Arama

Gök cisimlerinin sınıflandırılması hakkında bilgi verir misiniz?

Güncelleme: 3 Mayıs 2013 Gösterim: 15.750 Cevap: 4
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
7 Mayıs 2011       Mesaj #1
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
arkadaşlar bana gök cisimlerinin sınıflandırılması lazım acil lütfen yardımcı olunn
Sponsorlu Bağlantılar
Gece Prensesi - avatarı
Gece Prensesi
Ziyaretçi
7 Mayıs 2011       Mesaj #2
Gece Prensesi - avatarı
Ziyaretçi
GÖK CİSİMLERİNİ TANIYALIM :

Sponsorlu Bağlantılar
1- Uzay :
İçinde galaksilerin, yıldızların, gezegenlerin, meteorların, asteroitlerin bulunduğu sonsuz boşluğa (hacimli ve kütleli gök cisimlerinin tamamına) uzay veya evren denir. Uzayda basınç ve hava yoktur (kozmik ışınlar, röntgen ışınları, mor ötesi ışınlar ve magnetik alan vardır).

2- Gök Cismi :
Uzayda bulunan cisimlerin her birine gök cismi denir. Uzayda yıldız, gezegen, meteor, kuyruklu yıldız, asteroit gibi çok sayıda gök cismi bulunur. Gök cisimlerinin milyarlarcası toplanıp bir araya gelerek dev yıldız kümelerini oluşturur. Yıldız kümelerinden bazıları çıplak gözle, bazıları da teleskoplarla gözlemlenebilir (incelenebilir).

NOT : 1- İnsanlar yüzyıllar boyunca gökyüzünü izlediler, yaptıkları çalışmalarla Ay, Güneş, diğer yıldızlar ve gezegenler arasındaki ilişkileri ortaya çıkardılar. Yüzyıllar boyunca Dünya’nın sabit olup, diğer gök cisimlerinin onun etrafında döndüğünü düşündüler. Zamanla bu düşüncelerin yanlış olduğu gözlemle sonucunda belirlendi.

SORU : 1- Uzayda hangi gök cisimleri vardır?
2- Gök cisimleri neden başımıza düşmüyor?
3- Gök cisimleri nasıl hareket ederler?
4- Bilim insanlarının uzayla ilgili araştırmaları hayatımızda neleri değiştirmiş olabilir?
5- Bulutsuz bir gecede gökyüzü incelendiğinde gökyüzünde parlayan nesneler neler olabilir?
6- Tüm gök cisimleri aynı parlaklıkta mıdır?
7- Gök cisimlerinden renkleri birbirinden farklı olanlar var mıdır?
8- Gök cisimleri, yaydıkları ışıkların renklerine bakılarak ayırt edilebilir mi?
9- Gözlemlenen bir alandaki gök cisimleri sayılabilir mi?

3- Yıldızlar :
Uzaydaki bulutsu denilen sıcak gaz ve toz yığınlarının bir araya gelip sıkışmasıyla oluşan, Güneş gibi ısı ve ışık yayan, küre şeklindeki (plazma halindeki) sıcak ve parlak gök cisimlerine yıldız denir. Güneş’te bir yıldızdır ve Güneş, gündüz görülebilen tek yıldızdır.
Yıldızlar canlı değildir ama onlar da canlılar gibi doğar, yaşar ve ölürler. Ömrü biten dev yıldızlar şiddetli bir patlama ile parçalanır ve ortaya çıkan parçalar uzay boşluğuna dağılır. Yıldızların ortalama ömrü 10 milyar yıldır.

a) Sıcaklıklarına Göre Yıldızlar :
Uzayda bulunan yıldızların büyüklükleri ve sıcaklıkları birbirinden farklıdır. Yıldızlar sıcaklıklarına bağlı olarak mavi, beyaz, sarı ve kırmızı görünürler. En sıcak yıldızlar mavi veya beyaz, orta sıcaklıktaki yıldızlar sarı, soğuk yıldızlar da kırmızı renkli yıldızlardır.
Güneş, sarı – turuncu renkli bir yıldızdır.

b) Büyüklüklerine Göre Yıldızlar :
Yıldızlar, küçük ve büyük yıldızlar olarak iki gruba ayrılırlar. Yıldızlar, oluşumundan sönmesine kadar çeşitli büyüklüklerde olurlar. Yıldızlar yaşamları süresinde ana kol yıldızları, devler, süper devler, beyaz cüceler ve kara cüceler olarak adlandırılırlar.
Uzayda, Güneş’ten 50 kat daha küçük ya da 1000 kat daha büyük yıldızlar vardır. Bu yıldızlar Dünya’ya çok uzak oldukları için (titreyen) nokta şeklinde görünürler. Bu nedenle ısı ve ışıklarından faydalanılmazlar.

c) Yıldızların Isı ve Işık Yayması :
Yıldızlar, toz ve gaz bulutlarından oluşmuştur. Yıldızları oluşturan gazların yaklaşık % 90’ı Hidrojen gazı, % 10’u Helyum gazıdır. Yıldızlar oluştuktan sonra hidrojen gazı helyum gazına dönüşür ve bu sayede ısı ve ışık yayar. Yıldızlar ışık yayarken hidrojen gazını kullanır ve bu nedenle de büyürler. Yıldızların yaydığı ısı ve ışık miktarı büyüklükleri ile doğru orantılıdır. Kütlesi büyük olan yıldız daha çok ısı ve ışık yayar.

d) Yıldızların Oluşumu :
Yıldızlar, toz ve gaz bulutlarından oluşmuştur. Büyüklükleri farklı olan küçük ve büyük yıldızlar, farklı şekilde oluşmuşlardır.
Küçük yıldızlar oluşurken uzaydaki gaz ve toz bulutları (kütle çekimi ile) toplanarak büzülür ve yoğun bir çekirdek oluşur. Hidrojen gazları (termo nükleer tepkimeler sonucu) helyum gazına dönüşürken büyük bir enerji açığa çıkar ve yıldız büyüyerek kırmızı dev adını alır. Yıldızdaki hidrojen gazı tükenince dıştan soğumaya başlar ve beyaz cüce olur. Beyaz cüce soğuyarak kara cüce adını alır. Bu dönemde yıldız tamamen soğuyarak demir topu halinde kalır.
Büyük yıldızlar oluşurken ana kol yıldızının büyümesiyle kırmızı süper dev oluşur. Kırmızı süper dev halindeki yıldız kendi içine çökerek süpernova patlaması meydana gelir. Patlama sırasında sadece yıldızın çekirdeği kalır. Bu çekirdek Güneş’ten küçükse soğumuş haldeki nötron yıldızı, Güneş’ten büyükse kara delik oluşur.

NOT :
1- Botelgüs, Güneş’ten 400 kat büyük bir yıldızdır.
2- Küçükayı, büyükayı, ülker, yengeç yıldız topluluklarıdır.
3- Her gök cismi yıldız değildir. Yıldızların ışığı titrek ve parlak görünür. Titrek görünmesinin nedeni, ışığın atmosferde kırılmaya uğramasıdır.
4- Güneş dışında, Dünya’ya en yakın yıldızların ışığı Dünya’ya 4 yılda gelir ve 40 trilyon km uzaklıktadır.
5- En yaşlı yıldız 515 milyar yıl yaşındadır.
6- Bilinen en büyük yıldız kırmızı dev aşamasında olup Güneş’ten 290 kat büyüktür. (Antares)
7- Güneş, sarı ana kol yıldızıdır.
8- En soğuk yıldızların sıcaklığı 30000C, en sıcak yıldızın yüzey sıcaklığı 500000C, merkez sıcaklığı 20 milyon0C dir.
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
24 Mart 2013       Mesaj #3
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
lütfen gök cisimleri hakkında kısa bilgi verin
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
8 Nisan 2013       Mesaj #4
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
gök cisimleri 12 tanedir
Neslim - avatarı
Neslim
Ziyaretçi
3 Mayıs 2013       Mesaj #5
Neslim - avatarı
Ziyaretçi
İç Güneş Sistemi

İç Güneş Sistemi, yerbenzeri gezegenlerin ve asteroit kuşağının bulunduğu bölgeye verilen addır. Asıl olarak silikatlar ve metallerden oluşan bu bölgedeki gökcisimleri Güneş'e oldukça yakındır. Bu bölgenin yarıçapı, Jüpiter ile Satürn arasındaki uzaklıktan küçüktür. Eskiden bu bölgeye iç uzay, asteroit kuşağının ötesindeki bölgeye de dış uzay denmekteydi.İç gezegenler

İç gezegenler.

Soldan sağa: Merkür, Venüs, Dünya, ve Mars (boyutlar ölçeklidir.)
Dört iç gezegen yoğun, kayaç bir yapıya sahiptir. Doğal uyduları ya çok azdır ya da hiç yoktur. Gezegen halkaları bulunmaz. Yüksek ergime noktasına sahip olan minerallerden oluşmuştur. Silikatlar katı taşküreyi ve yarı akışkan mantoyu oluşturur. Demir ve nikel gibi metaller ise gezegenlerin çekirdeğini oluşturur. İç gezegenlerden üçünün (Venüs, Dünya ve Mars) önemli birer atmosferi vardır. Hepsinde göktaşlarının oluşturduğu kraterler ve yanardağlar ile yarık vadiler gibi tektonik yüzey şekilleri bulunur.

Merkür
Merkür (0,4 AB) Güneş'e en yakın ve en küçük (0,055 Dünya kütlesi) gezegendir. Doğal uydusu yoktur ve göktaşı kraterlerinden başka bilinen tek jeolojik özelliği; büyük bir olasılıkla oluşumunun başlarında geçirdiği büzülme döneminde oluşmuş olan "kırışıklık sırtları"dır.[40] Merkür'ün önemsenmeyecek kadar az olan atmosferi güneş rüzgârı nedeniyle yüzeyinden kopan atomlardan oluşur.[41] Görece büyük demir çekirdeği ve ince mantosu henüz tam olarak açıklanamamıştır. Varsayımlar arasında, büyük bir çarpışma nedeniyle dış katmanlarından kurtulduğu ve genç Güneş'in enerjisi yüzünden tam olarak kaynaşma yoluyla büyüyemediği vardır.

Venüs
Venüs (0,7 AB) boyut olarak Dünya'ya yakındır (0,815 Dünya kütlesi) ve Dünya'ya benzer şekilde demir çekirdeğin çevresinde kalın silikat bir mantosu, önemli ölçüde bir atmosferi vardır, ayrıca iç jeolojik etkinliğin varlığına dair kanıtlar mevcuttur. Ancak Dünya'dan çok daha kurudur ve atmosferi doksan kat daha yoğundur. Venüs'ün doğal uydusu yoktur. Yüzey sıcaklığı 400 °C'nin üzerindedir, muhtemelen atmosferdeki sera gazları miktarının sebep olduğu bu durum Venüs'ü en sıcak gezegen yapar.[44] Günümüzde jeolojik etkinlik olduğuna dair kesin kanıtlar bulunmamakla birlikte, Venüs'ün önemli ölçüde bir atmosferi oluşturacak manyetik alanı olmamasından dolayı, varolan atmosferin ancak volkanik patlamalarla yenilendiği sanılmaktadır.[45]

Dünya
Dünya (1 AB) iç gezegenlerin içinde en büyük ve en yoğun olandır. Jeolojik etkinliği devam ettiği ve üzerinde yaşam olduğu bilinen tek gezegendir. Sıvı suküresi (hidrosfer) yerbenzeri gezegenler arasında eşsizdir ve levha hareketlerinin gözlemlendiği tek gezegendir. Dünya'nın atmosferi diğer gezegenlerin atmosferlerinden tamamen farklıdır, yaşamın olması nedeniyle 21% serbest oksijen içerecek şekilde değişmiştir.[46] Güneş Sistemi içindeki yerbenzeri gezegenler arasında tek büyük doğal uyduya, Ay'a sahip olan gezegendir.

MARS
Mars (1,5 AB) Dünya ve Venüs'ten küçüktür (0,107 Dünya kütlesi). Çoğunlukla karbon dioksitten oluşan önemli bir atmosferi vardır. Olympus Mons gibi yanardağlar ve Valles Marineris gibi yarık vadilerle kaplı olan yüzeyi çok yakın zamanlara kadar jeolojik etkinliğin devam ettiğini göstermektedir.[47] Mars'ın iki çok küçük doğal uydusu vardır. Deimos ve Phobos'un Mars'ın çekimine kapılmış olan asteroitler olduğu düşünülmektedir.[48]


Orta Güneş Sistemi [değiştir]

Güneş Sistemi'nin orta bölgesinde gaz devleri ve bunların gezegen boyutunda uyduları yer alır. Centaurlar gibi birçok kısa dönemli kuyruklu yıldız da bu bölgede bulunur. Bu bölgeye bazen "dış Güneş Sistemi" de denir ancak bu terim son zamanlarda Neptün ötesindeki bölge için kullanılmaktadır. Bu bölgede bulunan katı gökcisimleri iç Güneş Sistemi'nin kayalıklı üyelerinden daha yüksek oranda "buz" içeren (su, amonyak ve metan) bir yapıya sahiptir.


Dış gezegenler
Yukarıdan aşağıya: Neptün, Uranüs, Satürn, ve Jüpiter (ölçeksiz).
Dört dış gezegen ya da gaz devi Güneş'in çevresindeki yörüngede dönen kütlenin 99%'unu oluşturur. Jüpiter ve Satürn'ün atmosferleri asıl olarak hidrojen ve helyumdan oluşur. Uranüs ve Neptün'ün atmosferlerinde yüksek yüzdelerde su, amonyak ve metan "buz"u bulunur. Bazı gökbilimciler bu iki gezegenin "buz devi" adı verilen başka bir sınıfta değerlendirilmesini önermiştir.[54] Gaz devlerinin dördünün de gezegen halkaları vardır ancak sadece Satürn'ün halkaları Dünya'dan kolaylıkla gözlemlenmektedir.

Jüpiter
Jüpiter (5,2 AB), diğer gezegenlerin tüm kütlesinin 2,5 katına denk gelen 318 Dünya kütlesiyle en büyük gezegendir. Asıl olarak hidrojen ve helyumdan oluşmuştur. Jüpiter'in kuvvetli iç ısısı atmosferinde bulut kuşakları ve Büyük Kırmızı Leke gibi yarı kalıcı oluşumlara neden olur. Jüpiter'in bilinen altmış üç doğal uydusu vardır. En büyük dört uydusu Ganymede, Callisto, İo, ve Europa yanardağ oluşumu ile içeriden ısınma gibi özellikler bakımından yerbenzeri gezegenler ile benzerlikler gösterir.[55] Güneş Sistemi'nin en büyük doğal uydusu Ganymede Merkür'den daha büyüktür.

Satürn
Satürn (9,5 AB), geniş halkaları ile tanınır ve atmosferik içeriği gibi çeşitli noktalarda Jüpiter ile benzerlik gösterir. Satürn'ün kütlesi çok daha azdır (95 Dünya kütlesi). Satürn'ün altmış bilinen ve üç tane doğrulanmamış doğal uydusu vardır. Bunların ikisi Titan ve Enceladus buzdan oluşmalarına rağmen volkanik etkinlik gösterir.[56] Titan, Merkür'den daha büyüktür ve Güneş Sistemi'nde önemli bir atmosfere sahip olan tek uydudur.

Uranüs
Uranüs (19,6 AB), dış gezegenlerin en hafifidir (14 Dünya kütlesi). Gezegenler arasında tutulum çemberi ile doksan derecenin üzerinde açı yapan eksenel eğikliğe sahip tek gezegendir, Güneş'in etrafında yan yatmış olarak döner. Çekirdeği diğer gaz devlerine göre daha soğuktur ve uzaya çok az ısı yayar.[57] Uranüs'ün yirmi yedi bilinen doğal uydusu vardır. Bunlar arasında en büyükleri Titania, Oberon, Umbriel, Ariel ve Miranda'dır.

Neptün
Neptün (30 AB), Uranüs'ten biraz küçük olmasına rağmen daha ağır (17 Dünya kütlesi) ve yoğundur. Daha fazla iç ısı yaymasına rağmen bu Jüpiter ve Satürn'den daha azdır.[58] Neptün'ün bilinen on üç doğal uydusu vardır. En büyüğü Triton sıvı nitrojenden kaynaçları ile jeolojik olarak etkindir.[59] Triton, geri devimli yörüngeye sahip olduğu bilinen tek doğal uydudur.

Benzer Konular

8 Nisan 2014 / Misafir Soru-Cevap
31 Aralık 2012 / Misafir Soru-Cevap
20 Eylül 2011 / erenege Uzay Bilimleri
5 Mayıs 2011 / olumculmavi Soru-Cevap
26 Mayıs 2012 / Misafir Soru-Cevap