Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 622

UNUTAMIYORUM

Unut demek kolay gel bana sor bir de
Unutamıyorum işte unutamıyorum
Bir şey var şuramda beni kahreden
Şuramda tam yüreğimin üstünde
Çakılı duran bir şey var
Elimde değil söküp atamıyorum

Dalıp dalıp gidiyor gözlerim derinlere
Kimi görsem biraz sana benziyor
Seni hatırlatıyor şu bulut şu gökyüzü
Şu kayalıkları döven deniz
Şu hüzünlü melodi şu napoliten şarkı
Bir zamanlar beraber dinlediğimiz

Boyuna seni düşünüyorum durmadan usanmadan
Şimdi diyorum o ne yapıyor acaba
O güzelim gözleri kime bakıyor
O cânım elleri nerde
Oysa günler o günler değil
Akşamlar o akşamlar değil
Ve kalan şimdi sade özlemin gecelerde.

Durup durup seni büyütüyorum içimde
Seninle acılar büyütüyorum
Yeni yeni kederler büyütüyorum dayanılmaz
Kirli sular yürüyor iliklerime
Bir zehir karışıyor kanıma anlıyor musun
Bir daha görsem seni diyorum bir daha görsem
Bir gün olsun bir dakika olsun

Unut demek kolay, gel bana sor bir de
Hatırladıkça gözyaşlarımı tutamıyorum
Dilimin ucunda sen
Başımın içinde sen
Kader misin, ecel misin nesin sen
Unutamıyorum işte unutamıyorum.

Ümit Yaşar

Bir günümüz bile sensiz geçmezken

Şimdi mezarına hasretiz anne.

Issız bir mezarlık, kimsesiz bir yer

Gölgesinde ulu, loş bir mâbedin

Bir yığın toprakla bir parça mermer

Sırrıyla haşr olmuş orda ebedin.

Bir yığın toprakla bir parça mermer,

Üstünde yazılı yaşınla, adın

Baş ucunda matem renkli serviler

Hüznüyle titreşir sanki hayatın.

Seni gömdük anne yıllarca evvel

Göz yaşlarımızla bu ıssız yere

Kimsesiz bir akşam ziyaya bedel

Matem dağıtırken hasta kalplere.

Kimsesiz bir akşam, ezelden yorgun

Hüznüyle erirken Dicle de sessiz,

Öksüzlük denilen acıyla vurgun

Bir başka ölüydük bu toprakta biz

Mehlika Sultan

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç
Gece şehrin kapısından çıktı.
Mehlika Sultan'a aşık yedi genç
Kara sevdalı birer aşıktı.

Bir hayalet gibi dünya güzeli
Girdiğinden beri rü'yalarına;
Hepsi meşhur, o muamma güzeli
Gittiler görmeye Kaf dağlarına.

Hepsi, sırtında aba, günlerce
Gittiler içleri hicranla dolu;
Her günün ufkunu sardıkça gece
Dediler: ''Belki bu son akşamdır''

Bu emel gurbetinin yoktur ucu;
Daima yollar uzar, kalp üzülür:
Ömrü oldukça yürür her yolcu,
Varmadan menzile bir yerde ölür.

Mehlika'nın kara sevdalıları
Vardılar çıkrığı yok bir kuyuya,
Mehlika'nın kara sevdalıları
Baktılar korkulu gözlerle suya.

Gördüler: ''Aynada bir gizli cihan...
Ufku çepçevre ölüm servileri...''
Sandılar doğdu içinden bir an
O, uzun gözlu, uzun saçlı peri.

Bu hazin yolcuların en küçüğü
Bir zaman baktı o viran kuyuya.
Ve neden sonra gümüş bir yüzüğü
Parmağından sıyırıp attı suya.

Su çekilmiş gibi rü'ya oldu!..
Erdiler yolculuğun son demine;
Bir hayal alemi peyda oldu
Göçtüler hep o hayal alemine.

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç
Seneler geçti, henüz gelmediler;
Mehlika Sultan'a aşık yedi genç
Oradan gelmeyecekmiş dediler!..

Şair : Yahya Kemal Beyatlı

ZOR

Ben benimle olan mücadelemi bitirebilseydim eğer.
Bitirsem ne farkeder ki
Hiçbirşey çözüme ulaşmıyor ki.
Kolay mı sanıyorsun.
Saatler dolmaz,günler geçmez mi sanıyorsun.
Hiç güneş sönmez,akşamlar olmaz mı sanıyorsun.
Hiçbirşey eskisi gibi olmaz mı?
Acıyor içim acıyor.
Zor öyle zor ki.
Sen,ben,biz,onlar,diğerleri ve diğerleri.....
Acımasız bir dünya bu,hem de çok acımasız
Ne ben benim diyebilirim,ne sen benimsin.
Söylenecek tek şey zor dostum zor....

Şimdi Git



Düşlerimdeki gerçeği beklerken
Ne acımasızlıkları gördüm sende
Sen gideceksin şimdi
Ellerin geri gelmeyecek
Mavi gözlerindeki anlamsız bakışlar
Saracak birden yokluğunu
Bir engin derinliğe doğru gidecek
Acılar denizinde boğulacak gözyaşlarım
Islatacak bir bir saç tellerimi
Sonra sen olmayacaksın
Ellerin olmayacak
Ve senin için uykusuz kaldığım
Gecelerin sabahı da olmayacak
Daha tomurcuklanmadan kopardığım
Bir demet gül solacak avuçlarımda
Ne zaman bir yağmur damlası düşse buralara
Uzanır sanki ellerim
Dokunur incecik saçlarına
Seni özler seni beklerim
Belki de bu yağan yağmurlarda.
Yine böyle bir geceydi hatırlar mısın
Yağmur yağıyordu
Yapraklar fısıldıyordu dallarda
Bir kuş uçamıyordu
Şimşekler çakıyordu üzerine
Kanatları ıslanmıştı
Ve biz de ıslanmıştık sırılsıklam
Soğuktu ve üşüyorduk ikimiz
Yan yana sokulmuş
Titreyişlerimiz arasında

Mutlu şeylerden bahsediyorduk
Ve sevdiğimizi söylüyorduk birbirimize
Ve seviyorduk da birbirimizi
İşte o geceden sonra
Her şey bambaşka oldu
Sen gitmeye karar verdin
Ben kalmaya
Sana söz verdiğim gibi
Bir daha ellerim açık
Yalvarmayacağım Tanrı'ya
Senin için dua etmeyeceğim
Ve ağlamayacağım
Gecenin sessiz karanlıklarında
Şimdi git hadi ne duruyorsun
Şimdi git ki ortak olmasın
Gözlerin hüzünlü sabahıma
Görmesin gözümden akan yaşları
Şimdi git ki
Anlamsız bakışların dinsin
Manasız gitme düşüncesi sona ersin
Şimdi git ki
Yüreğim yanmasın ayrılığına
Şimdi git ki
Dualarım beddualara dönüşmesin
Gidiyorsan eğer şimdi git
Beklersen alevlenir küllerim
Sonra varlığın kıyamet olur
İhanete dönüşür düşlerim


Mehmet Dağdeviren

• SENİNLE YAŞLANMAK İSTİYORUM

Seneler Geçsin,Sen Beni bil ben seni bileyim istiyorum.
Benim olduğun kadar dostlarının,Dostlarının olduğun kadar benim ol istiyorum.
Nice sıkıntı ve zorluk yaşayıp atlatalım.
Yaşayalım ki,Öğrenelim hayatı ve destek çıkmayı.
Birbirimizin omuzlarında ağlamalıyız.
Sen çok dertlenip,içip arkadaşlarınla eve gelmelisin.
Paylaşmalı ve beraber sıkılmalıyız.
Öyle ki,yalnız sıkılmak sıkmalı bizi.
Yaşayalım ki,paramız olunca sevinelim.
Güzel günlerimizi,evimizde,bir şişe şarap ve pijamalarımızla kutlamalıyız.
Ya da bazen dostlarla ucuz biralar içerek….
Böylece yaşamalıyız işte.
Sonra çocuklarımız olmalı,
Düşünsene senin ve benim olan bir canlı.
Geceleri ağladıkça sırasıyla susturmalıyız.
Sen arada mızıkçılık yapmalısın.
Ve ben söylenerek sıranı almalıyım.
Yorgun olduğum için yemek yapmamalıyım,
Söylenerek yumurta kırmalısın.
Hava soğukken birbirimize sıkıca sarılıp yatmalıyız.
Zaman su gibi akıp giderken,Herşey yaşanmış bir hayatımız olmalı.
Herşeye rağmen hiç bıkmamalıyız birbirimizden.
Mutluda olsa,Kötüde olsa,Yaşadığımız günler bizim
günlerimiz olmalı.
Saçlara düşünce yada gidince aklar,
Çocukları güvence altına alıp gitmeli bu şehirden.
Kavgasız,Her sabah cinayetle uyanılmayan,Sessiz bir yere gitmeliyiz.
Geceleri balkonda denizi seyredip,Sandalyelerimizde sallanmalıyız.
Eve gelip benden kahve istemelisin.
Çocuklar gelmeli ziyaretimize,
Geçmişteki hareketli günlerimizi anımsamalıyız.
Öyle sevmelisin ki beni,Bu yazdıklarım korkutmamalı seni,
Tebessümler açtırmalı yüzünde.
Birgün bu hayatı bırakıp giderken,
Sadece mutluluk olmalı yüzümüzde
Birbirimizi sevmenin gururu olmalı “HERŞEYDE”…..

CAN YÜCEL

Hasret



Senden ayrıldığımdan beri

Gülmeye de veda etmiş gibiyim

Eskiden en azından seni görebiliyordum

Şimdi ancak rüyalarımda

Hiç olmazsa sesini duyabiliyordum

Rüzgarlar artık sesini getiremiyor bana

Neyin cezasını çekiyorum,bilmiyorum

Böyle deli gibi severken ayrı düşmek

Çekmeyen bilemez cehennem geliyor sensiz dünya

En ufak şeyde bile seni hatırlıyorum

Bu dünyada her şey sana dair gibi

Ve içimi yakan bu hasret hiç bitmeyecek sanki

Oralarda hava nasıl bilmiyorum

Buraları sorarsan bugün yağmur yağdı

Bende apansızın yakalandım bu yağmura

Tıpkı sana aniden kapıldığım gibi

Islandım,evet ıslandım ama hoşuma gitti

Uzun zamandır yağmurda dolaşmamıştım

İliklerime kadar işleyen yağmur umutlarımı yıkadı

Ama yinede yüreğimdeki hasret yangınına kar edemedi

Bende aynen şarkıdaki gibi

Yağmura yağmura yürüdüm inadına

Gözyaşlarım karıştı yüzümdeki yağmur damlalarına

Ancak böyle saklayabilirdim o yaşları

Kimse de anlamadı zaten ağladığımı

Fark etseler de hiçbirini görmezdim

Yüzüme çarpan her yağmur damlasında

Sadece sen vardın çünkü

Ve sonra o yağmur kokusu,ortalığı öyle bir sardı ki

Keşke sen de burada olsaydın dedim

Keşke senle de paylaşabilseydim bu anı

Ama yağmur işte yağdı geçti gitti

Tıpkı senin gibi...........

Bazen düşünüyorum

İnsan nasıl böyle kör kütük aşık olur

Nasıl her dakika her saniye onu düşünür

Sonra bir resmine bakıyorum ve diyorum ki

Böyle bir güzel nasıl çıkar ki akıldan

Birilerine kızmak hırsımı almak istiyorum

Ama kendimden başka kimseyi suçlu bulamıyorum

Keşke seni hiç sevmeseydim de demiyorum

Çünkü senden önce aşk nedir bilmiyormuşum

Yalancı kalplerde sahte aşklarla yaşıyormuşum

Farkında olmasan da öğrettin bana aşkın tadını

Hiçbir şey yapmasan da sundun bana aşk meyvasını

Gerçek aşkı tatmadan ölmektense

Gerçek aşkın ızdırabından ölmek daha güzel

Ah bu sonsuz yangın

Bir ateş var yine gösümde

Hasretin yine yüreğimi dağlıyor

Bekliyorum seni

Günün güneşi,yıldızın geceyi

Çölün yağmuru,hastanın devayı beklediği gibi

Bekliyorum ama içimdeki umut ışığı

Erimiş bir mum gibi ürkek ürkek yanıyor

Biri üflese sönecek

Çünkü içimdeki o ses

Artık hiç fısıldamıyor bana döneceğini

Ama yinede bekliyorum işte

Saatler birbirini kovalıyor

Günler haftalar geçiyor

Ne fayda bu hasret bir türlü bitmiyor

Farkında değilim hava kararmış yine

Yıldızlar yanıp sönmeye başlamışlar bile

Ay desen yukarda parlıyor

Yokluğunda gecemi aydınlatmaya çalışıyor

Elinden geldiğince

Ne yaparsa yapsın tutmuyor yerini işte

Hiçbir şey ışık saçamıyor senin gibi yüreğime

Dün gece çıktım yüksek bir tepeye

Göz kırpan yıldızları seyretmeye

Uzandım bir ağacın altına,göğe çevirdim başımı

İçlerinden bana en çok parlayanını seçtim

Dedim bu benim yıldızım olsun

Her gece o bana göz kırpsın, ben ona selam yollayım

Ama bulamıyorum onu,bulamıyorum bu gece

Onu da kaybetti erkenden

Tıpkı güneşimi kaybettiğim gibi

Prangalarca bağlanmışım sana

Zinciri sanki taa ordan buraya uzanıyor

Adım attığın her yere bende sürükleniyorum sanki

Bu hasrete daha ne kadar dayanırım bilmem

Elbet bir gün her şey gibi bitecek

Bütün acılarım sona erecek

Ama hangi gün bilmem

Ya sen bana döndüğünde

Ya da ben öldüğümde

İhsan Çalişkan