Arama

Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 125

Güncelleme: 18 Ocak 2010 Gösterim: 1.169.012 Cevap: 8.002

Konu Kapalı Sayfa 125 / 801

tikkymelike

Ziyaretçi

16 Şubat 2007 Mesaj #1241

Ziyaretçi

ÖNCE KİM TERKETTİ BENİ

Sponsorlu Bağlantılar
Ellerimden aldılar yüzünün haritasını
İçimden siliyorlar...
Dur diyemiyorum...
Yılların getirdiği her şeyi
Bir yalana sildiriyorlar şimdi
Sessiz telefonların
Gözyaşlarında akla gelen telefon numarasını
İsimsiz bir kimliğe yakıştırıyorlar şimdi..
Gidişinden bir ömür geçti sanki
Söylenmeyen sözlerin mahkumiyetn de
Yaşanıyor yalancaı karlar
Zaman sensizliğe sürüklüyor
Etrafta tanıdık yüzlerin hala acınası bakışları,
Değişen ben değilim değişen ne şimdi...
Kim gitti önce benden...
Kim terk etti beni..
Zamana yayılan ayrılık kokusu..
Sevda değil şimdi..
Kabuk tutmayan yaraların alışıldık sancıları var yine bu gece.
Bu sabah kalktığımda yoktun..dün sabahta..Yarında yok...
Önce kim terk etti beni...

Aylin Ünal

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

16 Şubat 2007 Mesaj #1242

Ziyaretçi

Kaderinin bir parçasıydım sadece…
Belki de kıyısında köşesinde…
Sponsorlu Bağlantılar
Herhangi bir yolunun varış noktasıydım sadece…
Belki de bir tesadüften ibarettim sende…
Her ne olursa olsun…
Var oldum sende…
Unutmuştum…
Belki de unutmak istemiştim,
Her yolun bir dönüşünün de olduğunu…
Yanımdaydın…
Yanındaydım…
Yüreğimde,içimde,hayallerimde,hatta her anımdaydın…
Ve ben bir yolunun varış noktasıydım sadece…
Gittin…
Seni hep en yanıma ait sanırken ben,
Sen ait olduğun uzak şehrine gittin…
Geldiğini fark etmediğim gibi,gidişini de fark ettirmeden…
Sessizce…
Gittin…
Bilirim…
Bir daha asla yolunun düşmeyeceği bir şehirdeyim…
Oysa…
Bu şehir sevmişti seni…
Bu şehir…
Çok sevmişti seni...

sevnur şaylan

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

16 Şubat 2007 Mesaj #1243

Ziyaretçi

Yurtta Sulh Cihanda Sulh
Eh ne yapak hemşerim?
Yurtda sulh, Cihanda sulh!
Bulgar mı? Allah kerim.
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Aman ha aman aman,
Hiç boşuna ağlaman,
Bize umut bağlaman,
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Evet Bulgar domuzu,
Asıp kesiyor sizi.
Siz de anlayın bizi!
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

'Öyle deme be gardaş,
Baş kesiyor Bulgar baş...'
Ne yapalın arkadaş?
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Yunan da uzattı dil,
Tutturdu oniki mil.
Fakat önemli değil,
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

'Yahu yirminci asır,
Yamyamlar hür, Türk esir'
Yani bizde mi kusur?
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Şimdi desek Türk heder...
Elâlem Turancı der.
Neme lâzım birader.
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Özbeöz gardaşız be...
Bulgar vururken darbe,
Hala mı tövbe... tövde...
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Düşmüşsünüz denize,
Ârif ne yapsın size?
Atamız dedi bize,
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Ozan Arif

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

16 Şubat 2007 Mesaj #1244

Ziyaretçi

Taşımasını bilmeyene ağır gelir sevda,
Gerçeği reddedip, yalana bakarsa yürek,
Huzuru terkedip, tufana dalarsa direk,
Zorluklarla başetmeye, gücü yetmeyen yürek,
Ölmeden ölmeyi anlamazsa eğer,
Akıbet hüsrandır demek gerek..

Eylül GÖKDEMİR

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

16 Şubat 2007 Mesaj #1245

Ziyaretçi

Başımın Tacı

Uykulu gözlerle,ben banyoya girdim
Ayağım kaydı,kendimi yerde buldum,
Sabahtan beri, kendimi dinliyorum,
Perişan etme Rabbim, yalvarıyorum.

Zaman ve sağlık en büyük servet,
Sağlığın çoğu zaman bilinmez değeri,
Kaybettikten sonra, anlaşılır heyhat,
İş işten geçer, gidenler gelmez geri

Baldırlarım morardı, belimde sancı
Herkes kendi aleminde, yalnızlık acı,
Yine de en katı bilinen, evlat vefalı,
Onlar evlerin süsü, başımızın tacı

(11 Mart 2002)

Veysel Yersel

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

17 Şubat 2007 Mesaj #1246

Ziyaretçi

Ayrılmaya ve unutmaya
ilk defa karar verdiğim zamandı
son ağladığım, senin için…
bir film şeridi gibi geçerken
yaşadığımız her şey
ve canım parça parça koparken gözlerimden.
aslâ gözlerine bakmayacak
ve tutmayacaktım ellerinden.

Gidecek ve dönmeyecektim geriye bir daha
- oysa sendin tek sebep
ölümüme de yaşamama da!

Her yerim titremeye başlamıştı
buluştuğumuz zaman…
- korku ve heyecandan!
Ne yapacağımı bilemez hâldeydim.
Elim, ayağım dolaşmıştı
bir şeyler söylemek istediğimde,
söyleyemedim,
cesâretim kalmamıştı!

Vedâ sözü söylemek…
birdenbire…
ne kadar zormuş meğer.
Âdetâ duyularım sağırlaşmış,
duygularım göçmüştü…
Senin de bir şeyler söylemene,
ya da sormana izin vermeyecektim.
Sorgulayan ve yargılayan bakışların karşısında
inan bir hayal gibiydim
ve bütün dinamiklerim çökmüştü.
Bir zamansız ayrılık çığının
yüreğimden kopuşunun
son görüntüleri gibiydi suskunluğun!
Öylesine etkilenmiştim ki
-yaşadığım sürece
gözlerimden hiç gitmedi mahzunluğun!
O ân öldürseydin,
ya da ölseydim,
gam değildi inan!
Çıldıracak gibi olurum
ne zaman aklıma gelse
sebep olduğum yoksunluğun.

Senin için ağlamayalı
taşlaştı, kıraçlaştı kâlbim
hissiz, ıssız biri oldum!
Ve artık hiçbir gözde filizlenmiyor…
hiçbir bakışta boy vermiyor sevgim!
Âdetâ kendi kıraçlığımda kayboldum!
Senin için ağlamayalı
canım darmadağın
yüreğim bin bir pişmanlık
ve bin bir hasret yamalı!

abdulkadir karaman

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

17 Şubat 2007 Mesaj #1247

Ziyaretçi

Kadere Bak

Tunç burçlara sancağı çekmeli asker
Hıncını almadan zaman burgusu
Kılınçlar çıkmış kından, cenge meydan gerek,
Vur gürzü kaçmaz bu seferde kutlu ölüm,
Keten tohumlu tarlalara yatır yüzü
Tarihinle dolsun satır satır öksüz semalar,
Nereye yorgun savaşçı, nereye talihsiz adam?
Çelik nidalara yer yokmuş, kadere bak.

Gün sökerken tepeden verilir sâlâlar,
Gözümün önünde kundakta bebekler,
Haydi kalk deyip yollar uzaktan el sallar!
Ve yolları kollayan boynu bükük selviler,
Kurumuş dallar, kırılmış kollar,
Gözlerim tek noktada, bölünür kırk kere satıhlar,
Heybemi sırtlayıp kaçıyorum başımı eğip,
Dönüşüm var ki geri yıldızları bileyip,
Boynumu uzatsam yeridir urganlara
Gövdeler üstünde ser yokmuş, kadere bak.

Derlerdi ki söz var dağları deler,
Yiğit var ki afakı tuş edip beler,
Kıvılcım açarmış nalında atların,
Açtım her dürülü sırrı kavuştum sandım,
Meğer söz uçmuş kağıtlar düşünce mahpusa,
Susa susa ağıtlarda lal olmuş yiğitler,
Kalkanı düşmüş savaşta yaralı adam,
Sancağı dikilmiş tahta saltanatların,
Güneşler de sönermiş; er yokmuş, kadere bak...

Fatih Özkonyalı

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

17 Şubat 2007 Mesaj #1248

Ziyaretçi

Sen anladın mı ki, neyin acısı bu
İçime ateş gibi düşen, sevdanın acısı mı
Yoksa sana olan hasretin sancısı mı
Biliyor musun nefeste alamıyorum
Dayanılmaz bir sancı saplanıyor, sol yanıma
Bu yüzden kesiliyor nefesim
Şöyle derinden bir nefes alabilsem
Belki dinecek sancılarım…

Ahhh…
Ne kadar zormuş alması, bir yudum nefesi
Ne kadar zormuş uzaktan sevmesi
Seni uzaktan sevmek, acıya gark olmakmış
Sevgili…
Gece gündüz erimekmiş, mum gibi
Yanmakmış Leyla gibi

Biliyor musun?
Tutuşmuş yanıyor sevdamın saçları
Küle döneceğim Leyla gibi
Yoksa sende mecnun olmuş, arıyor musun beni
Yüreğinin götürdüğü yerde misin?
Çöllerde misin sevgili
Sende mi yanıyorsun ben gibi…

Ahhh…
Canımın canı, can sevgili, tek sevgili
Eğer öyleysen,
Dayanamam bilesin
Sana kıyamam,
Bu sancı dayanılmaz bir sancı
Bu yangın başka bir yangın
Sen sakın bilme, bu sancının acısını
Sen yanma bu cehennem ateşinde
Ben çekerim tüm acıları,
Ben yanarım ikimizin yerine
Bırak paylaşma benimle
Sen hep mutlu ol sevgili…

nermin erol

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

17 Şubat 2007 Mesaj #1249

Ziyaretçi

eker Giderdin

Bizi seyreden,
Denizler birden yanardı.
Güneş üstümüzde,
Bize bakarak ağlardı,
Oysa sen,
Hiçbirşey olmamış gibi,
Kendini bende unutur,
Çeker giderdin.
HASAN ÖZTÜRK

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

17 Şubat 2007 Mesaj #1250

Ziyaretçi

Sana hasret yüreğim...
Sensizliğin doruklarında
hiç yılmadan bekler seni...
şu gelen sen misin...
bu ayak sesi senin mi...
çalan telefonu açmaya korkuyorum,
ya sen değilsen...
ne hezeyanlar doğuyor yüreğimde,
ne kalp ağrıları yaşıyorum bir bilsen...
sev desem sever misin...
Ne garip bir tecellidir bu, kendiliğinden gelişen...
hiç beklemediğim bir anda geldin
ve yerleştin gönül sarayıma...
ne çok beklemişim seni yıllardır...
suya hasret toprak gibi,
bekledim yağmur olup yağmanı...
gecelerden çıkıp aydınlıkları özledim,
güneşim olup açman için...
çiçeklerim boyun büktü sensiz...
ne çok bekleyip, ne çok özledim seni...
sevdim seni bir dağ çiçeği gibi, sevdim...
ufacık bir söz... ufacık bir söz...
bir melodi...
hüzünlendirir ve beni ağlatır...
sorarım kendime,
gönül nedir isyanın,
neden ağlarsın...
bir sevdiğin mi var...
el cevap hayır yok...
utanmaz rezil derim...
peki neden duygulanırsın durup dururken...
bir çiçeği seyrederim ve gözlerim dolar...
bazen kainatı kucaklayacakmışım gibi olurum...
şu anda da gözlerim doldu ve...
boğazıma bir şeyler düğümlendi...
birazdan boşalır yaşlar biliyorum...
inan bana...
o kadar dolu dolu yaşıyorum ki yalnızlığı...
dolu dolu yaşıyorum yalnızlığı,
dolu dolu geçiyorum sevdandan,
gülleri görmüyorum,
ellerim boş kalıyor,
dolu dolu yaşıyorum sensizliği...
gözyaşlarım eşlik ediyor yalnızlığıma...
uzatıyorum ellerimi boşluğa,
bir hayali yakalamak istercesine...
damladıkları yerde yeni güller açıyor gözyaşlarımdan...
duvarlarda sarmaşıklar büyüyor, içimde sevgin...
sonra bomboş iki yana düşüyor kollarım...
ben yorgun, yüreğim yorgun, gözlerim yaşlı...
akşam üstü seferlerine çıkıyorum ardından,
sokak sokak arıyorum ayak izlerini...
göz yaşlarım, yanaklarımdan aşağı
bir şelale misali iniyorlar,
yüreğimden yüreğine yol ararcasına...
papatyaları kokluyorum sen diye,
ufku seyrediyorum gözlerin gibi...
gözlerimin okyanusunda dalgalar çırpınıyor...
kardelenleri şimdi daha iyi anlıyorum,
hem anlıyorum ağlıyorum,
hem yürüyorum, hem arıyorum,
vazgeçiyorum hırslarımdan sana geliyorum...
adımlarım adımlarını takip ediyor,
kokunu alıyorum, esen yelde...
sen diyorum gördüğüm her nilüfer'e,
seni taa içimde hissediyorum...
kumsala vuran dalgalar çağırıyor beni...
ben çağırırım o gelmez
o çağırır ben gidemem...
uzanır ellerime almak isterim,
kayar gider parmaklarımın ucundan...
geriye bir avuç kum kalır,
Hüznün Gözyaşları gibi...

Eylül GÖKDEMİR...