Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 361

OLMUYOR SENSIZ
Baharı bekleyen çiçekler gibi
Umutla bekliyorum seni
Sevgimden hiç bir şey eksilmedi
Ebediyen seveceğim seni

rüzgarlara savurdum dertleri
terk ettim kederleri
düşünme yaban ellerde beni
bilki hala seviyorum seni

Üşüyorum
İnceden kar atıyor
Gece karanlık
Ay sönmüş
Yıldızlar Kayıp
Üşüyorum
Mutlak sabah olacak
Güneş yeniden doğacak
Kollarımı açıp
Güneşi Kucaklayacağım
Geceye inat

Gece karanlık
Ay sönük
Yıldızlar kayıp
İnceden kar atıyor
Üşüyorum..

Uzaktan

Alnımı soğuk camlara dayamışım,
Soğuk ve dumanlı camlara.
Soğuk ve dumanlı camlar ötesinde,
Seni düşünüyorum.

Dışarda alabildiğine bir yağmur yağıyor.
Alabildiğine yağan bir yağmur altında,
Seni düşünüyorum.

Sana benzeyen bir kadın geçiyor sokaktan.
Sana benzeyen bir kadınla,
Seni düşünüyorum.

Soğuk ve dumanlı camlar ötesinde,
Alabildiğine yağan bir yağmur altında,
Sana benzeyen bir kadınla,
Seni düşünüyorum.

Çocukluğun geçiyor gözlerimin önünden.
Siyah önlükler içinde çocukluğunu düşünüyorum.
Hoyrat ellere düşmüş çocukluğunu...
Karanlık zamanlar içinden bana sesleniyorsun.
Karanlık zamanlar içinde parıl parıl çağrıalrın.
Karanlık zamanlar içinde seni düşünüyorum.
Seni bahçelerde düşünüyorum.
İlk bakıştığımız yerde düşünüyorum.
Palu'da, Malatya'da, küçük şehirlerde düşünüyorum.
Acı bir duman gibi doluyor hasretin gözlerime.
Rüzgar yüklü denizler gibi kabarıyor göğsüm.
Göğsümün bilinmez bir yerinde seni düşünüyorum.
Şefkatin sarıyor yaralarımı uzak dağ köylerinde.
Uzak dağ köylerinde seni düşünüyorum.
Hep aynı yoldan geliyor hüzünlerimiz.

Nurettin Özdemir

Sonra iniyordum otobüsten
Çarşıdan bizim eve giden
Ömrümün en uzun
Ömrümün en kısa
Ömrümün en çocuk
Ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum
Çünkü sonunda annem oluyordun
Babam kokuyordum sonunda
Soğuk ve şehirler arası otobüslerde vaz geçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam
Ben seninle bir gün Vandaki bir kahvaltı salonunda
Ben seninle sadece bilmek zorunda kalanların bildiği bir yol üstü lokantasında
Ben seninle Ağrı dağının mistik ve demli bir çay kıvamında bakan
Doğu Beyazıt ın herhangi bir toprak damında
Ben senin herhangi bir insan elinin terli coğrafyasında olma ihtimalini sevdim
BEN SENİN BENİ SEVEBİLME İHTİMALİNİ SEVDİM Yılmaz Erdoğan

ATAOL BEHRAMOĞLU

Ne çigliklar kaldi, kulagimda yankilanan;
Ne de mat bakislar, görmeden bakisan

En devâsâ tebessümleri eskitti dudaklarim.
En matemli haberleri isitti kulaklarim

Hüzün dograndi yine, geceme, gündüzüme
Ilahî, sendendir medet.. bitsin bu iskence?!

Benim benden utandi.. firarda bu dem.
Âhimla bogdum intikamina sayisiz adem

Mahkûm oldu ömür kabûs uykularina.
Mahzûn ve tesellisiz ölüm oruçlarina

Esir kaldim elemli günlerin kampinda.
Kan kirmizisi karda.. vuslat, ölümün ardinda!
Ahmet Arslan

BİR AYRILIK GÜNÜNDE
Ne gariptir şu ayrılık günleri
Bir dosttan da, düşmandan da ayrılsan
Nedense bir tuhaf oluyor insan

Derin bir sızı giriyor içeri
Son bir defa bakarken caddelere
Dükkânlara, evlere, kahvelere

Hâtıra yüklü kervanlar geçiyor
Dolu dolu gözlerinin önünden
Bu son yadigar mı bir ayrılık gününden

Ne unutulmaz zamanlar geçiyor
Ağır ağır biz farkında değilken
Gökler masmavi, yaprak yemyeşilken

Sen istediğin kadar unutulmaz de
Bu son dakika, bu vakitsiz yağmur
Unutulur, azizim unutulur

Başka ne yapılır böyle bir günde
Kapanan bavul, çivilenen sandık
Ve sonra kuru bir "Allaha ısmarladık