Oyuncu Nedir?

OYUNCU a.
1. Takım oyunlarında bir oyuna katılanlardan, oynamakta olanlardan her biri: Bir oyuncu daha bulursak briç oynayabiliriz. Bir futbol takımında on bir oyuncu yer alır.
2. Bir spor takımının üyesi olan, o takımda oynayan kimse.
3. Uğraşı perde, sahne, radyo ya da ekranda rol yapmak, oyun kişilerini canlandırmak olan kimse; aktör ya da aktris. (Bk. ansikl. böl.)
4. iyi, kötü, vasat bir oyuncu, bir oyunu iyi, kötü ya da vasat oynayan kimse.

♦ sıf.
1. Oyuna düşkün.
2. Hile, oyun yapma alışkanlığında olan kimse için kullanılır; hileci, düzenbaz.
3. Duruma ve ortamına uygun olarak rol yapan kimse için kullanılır.

—Spor. Çok oyun yapan, oyundan oyuna geçen: Oyuncu bir pehlivan.

—ANSİKL. "Oyuncu” sözcüğü, modern anlamıyla düşünüldüğünde, tür ayrımı gözetilmeksizin tiyatro sanatçısını belirtir. Konuşma dilinde, "oyuncu", “aktör", "tiyatro sanatçısı” sözcükleri eşanlamlı olarak kullanılmaktadır (daha çok mesleği belirtmek üzere). Gerçekten bu terimler arasındaki ayrım oldukça belirsizdir. “Oyuncu olan aktörler bulunduğu gibi, aktör olan oyuncular da vardır” (L. Jouvet). Belki de bu ayrım yaratıcılık ile zanaatın zaman zaman birbirine üstün gelebileceğini belirtmek için yapılmıştır.
Başlangıçta oyuncu profesyonel bir sanatçı değildi; bir amatör, bir bakıma, dinsel bir ayini yaptıran ya da izleyen kişiydi. Kadın uzun zaman bu toplumsal ve yüce işlevin dışında tutuldu. Gösteri bir ayin olmaktan çıkınca, oyuncu da dindışı bir yorumcu, ücretli bir meslek adamı haline gelmeye başladı.
Batı burjuva toplumu laikleştikten uzun zaman sonra bile, oyunculara kuşkuyla bakmaya devam etti. Günümüzdeyse oyuncu, örgütlenmeye çalışan bir mesleğin mensubudur (sendika, toplumsal güvenlik, huzurevi); ancak, herkes kendini oyuncu saymakta özgür olduğu için de, aşırı bir birikme görülmektedir Sinema ve televizyon yoluyla iyice yaygınlaşan “yıldız" oyuncu kültü, iyi para kazanan birkaç “star”ı öne çıkararak, binlerce oyuncunun karşı karşıya olduğu güçlükleri gölgelemektedir.
Oyuncunun yetişmesi, çağdaş tiyatro adamlarının, çoğu kez farklı estetik anlayışlarında önemli bir yer tutmaktadır. Antoine, Stanislavskiy, Craig, Copeau, Dullin, Jouvet, yeni yöntemler geliştirirlerken Brecht, Artaud, Grotovvski ya da Living Theatre gibi topluluklar da oyuncuya önem verdiler.