenebilir.
1-Doğruluğu sınanmış ve hala geçerli olduğu görülen ön kabullere dayanarak (altı ilke ve Mustafa Kemal’in belirlediği esaslar)
2- Ülke sorunlarına, bazı dogmaları doğrulamak için değil, amacı problemi çözmek olan bir mühendis gibi bakabilmek
3- Bilim felsefesinde genel kabul gören eleştirel akılcı ve yanlışlamaya dayalı yöntemi kullanmak.
Toplum mühendisliği burada laf olsun diye kullanılmış bir kavram değildir. Genelde sorunlara bütüncül yaklaşamayan ve ideolojik şartlanmaların etkisinden kurtulamayan bir anlayış yerine, bir mühendisin karşılaştığı bir problemi çözerken kulandığı yöntemin, bu alanlarda da kullanılabileceği düşüncesindeyiz. Problemi başlangıç ve sınır koşullarıyla birlikte doğru olarak tanımlamak, çözüme yönelik bir matematiksel model kurmak, daha sonra her aşamada değişen parametreler için bu modeli sınamak. Kimi zaman karşılaşılan problemlerin mutlak çözümü olmayadabilir. Örneğin, istatistik mekanik ya da akışkanlar mekaniği gibi kimi alanlarda doğada karşılaşılan bazı problemlerin matematiksel bir modeli kurulsa dahi bu modelin matematik anlamda çözümü olmayabilir. Bu gibi durumlarda da ardışık yinelemelere dayanan ve yaklaşık sonuçlar bulmayı sağlayan sayısal yöntemler kullanılır. Yani nihai amaç, sorunu var olan ve sınanabilen olgularla çelişkiye düşmeden mümkün olan en doğru şekilde çözebilmektir. İşte Kemalistler önümüzdeki yıllarda bu anlayışla ülke sorunlarını çözmeye adaydırlar.
Bu sayımızdaki yazılarımızda değineceğimiz marksist ideolojinin üç önemli dayanağı, doğrulama, determinist tarih anlayışı ve evrensel olma iddiasıdır. Bunların üçü de günümüzün doğa bilimleri ve bilim felsefesi tarafından yanlışlandığı gibi Marx’ın bu ilkeler çerçevesinde ortaya koyduğu tahminlerinin önemli bir bölümünün geçersizliği de tarih tarafından ortaya konmuştur.
Marx’ın teorisi kendi döneminin bilim anlayışı ile büyük paralellikler gösterir ve onu, teorisi günümüzün doğa bilimleri ve bilim felsefesi anlayışına uymuyor diye eleştirmek haksızlık olur. Ama bugün çağının gerisinde kalmış marksistlerin, kendi düşüncelerine uymayan her tezi, her kuramı neoliberalizm olarak yaftalamaları da kabul edilebilir bir şey değildir. Bunun son örneği de Teori Dergisi’nin Aralık 1997 sayısında Mehmet Ulusoy tarafından ortaya konmuştur. Sosyalist gruplar içinde antiemperyalist çizgileri ve Türkiye’nin içinde bulunduğu koşullar ve sorunlarla ilgili genellikle doğru analizleri nedeniyle önemsediğimiz İşçi Parti’sinin yayın organında yayımlanan, ciddiyetten uzak bulduğumuzu belirtmemiz gereken bu yazıda Ulusoy, bizi neoliberalizmin tuzaklarına düşmememiz için (haddini aşarak) dostça uyarmış.
AYDINLANMA 1923, 16 sayısının her birinde emperyalizme karşı sağlam tutarlı bir tavır koymuş ve bunu sürekli geliştirmiştir. Bunu yaparken ideoloji olarak Kemalizmi, yöntem olarak eleştirel akılcılığı kullanmıştır. Aynen Mustafa Kemal gibi. Şimdi yöntem olarak “bilimsel sosyalizmi” (bilimsel sosyalizmin bilimle uzaktan yakından ilişkisi olmadığını da belirtelim ) kullanmadığımız için bizi eleştirmeye kalkan Sayın Ulusoy’a şunu söylemek zorundayız. Biz anti emperyalist tavrımızı her ortamda dile getiren, bunu ispatlamış bir topluluğuz. Aldığımız eğitimin de desteğiyle, her türlü dogmatizmi reddeden ve çağın bilimsel gelişmelerini yakından izlememiz gerektiğini bize öğütlemiş bir liderin çocukları olarak antiemperyalist mücadelemizi gerçek anlamda bilimsel olan bir yöntemle sürdürme çabasındayız. Bizler, emperyalizmin karşı koymasına rağmen ulusal devleti kurmuş ve bunu ulusal ekonominin üzerine oturtmuş Mustafa Kemal’in ideolojisi ve yöntemini benimsemiş bir topluluk olarak, antiemperyalizmi, ulusal bağımsızlığı, emperyalizme karşı sürdürdüğümüz mücadelede hangi yöntemi kullanacağımızı özellikle de Türkiye pratiğinde önemli bir başarısı olmayan sosyalistlerden öğrenecek değiliz. Ulusoy’un tavrı herşeyin çözümünü Kuran-ı Kerim’de arayan köktendincilerin tavrından çok da farklı değil. Üstelik yazısı incelendiğinde pek çok bilgi hatası yanında kasıtlı olarak yapıldığı belli kimi zorlama yorumlar da var.
Ulusoy’un yazısı okunduğunda, donanımıyla ve bilgisiyle bir postmodernistle başa çıkmakta zorlanacağı anlaşılıyor. Oysa biz bu kesimlerle tartışarak düşüncelerimizi defalarca sınadık ve her tartışmada da postmodernistleri, neoliberalleri, bilim düşmanlarını köşeye sıkıştırdık. Bilimsel hiçbir veriye ve yönteme dayanmayan yalnızca sözde bilimsel olan ideolojisiyle Ulusoy’un bize herhangi bir katkısı olabileceği kanısında da değiliz. Biz emperyalizme kendi yöntemimiz ve ideolojimiz Kemalizm ile kafa tutarız ve temel referansımız da Mustafa Kemal’in eylem ve düşünceleri ile onun bize bıraktığı mirastır. Bir marksistin Mustafa Kemal’in “Ben size dogmalar ve ayetler bırakmadım.” sözünü anlayabilmesini de beklemiyoruz. Bilimsel sosyalizmin yöntem olarak ideoloji ve eylemimizin belirlenmesine herhangi bir katkısı yoktur. Ama kendi düşüncelerimizi sosyalistlerin ürettikleriyle sınamaktan çekinmeyiz. AYDINLANMA 1923 hareketi dört yılı aşkın bir süredir antiemperyalist ve ulusal bağımsızlıkçı bir söylemin sahibi olmuştur. Bununla da kalmayıp Atatürkçü pek çok gencin ülkenin sorununu sadece laiklik olarak algılamasının da önüne geçmiş, onları günümüzün emperyalizmi yani küreselleşme ile tanıştırmıştır. AYDINLANMA 1923 kapitalizme de marksizm ve sosyal demokrasiye de azgelişmişlerin sömürülmesini destekledikleri için karşı çıkmış ve Kemalizmi antiemperyalist, bir ulusal ideoloji, bir üçüncü yol olarak tanımlamıştır.
Kaynakça
1- Göker, H. Bilim Teknoloji Sanayi Üçlemesi, 1995, Sarmal Yayınları, s:110-111 2- Perinçek, D. Kemalist Devrim 2 Din ve Allah, 1994, Kaynak Yayınları, s:114 3- Frank, P. Doğa Bilimlerinde Pozitivizm, 1995, Spartaküs Yayınları s:21 4- Yıldırım, C. Bilim Tarihi, 1994, Remzi Kitabevi, s:152-153 5- Yıldırım, C. Bilimsel Düşünme Yöntemi, 1997, Bilgi Yayınevi, s:75
__________________