Ziyaretçi
parmak uçlarımdan binlerce yıldız düşürmek istedim
karanlığına çocuk düşlerimin..
sihri elimde bir aynanın kuğusuydum o zaman
yoktu orda çirkin kardeş..
düşüncelerimi kanatmayan o güzel tebessümlerin
dingin akan nehirlerinde yüzerken
tülü dalgalandıran meltemde yakalıyordum kelebekleri
hiç incitmeden...
bulutları tanrı bir evrende o beyaz köpüklerle söyleşiyordum
‘ay’ı ak sakallı dede sanıyordum
torununu kucaklayan..
güneş acuze dediğim bir sevgiliydi
sıcaklığının keyfinden belki.. bir türlü cayılamayan..
kuşların kanatları vardı gökkuşağı
ve istediğim zaman uçuyordum göğün mavisinde en sevdiğim renkte..
soluklanıp konduğumda bir dalın yeşil sarıyordu her yanımı
yaprak titriyordu yüreğimde.
sulara sakladığım çığlıklarımı duymuyordu karınca
emeğini taşıyormuş meğer bir tutam ekmekte... bilmiyordum
japon balığının kulağı ne güne duruyordu
dönüp onunla söyleşiyordum..
güzel bir oyundu oynadığım
pembe mi pembe bir düşün içinde
ne zaman uyandım... gün ağarmamış mıydı yoksa
seni gördüm..sonra beni.. sonra bizi
herşey gerçek denilen yalanla silinmişti
şaşırdım yanıldım üzüldüm desem biter mi bu şiir
dönmek istiyorum başa
düşmeli parmak uçlarımdan binlerce yıldız
belki de hiç uyumadığımız o gerçek zamana..
Ayfer Artuç
10 Haziran 2008 İstanbul./ Suadiye
karanlığına çocuk düşlerimin..
Sponsorlu Bağlantılar
sihri elimde bir aynanın kuğusuydum o zaman
yoktu orda çirkin kardeş..
düşüncelerimi kanatmayan o güzel tebessümlerin
dingin akan nehirlerinde yüzerken
tülü dalgalandıran meltemde yakalıyordum kelebekleri
hiç incitmeden...
bulutları tanrı bir evrende o beyaz köpüklerle söyleşiyordum
‘ay’ı ak sakallı dede sanıyordum
torununu kucaklayan..
güneş acuze dediğim bir sevgiliydi
sıcaklığının keyfinden belki.. bir türlü cayılamayan..
kuşların kanatları vardı gökkuşağı
ve istediğim zaman uçuyordum göğün mavisinde en sevdiğim renkte..
soluklanıp konduğumda bir dalın yeşil sarıyordu her yanımı
yaprak titriyordu yüreğimde.
sulara sakladığım çığlıklarımı duymuyordu karınca
emeğini taşıyormuş meğer bir tutam ekmekte... bilmiyordum
japon balığının kulağı ne güne duruyordu
dönüp onunla söyleşiyordum..
güzel bir oyundu oynadığım
pembe mi pembe bir düşün içinde
ne zaman uyandım... gün ağarmamış mıydı yoksa
seni gördüm..sonra beni.. sonra bizi
herşey gerçek denilen yalanla silinmişti
şaşırdım yanıldım üzüldüm desem biter mi bu şiir
dönmek istiyorum başa
düşmeli parmak uçlarımdan binlerce yıldız
belki de hiç uyumadığımız o gerçek zamana..
Ayfer Artuç
10 Haziran 2008 İstanbul./ Suadiye

Şiir Nehri -2- [Arşiv]
