Bono
, bir kimseye ya da onun göstereceği kişiye belirli bir tutarı ödeme yükümlülüğünü içeren kambiyo senedi. Piyasadaki ticari işlemlerde bir ödeme ve kredi aracı olarak kullanılır. Bononun geçerli olabilmesi için senet metninde bono ya da emre muharrer senet sözcüğü, eğer yabancı dilde yazılmışsa o dilde bononun karşılığı olan sözcük, kayıtsız şartsız bir bedel ödeme vaadi, vade (ödeme tarihi), ödeme yeri, alacaklının ad ve soyadı, senedin düzenlenme tarihi ve yeri, senedi düzenleyenin (borçlunun) imzası bulunmalıdır.
Bu koşulların bazıları zorunlu, bazıları da yasaca varsayılan kayıtlardır. Vade öngörülmemişse bono görüldüğünde ödenir. Görüldüğünde ödenecek bono ödenmediği zaman, ödememe protestosu çekilerek sorumlulara rücu edilir. Bonoda ödeme yeri belirtilmemişse, senedin düzenlendiği yer ödeme yeri sayılır. Bono hamiline ya da üçüncü kişinin hesabına düzenlenemez; düzenleyenin emrine yazılamaz. Elinde bono bulunan kişi, alacağının hukuksal nedenini kanıtlamak zorunda değildir.
Bono, öteki emre yazılı senetler gibi ciro ve teslim yoluyla devredilebilir. Bu işlemle bonoyu devreden kişi ödeme yükümlülüğü altına girer. Bir bonoyu vadesi dolmadan değerinin altında paraya çevirmeye “bono kırdırmak” denir. Ticaret Kanunu’nun 690. maddesinde, bononun niteliğine aykırı düşmedikçe, poliçeye ilişkin hükümlerin bono için de uygulanacağı belirtilmiştir.
Devletin nakit gereksinimini karşılamak için çıkardığı kısa vadeli bonolara “hazine bonosu” denir. Türkiye’deki uygulamada hazine bonoları bütçe yasasıyla verilen yetkiye dayanılarak ve en çok bir yıl vadeli olarak çıkarılır. Hazine bonolarına ilişkin bütün işlemler her türlü vergi ve resimden bağışıktır. Türkiye’de devletin ve özel şirketlerin ödünç para almak için çıkardığı faizli ve vadeli borç senetlerine tahvil denir.
Kaynak: MsXLabs.org & Ana Britannica