Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 723

Belki Bir Gün



Bir yaz yağmuru çiselerken saçlarına;
"Belki Bir Gün" dökülür kelimelere usulca....

Deniz kokusu uyandırır anılarını,
Silueti kamaştırır küçücük ellerini;
Çocuk gözlerini,
Ayrılığın Yaşarttığı.
Yıllanmış bir heyecan buruşturur kalbini;
"Belki Bir Gün " demeye mecal arar.

Bu kaçıncı benzettiğin ona;
Geç kalınmış hayallere katılan,
Mavi Turlara.

Kursağında kalır aşk.
Elmasını Yutamayan Adem misali;
Dünyaya düşürülürsün umutsuzca.

Bulmak var seni...

Belki Birgün...

Umut Taşdemir

Kaybettiğim Seni

Yorgunum sensizliğe.
Çaresizlik kuşatmış her yanımı,
Bu mahküm şehrin tenha sokaklarında,
Kaybolmuşum.

Sıkılmışım kalabalık caddelerinde.
Yalnızlığa bir dost,
Ben olmuşum.

Takılmışım mutluluk duvarına,
Yüreğimden vurulmuşum.
O yalancı güzelliği
Deryalarında bulmuşum.

Unutmuşum gözlerinin rengini
Kaybolduğum şehrin sokaklarında.

Çırpınmışım yıllarca,
Bulmak ümidiyle, kaybettiğim seni!

Yücel Demirtaş

Sevmeyi Başarabilseydin



bir gülüşe neler feda edilirdi,
bir tatlı söze ömür verilirdi,
tüm hisler ayağına serilirdi,
sen sevmeyi başarabilseydin eğer.

ölmeyi isteyen bedende can olurdun,
damarda dolaşan kan olurdun,
karanlıklar ardında tan olurdun,
sen sevmeyi başarabilseydin eğer.

yüreğimin en güzel yerinde yaşardın,
sevgimden engin denizler gibi coşardın,
kavuşmak için delice koşardın,
sen sevmeyi başarabilseydin eğer.

elele koşabilirdik mutlu günlere,
umutla bakardık,korkmadan ileriye,
siper olurdu sevdamız,birleşince cesaretle,
sen sevmeyi başarabilseydin eğer.

hayaller ,ümitler yarım kalmazdı,
gelecekten yana kaygımız olmazdı,
senin yerini hiç kimse alamazdı,
sen sevmeyi başarabilseydin eğer.

Serap Canarslan

Çiçek Kokulu Yağmurlarda Sevdim Ben Seni...


Çicek kokulu yağmurlarda sevdim
Semadan nazlı nazlı süzülürdün içime
Bulutların arasından sevdanı bırakırdın yüreğime
Ben seni,
Çicek kokulu yağmurlarda sevdim
Her damlan başka bir çicek kokardı
Bazen kır menekşesi
Bazen zambak bazen de kasımpatı

Ben seni
Alaca atların koşuşturduğu kırlarda sevdim
Ben seni
Taze gülleri bahara gelin ettiğimde sevdim
Ben seni
Güneş huylu çocukların gözlerinde sevdim

Ben seni
Bulut benizli çiceklerde sevdim
Dört mevsim gözlerime baharı getirirdin
Avucuma dane dane tomurcukları sererdin
Ben seni
Seher vakitlerindeki hoyrat rüzgarlarda sevdim
Tanyeri ağarmadan ilk bana gülümserdin
Acılarıma ağlar, dertlerimi dinlerdin

Ben seni
Yıldızların ay' la dansında sevdim
Ben seni,
Islak yanaklı serçenin kanadında sevdim
Ben seni,
Utangaç yanaklarında yüreğimde ölümüne sevdim


Alıntı

Şubatın Soğugunda



Sen yoksun yanımda
Bir fırtınadır esiyor
Kar karşı daglarda
Beyaz bir örtü döşüyor
Benim içim üşüyor
Şubatın keskin soğugunda

Sen yoksun yanımda
Güneş sinmiş bulut arkasına
Isıtmıyor beni
Ortalık buz kesmiş
Saçaklar şekillenmiş cam gibi
Beni içim üşüyor
Şubatın keskin soğugunda

Sen yoksun yanımda
Vücudum titriyor
Donuyorum sanki
Isıtmıyor hiçbir şey beni
Benim içim üşüyor
Şubatın keskin soğugunda

Hüseyin Önder

Kent suskun… ve istasyonlar ayrılık için var bu şehirde
İmlası bozuk, üşümüş ve kirli bir çocuk olurum seni düşünürken
Ömrüme iliştirdiğim martı leşleri yamalı bir geçmişi oynar
İmtihanlar ve intiharlar üzerine kurulu hayatlardan gecenin en serseri yanını alırım günceme ..

Durup durup şiirler yazmak yoluna
Yeni bir yaşam biçimim oldu son günlerde
Kendimi sende kalabalık buluşum belki de bundan
Her gece yorganımın altında sakladığım kırlangıç sürüleriyle geliyorum sana
Sen uykudayken ..
Babam her gece ölüyor şimdilerde
Annem nihavent bir çığlık oluyor

“Bana en çok sensizlik koyuyor…”

Sonra Babil’in asma bahçelerine asıyorum kendimi
uyanmak için..
Eski bir aşkını anlatıyorken bana
Konuştuklarından yapılma bir sessizlik oluyor ağzım
Kaç kez kanıyorum bir bilsen…(ya da hiç bilmesen)
Sesinin ardında yüzün sessiz bir tabanca gibi duruyor
Kendimi kötü kurulmuş bir cümle sanıyorum
Gece yüklü bir kamyon uykularımı solluyor

Yastığının altında yalnızlığın var biliyorum
Oysa ben senden bir bardak su istedim,
Akdeniz değil ..
Son yalnızı benimdir bu kentin
İstanbul arkamdan gelir
Ey hüznü yüzünde gülücük diye taşıyan kız
Hep kendine mi saklarsın çocukluğunu ..

Ağzıma bir bulut bulaşsa da yokluğundan yapılmış
Kayadan seken kurşun
En serseri yanımız olur kimi zaman
Ve ben hep kendimi terk ederim senden
Her katilin aşkı ,
Her aşkın katili ,
Bir öncekinin faili ,
Hep ben olurum…
Hep ben ölürüm…

İçime uzanan koridorların ortasından hep gülerdin beni görünce
Bense sana hep geç kalırdım
Sona kalırdım,
Sonra kanardım…

Yağmurlarla inseydin içime
İçim senden yanaydı
Yüzümdeki işgaller senden karaydı
Seni sevmek en gizli ağlama biçimimdi
Sana yazacaklarım sil sil bitmezdi

“Ve ben;
sende hiçbir şeydim
sen bende her şeyken…”

Canım yastığının altında biriktirdiğin yalnızlıklarım
Kendine varlaşıp bana yoklaşan biri yapar seni
Ve ne kadar kaçsan o kadar yakınsındır aslında kendine
Geciken sevdalar yıkık kentlere benzer bilirsin
Ve sevgisizlik alır bir gün seni benden

“İşte bu yüzden;
Sen hep sevil …
Hep sevil …
Sevil … ”


Alıntı

Unuttuk...



Nasıl çıkacağız tanrım huzura?
İmanı unuttuk,dini unuttuk,
Alın teri harcamadan hazıra,
Kondukça keyiften,seni unuttuk.

Ne aşkın tadı var,ne ağzın tadı,
İlahi aşkların dolmuş miadı,
Senden daha büyük,paranın adı,
Koyup gideceğiz,onu unuttuk.

Aldandık dünyanın renkli yönüne,
Hazırlık yapmadık mahşer gününe,
Düştük gidiyoruz,nefsin önüne,
Hesap soracağın günü unuttuk.

Rakip tanımadık,yalan hilede,
Söz konusu koltuk ise hele de,
Bu vatan uğruna, Çanakkale'de,
Şehitlerden akan kanı unuttuk.

Kabul niyazı,duy sesimizi,
Doyuramaz olduk biz nefsimizi,
Boşuna harcadık nefesimizi,
Emanet ettiğin canı unuttuk.


Mustafa Şahin