Jean Racine
VIP VIP Üye
Jean RACINE (1639-1699)
MsXLabs.org & Temel Britannica & Vikipedi
La Ferte-Milon'da doğan Racine, küçük yaşta annesiz babasız kalınca Paris yakınlarındaki bir manastırda eğitim gördüyse de, sonradan bu eğitimden koparak edebiyata yöneldi. XIV. Louis'ye yazdığı övgü şiiriyle kralın desteğini kazandı. Daha sonra yazdığı oyunların başarısı üzerine soylu sanı aldı.
Eski Yunan trajedisinin klasik biçimini kullanan Racine'in oyunları sarayın koruması altındaki tiyatrolarda, soylulardan oluşan bir izleyici karşısında oynandı. Bu oyunlarda tutkular ile akıl ve erdem arasındaki çatışma trajediyi yaratıyordu. Aklın yolu görev ve sorumluluktan geçtiği için, oyunun sonunda ahlaksal ya da dinsel değerler egemen oluyordu. Racine'in 1667'de yazmış olduğu "Andromak" (Andromaque) trajik bir sonla biten tutkulu bir aşk öyküsünü konu alır. "Britannicus", "Neron Devrine Ait Manzum Piyes"in (Britannicus; 1669) kahramanları Roma İmparatoru Neron ile iktidar hırsı içindeki annesi Agrippina'dır. Oyun, Neron'u suça ve cinayete iten nedenleri irdeler. Ünlü Yunanlı komedi yazarı Aristofanes'in "Eşek Arıları: Yargıçlar" (İÖ 422) oyunundan uyarlamış olduğu "Davacılar" (Les Plaideurs; 1668), yazarın tek komedisidir. Osmanlı tarihini değiştirerek yazmış olduğu "Bayazıt" (Bajazet; 1672) ise yıkımla sonuçlanan tutkulu ve kıskanç bir aşk ilişkisinin öyküsüdür.
35 yaşında sanat yaşamının doruğuna yükselen Racine, Yunan mitolojisinden konuları işleyen "Iphigenie"yi (1674) ve derin, şiirsel bir trajedi olan "Phaidra"yı (Phèdre; 1677) yazdı. Racine, başyapıtı sayılan "Phaidra" sahneye konduktan sekiz ay sonra tiyatroyu bıraktı. Nedeni tam olarak anlaşılamadıysa da, dinsel çevrelerin tiyatroya karşı giderek artan tepkisi altında kalmış olabileceği sanılmaktadır. Bundan birkaç yıl sonra bir dostunun ısrarı üzerine iki trajedi daha yazdı. "Ester" (Esther; 1689) ve "Atali" (Athalie; 1691) adlı bu iki oyunun konuları Kutsal Kitap'tan alınmıştı.
Yazara yaşamının son yıllarında kral tarafından Fransa'nın resmi tarihini yazma görevi verildi. Yeniden dine dönen Racine, 20 yaşında dindar bir kızla evlenerek yedi çocuk sahibi oldu. Fransız toplumunda saygın bir yeri olan Racine'in oyunları daha yaşadığı dönemde Fransız tiyatrosunun klasikleri arasına girdi.
MsXLabs.org & Temel Britannica & Vikipedi
Sponsorlu Bağlantılar
Jean Racine (d: 1639 - ö: 1699) XVII. yy. Fransız edebiyatının önde gelen şairlerinden ve trajedi yazarlarından olan Racine iyi bir eğitim görmüştür. Özellikle Yunan trajedi şairi Euripides (Öripid)'den etkilenen Racine, Fransız klâsik trajedisinin gelişmesinde büyük rol oynamıştır. XVI. Louis (Lui) döneminde saray tarihçiliği de yapmış olan Racine, eserlerinde Yunan mitolojisi, Filistin tarihi ve İngiliz saraylarından seçilmiş konuları işlemiş, genellikle tutkularına esir olmuş kişilere yer vermiştir.Şair ve oyun yazarı Jean-Baptiste Racine, dilinin şiirselliği ve yarattığı karakterlerin inandırıcılığı ile Fransız klasik trajedisinin ustası sayılır. Racine Yunan mitolojisinden, Eski Yunan trajedi yazarlarının oyunlarından ya da tarihten seçtiği oyun kahramanlarını gerçekçi bir biçimde, sanki kendi çağında yaşayanlar gibi düşünen ve davranan kişiler olarak çizmiştir.
Tanzimat Dönemi'nde yaşayan Türk edebiyatçılar üzerinde de ekili olan Racine'nin, Andromaque (Andromak), Berenice (Berenis), Bazanet (Bazane), Iphigénie (İfijeni) ve Phaidra (Fedra) adlı eserleri ünlüdür.
La Ferte-Milon'da doğan Racine, küçük yaşta annesiz babasız kalınca Paris yakınlarındaki bir manastırda eğitim gördüyse de, sonradan bu eğitimden koparak edebiyata yöneldi. XIV. Louis'ye yazdığı övgü şiiriyle kralın desteğini kazandı. Daha sonra yazdığı oyunların başarısı üzerine soylu sanı aldı.
Eski Yunan trajedisinin klasik biçimini kullanan Racine'in oyunları sarayın koruması altındaki tiyatrolarda, soylulardan oluşan bir izleyici karşısında oynandı. Bu oyunlarda tutkular ile akıl ve erdem arasındaki çatışma trajediyi yaratıyordu. Aklın yolu görev ve sorumluluktan geçtiği için, oyunun sonunda ahlaksal ya da dinsel değerler egemen oluyordu. Racine'in 1667'de yazmış olduğu "Andromak" (Andromaque) trajik bir sonla biten tutkulu bir aşk öyküsünü konu alır. "Britannicus", "Neron Devrine Ait Manzum Piyes"in (Britannicus; 1669) kahramanları Roma İmparatoru Neron ile iktidar hırsı içindeki annesi Agrippina'dır. Oyun, Neron'u suça ve cinayete iten nedenleri irdeler. Ünlü Yunanlı komedi yazarı Aristofanes'in "Eşek Arıları: Yargıçlar" (İÖ 422) oyunundan uyarlamış olduğu "Davacılar" (Les Plaideurs; 1668), yazarın tek komedisidir. Osmanlı tarihini değiştirerek yazmış olduğu "Bayazıt" (Bajazet; 1672) ise yıkımla sonuçlanan tutkulu ve kıskanç bir aşk ilişkisinin öyküsüdür.
35 yaşında sanat yaşamının doruğuna yükselen Racine, Yunan mitolojisinden konuları işleyen "Iphigenie"yi (1674) ve derin, şiirsel bir trajedi olan "Phaidra"yı (Phèdre; 1677) yazdı. Racine, başyapıtı sayılan "Phaidra" sahneye konduktan sekiz ay sonra tiyatroyu bıraktı. Nedeni tam olarak anlaşılamadıysa da, dinsel çevrelerin tiyatroya karşı giderek artan tepkisi altında kalmış olabileceği sanılmaktadır. Bundan birkaç yıl sonra bir dostunun ısrarı üzerine iki trajedi daha yazdı. "Ester" (Esther; 1689) ve "Atali" (Athalie; 1691) adlı bu iki oyunun konuları Kutsal Kitap'tan alınmıştı.
Yazara yaşamının son yıllarında kral tarafından Fransa'nın resmi tarihini yazma görevi verildi. Yeniden dine dönen Racine, 20 yaşında dindar bir kızla evlenerek yedi çocuk sahibi oldu. Fransız toplumunda saygın bir yeri olan Racine'in oyunları daha yaşadığı dönemde Fransız tiyatrosunun klasikleri arasına girdi.
Son düzenleyen Mira; 7 Haziran 2014 15:00
Sebep: Kırık resim linki kaldırıldı.
Biyografi Konusu: Jean Racine nereli hayatı kimdir.
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
