Beyin çok karmaşık bir organdır; ama duyu sinirleri olmadığı için "ağrımaz". Baş ağrısı dediğimiz ağrı duyumu genellikle beyin zarla­rından, öbür dokulardan, kafatası damarla­rından ya da baş, boyun ve yüz kaslarının fazla gerilmesinden ileri gelir. Örneğin genel­likle başın yalnızca bir yanında duyulan ve çok şiddetli bir baş ağrısı olan migrenin kaynağı kafatası damarlarıdır. Beyni ve omu­riliği saran zarların iltihaplanması demek olan menenjit de şiddetli baş ağrısı yapabilir (bak. menenjit).

Bütün öbür organlar gibi beynin yaşaması da kanın taşıdığı oksijene ve öbür besin maddelerine bağlıdır. Beyne giden kan akımı birkaç dakika için bile kesilse, beynin bazı bölümleri ölebilir. Bu durumda, o bölümün yönettiği duyu ve hareketler aksar ya da tümüyle durur. Buna felç denir. Beyin doku­sunda doğuştan ya da sonradan olan herhangi bir bozukluk da vücudun bazı bölümlerinin hareket edememesiyle, yani felçle sonuçlana­bilir (bak. Felç).

Beyin ile hareket ve duyu sinirleri arasında­ki iletişim, nörondan nörona atlayan elektrik darbeleriyle gerçekleşir. Bu iletideki herhangi bir bozukluktan kaynaklanan başlıca hastalık­lar sara ve Parkinson hastalığıdır. Sarada, nöronlar arasındaki sinir iletisi kesildiği anda hastada genellikle şiddetli kasılmalarla birlik­te bilinç yitimi görülür (bak. Sara). İleri yaşlarda görülen Parkinson hastalığının nede­ni ise, nöronlar arasındaki sinir iletisine yar­dımcı olan kimyasal maddelerden dopamin salgısının* eksikliğidir. Bu hastaların başı ve elleri istemdışı olarak sürekli titrer; hastalık ilerledikçe yürümeleri ve konuşmaları da güçleşir.

Duygu ve düşünceler beyinde "barındığı" için, şizofreni ya da ağır ruhsal çöküntü (dep­resyon) gibi bazı ruh hastalıklarının nedeni beynin çok karmaşık olan kimyasal yapısına bağlanabilir. Ama beynin nasıl çalıştığı ve iş­lev bozukluklarının nasıl ortaya çıktığı bütün ayrıntılarıyla anlaşılıncaya kadar, bu konuda öne sürülen her görüş bir varsayım olarak ka­lacaktır.