Leonid İlyiç Brejnev
Ziyaretçi
Leonid İlyiç Brejnev
,(d. 19 Aralık 1906, Kamenskoye - ö. 10 Kasım 1982, Moskova), SSCB’yi 18 yıl süreyle yöneten Sovyet devlet adamı.Bir maden işçisinin oğlu olan Brejnev 1923’te Sovyetler Birliği Komünist Partisi’ nin (SBKP) Genç Komünistler Birliği’ne (Komsomol) girdi. 1927’de Kursk Ziraat Enstitüsü’nü bitirdikten sonra bir süre tarım müfettişliği yaptı. 1931-35 arasında Dnyeprodzerjinsk Metalürji Enstitüsü’nde eğitim gördü. Aynı kentte mühendis ve teknik okul müdürü olarak çalıştı. Bu arada 1931’de üye olduğu SBKP’nin yerel örgütünde çeşitli görevlerde bulundu. Stalin yönetimi altında yıldızı hızla parladı ve 1939’da Dnyepropetrovsk bölgesi parti komitesi sekreterliğine yükseldi. II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu’da parti komiseri olarak görev aldı ve çeşitli cephelerde savaştı. 1943’te tümgeneralliğe yükseldi. 1944’te Kafkasya, Karadeniz ve Ukrayna cephelerinde ordu siyasal komiseri olarak bulundu ve Ukrayna cephesi siyasal komiserlerinin başkanlığına getirildi.
Sponsorlu Bağlantılar
Savaştan sonra Ukrayna’daki çeşitli bölgesel parti komitelerinin başkanlığını yürüttü. Dinyeper Lenin Hidroelektrik Santralı ve Zaporoj’daki çelik tesislerinin kuruluşunda görev aldı. 1950’de Moldavya Komünist Partisi Merkez Komitesi birinci sekreterliğine getirildi. Ardından 1952’de SBKP’nin XIX. Kongre’sinde Merkez Komitesi üyeliğine, Merkez Komitesi’nin ilk toplantısında da Merkez Komitesi sekreterliğine ve Merkez Komitesi Prezidyumu’nun aday üyeliğine seçildi.
Stalin’in Mart 1953’te ölmesi üzerine, Merkez Komite’deki bütün görevlerinden çekilmek zorunda bırakıldı ve korgeneral rütbesiyle Savunma Bakanlığı siyaset dairesinin başkan yardımcılığına getirildi. Ama çok geçmeden Kazakistan Komünist Partisi ikinci sekreterliği görevine atandı (1954). Bu görevi sırasında parti içinde Kruşçevci kanatta yer aldı ve Kruşçev’in öncülük ettiği İşlenmemiş Toprakların Tarıma Açılması kampanyasının başarılı bir uygulayıcısı oldu. Kısa bir süre sonra Kazakistan Komünist Partisi birinci sekreterliğine yükseldi (1955). SBKP’nin 1956’daki XX. Kongresinde yeniden Merkez Komitesi’ne seçildi.
Ertesi yıl Kruşçev’i görevden uzaklaştırmayı amaçlayan “antiparti” gruba karşı mücadelede gösterdiği bağlılık nedeniyle, Prezid- yum asil üyeliğine getirildi. Ağır sanayi ve özellikle uzay araştırmaları alanlarında üstlendiği görevleri başarıyla yerine getirdiği için “sosyalist emek kahramanı” nişanı aldı. 7 Mayıs 1960’ta SSCB’de devlet başkanlığına denk olan Yüksek Sovyet Prezidyumu başkanlığına getirildi. 15 Temmuz 1964’te bu görevinden istifa etti ve Merkez Komitesi ikinci sekreteri olarak Kruşçev’in yardımcılığını üstlendi. Üç ay sonra Kruşçev’i iktidardan düşüren koalisyona katıldı ve 15 Ekim 1964’te Kruşçev’in yerine SBKP birinci sekreteri (1966’dan sonra genel sekreter) oldu. Başbakan Aleksi Kosigin ile “kolektif önderliği” kısa bir süre paylaştıktan sonra yönetimin en etkili kişisi olarak öne çıktı.
Bununla birlikte, kolektif önderlik sistemi çerçevesinde, kapitalist ülkelerle diplomatik ilişkiler ve ekonomik kalkınma gibi birçok devlet işini Bakanlar Konseyi Başkanı Kosigin ile Yüksek Sovyet Prezidyum başkanı Nikolay V. Podgorni’ye bıraktı ve daha çok askeri işler ve dış politika sorunlarıyla ilgilendi. Bu arada ülkedeki ideolojik muhalefeti bastıracak önlemler aldı. Daha önce 1961-64 arasında birçok yabancı ülkeye geziler yapan Brejnev, 1965’te de Arnavutluk dışındaki bütün Doğu Avrupa ülkelerini dolaşarak Doğu Bloku içindeki dayanışmayı güçlendirmeye çalıştı. 1968’de Aleksander Dubçek yönetimindeki Çekoslovakya, sosyalist yönetim sistemini ve parti denetimini liberalleştirme girişiminde bulununca, SSCB Varşova Paktı üyesi beş ülkeyle birlikte Çekoslovakya’ya müdahale etti. Brejnev, bir Doğu Avrupa ülkesinde SSCB ya da öteki Varşova Paktı üyelerinin çıkarlarına zarar verecek gelişmeler karşısında askeri müdahale hakkının doğacağını savunarak işgal hareketini meşrulaştırmaya çalıştı. Bu görüş Batı’da Brejnev Doktrini olarak adlandırıldı.
Brejnev 1970’lerde, yeni bir “barış içinde birlikte yaşama” politikası çerçevesinde Batı ve özellikle de ABD’yle gerginlikleri azaltmaya çalıştı. Uluslararası alanda yumuşama politikasını (detant) savunarak, bu politikayı dünya uluslarının istedikleri sistemi özgür iradeleriyle seçebilmeleri ve devletlerin birbirlerinin içişlerine karışmamaları biçiminde tanımladı. ABD ile SALT 1 (1972) ve SALT 2 (1979) olarak bilinen Stratejik Silahların Sınırlandırılması Görüşmeleri’nin yürütülmesinde ve 1975’te Helsinki’de Avrupa Güvenliği ve İşbirliği Konferansı Nihai Senedi’nin imzalanmasında önemli rol oynadı. Öte yandan Sovyet askeri gücünü çarpıcı bir biçimde artırıp modernleştirmeye çalıştı. Gelişmekte olan ülkelerdeki “ulusal kurtuluş savaşları”nı destekleme politikası izledi. İç politikada muhalefeti susturmaya büyük önem verdi. Başta tarım ürünleri ve tüketim malları alanında olmak üzere Sovyet ekonomisini düzeltmeye çalıştıysa da, bu konuda elle tutulur bir başarı elde edemedi.
Brejnev, 9 Nisan 1971’de SBKP genel sekreterliğine yeniden seçildi; 8 Mayıs 1976’da da Sovyetler Birliği mareşalliğine getirildi. Böylece Stalin’den sonra en yüksek askeri rütbeye getirilen ikinci parti önderi oldu. Ekim Devrimi’nin 60. yılında kabul edilen ve SSCB’yi “bütün halkın devleti” olarak tanımlayan 1977 Anayasası ile toplum, parti ve devlet yapısı yeniden düzenlendi. Podgorni’nin 24 Mayıs 1977’de Prezidyum başkanlığı görevinden alınmasıyla kolektif önderlik sistemi sona erdi. 16 Haziran’da oybirliğiyle Prezidyum başkanlığına seçilerek SSCB’de hem devlet başkanlığı, hem de parti genel sekreterliğini üstlenen ilk yönetici olan Brejnev, her iki görevini de ölümüne değin sürdürdü.
Kaynak: Ana Britannica
Son düzenleyen perlina; 28 Aralık 2016 18:33
Biyografi Konusu: Leonid İlyiç Brejnev nereli hayatı kimdir.
