-Z- Harfi İle Başlayan Kelimeler - Sayfa 20

ZEELAND, (“denizin ülkesi"), Hollanda'nın güney-batısında il; 1 785 km2; 355 600 nüf. (1989). Merkezi Middelburg. Birçok deniz koluyla girintili çıkıntılı bir görünüm kazanan il, verimli tarım (tahıl, şekerpancarı, meyve) topraklarına karşın hal1 kı dışarıya göçü şürdürdüğünden uzunca bir süre çevreden kopukluğunun acısını çekti. Ama, Delta planının uygulama ya konmasıyla, Zeeland ile Rotterdam arasında ulaşım büyük ölçüde canlandı, ıl yeniden kalabalıklaşmaya başladı ve ilde yeni sanayi tesisleri kuruldu (özellikle Vlissin- gen limanı yakınında) Günümüzde Zeeland Flandre'ı (Anvers ın B.sında), Esca ut halici aracılığıyla sağlanan ulaşımın nimetlerinden yararlanmaya başladığından Belçika topraklarıyla çevrili olmanın getirdiği olumsuzluklardan kurtulmuştur.

—Tar Geç Ortaçağda kontluk olan, daha sonra çeşitli senyörlüklere bölünen ve Flandre kontluğuyla Hollanda kontluğu arasında tarafsız bir bölge sayılan Zeeland, XII yy.’da Hollanda kontluğu ile birleşti. Bundan sonra Hollanda'nın kaderini paylaşarak önce Bourgogne sülalesine (1428), sonra da Kari Ve bağlandı. Fe- lıpe H'ye karşı erkenden başkaldıran Zeeland. 1579'da Utrecht sözleşmesi ni imzalayarak Birleşik Eyaletler den biri duru muna geldi. Napoleon I döneminde bir fransız departementı olan (1810) Zeeland. 1815’ten beri Hollanda krallığı nın bir par çasıdır. Sık sık denizin hücumuna uğra yan bölge, 1944-45 askeri harekâtlarından zarar gördü (özellikle VValcheren).

ZEFİR a (tr zephyr. lat. zephyrus. yun dzephuros tan) Genellikle çocuk gıysıle rı ve erkek gömlekleri yapmakta kullara lan ince pamuklu kumaş.
ZEFİR a. (ar zefir) Esk Soluğu dışarı verme, netes verme.

ZEHADET, -ti a (ar zehadet) Esk
1. Dine, dinin emirlerine aşırı bağlılık .
2. Zehadetmend. dindar.

ZEHAP a (ar zehab) Esk
1. Gitme. gidiş: Zehab ü iyab (gidip gelme).
2. Bir düşünceye kapılma; kuşku; sanı; "Benim fena zehabımdan mı nedir, içimden şöyle sesleniyorum" (R. H. Karay).
3. Zehab-ı batıl, batıl inanç.

ZEHHAR sıf. (ar. zebr'den zehhâr). Esk. Dalgalı, coşkun deniz için kullanılır.

ZEHİ ya da ZİHİ ünl. (fars. zehi, zihi). Esk. "Ne iyi”, “ne güzel” anlamında beğenme sözü: "Zihi ten kim dün ü gün kıldı itâat" (Eşrefoğlu Rumi, XV. yy.).

ZEHİB sıf. (ar. zeheb’den zehib). Esk. Altınla kaplanmış.

ZEHL a. (ar. zehl). Esk.
1. Dalgınlık yüzünden unutma.
2. Unutarak bir şeyi ihmal etme, geciktirme.