Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 800

İyi ki geldin bana..
Gelip boş olan yanımı doldurdun..

Sponsorlu Bağlantılar

sonbaharın matemine dokunup da gizlice..
sol yanımda durdun..



ışıyan bir alev gibiydi gözlerin..
önce ılık bir rüzgarla sardı yüreğimi..
sonrasında volkanlar yokladı düşlerimi..
ve sen bir daha hiç gitmedin..
hep o serin güzde..
hep olacağın yerde..
yüreğimde..
sol yanımda.. bekledin..


bir gün..
‘her şeye inat kal’.. dedin..


karşı çıkıp da
inadına alıp başını..
gitmedi…
bekledi gönül…
durdu ve bir nefes aldı…
gördüklerini göremediklerini bir bir saydı..
hepsinde esen ılık bir rüzgar vardı..
rüzgar tekrar tekrar sararken nefesini..
gitmedi..
gözlerini kapayıp onca söze inat..
bekledi..


gittiğin uzak şehirlerden..
dönüp de ellerinden tutmanı..
gelip de bahar gözlerinle bakmanı..
kavuşup da bir daha kopmamayı..
bekledi..
iyi ki de bekledi..


geldiğin gün anladı..
bitmemişti bu masal..
her ne kadar bitti dese de..
her ne kadar bitmesi gerekse de..
bitemedi..
bitmeyecek
sonsuza dek sürecekti..


kaç baharları eskitecek..
kaç kez rüzgarlarla kanatlanıp da..
ellerime değecek..
saçlarımdan usulca öpüp
türkümüzü söyleyecekti..


iyi ki diyorum şimdi..
iyi ki sevdim
ve seviyorum seni..

Seni düşlüyorum sevgili seni
Henüz tanışmasada tenim teninle
Kapattıgımda gözlerimi karşımdasın
Beklediğim sen olmalısın sevgili sen


Bir sevda masalı gizli içimde
Düşlerimde beklediğim aşk sen
Senden önce yoktum zaten ben
Özlediğim sevdiğim bir sen


Hayaller kurdum gözlerinde
Huzuru neşeyi buldum sözlerinde
Yeniden yaşattın aşkı sevgiyi
Beklediğim özlediğim sen olmalısın
Sen........

Gözlerime bak! ..
Göreceksin içimdeki seni..
Göreceksin birdamla umut için
Terkedilen dünleri...

Ağlıyorsam dokunma!
Islanmasın yüreğin..
Dağılmasın yüzümdeki çiseler...
Kimbilir kaç yağmur daha
Üşüyecek bu beden
Ve kırılacak filizlenen ümitler...

Bak.. İyice bak gözlerime
Bulduğunda kendini çekinme
Kopar git karanlığımdan
Düşmesin yanlızlığımın gölgesi üstüne..
Giderken gönlümü al
Biraz olsun bana da bırak
Gülümseyen aydınlığından...

Ağlamalıyım.. Doya doya..

Yıllanmış anılarımı sancılarımı
Sana ve aşka dair ne varsa
Koyup cebime herşeyimi
Suskun bir deniz seferinde
Atmalıyım balıklara...

Gözlerime bak..Son kez..
Göreceksin..
Anılarda sen
Sende ilkbahar
Ve gözbebeğinde kaybolmuş
Yorgun hiçliğiyle bir ben....

Bitme

bitme!bak,içtim,yürüdüm,kederlendim
denize girdim,üşüdüm,sana geldim

düş bitmeden sen bitme
bitmeden sevgi gitme

bitme!bak,koştum,savruldum,hep
örselendim
cıgara ziftlendim,ille de seni sevdim
uzaklarda öyle çok kederlendim

günler bitmeden bitme
bitmeden hasret gitme

bu yangın geceler,bu intihar
gidersen paramparça yüreğimde ağıtlar
bu dolunay gecenin göğsünü yarar
benim göğsümde de sana geniş bir yer var

düş bitmeden sen bitme
bitmeden sevgi gitme...

Yılmaz Odabaşı

Gece




Yıldızlara tutundum
Gidiyorum gündüz gece
Kimin umurunda
Sana aşkımı söyledim
Dinlemedin beni
Oysa seni sevmiştim
Anlamdın beni
Ne olur küs ayrılmayalım
Yıldızlar darılır bize
Bu dünya yalan dünya
Sevelim sevilelim
Aşk şarkıları söyleyelim
Dinlemedin beni yine
Oysa seni çok sevmiştim
Ama anlamadın beni

Gülüm....




Atsam kendimi çöl'lere,kalsam susuz,
Sen yoksun diye artık,umut'lar da umut'suz,
Sevmiş bir kere gönül,ne yapsın masum ve suç'suz,
O gönül benim,suç'lu benim be gülüm.....

Biliyorum çoluk,çocuğ'a karıştın,artık nafile,
Ama susturamıyorum,yakınıyor,haykırıyor,geliyor kalbim dile,
Bende sana açılıyorum,bunların umut'suz olduğunu bile bile,
Umut'lar belki dile gelir,diyorum be gülüm.....

Avunuyor bu kalbim,eski hatıra'ların hatırına,
Odak'lamış kendisini sevgine,bakamıyor sağına,soluna,
Sensiz'lik iyice beliriveriyor,kalınca yalnız başıma,
Yalnız'lığa böylece alıştım,be gülüm.....

Feryat,figan'lar kopuyor içim'de,
Durduramıyor,susturamıyorum,hiçbir şekil'de,
Diyorum kaderim'de,bu şekildey'miş,çilem'de,
Çekmeye alıştım artık,be gülüm.....

Gün'ler bana,sene'ler kadar uzak,
Sanki her bir zaman,kuruyor bana bir tuzak,
Sensiz'lik dünyam'da,olmuş salkım saçak,
Ne yapayım? ,buna da alışırım be gülüm.....

Saçıım'da sayısız belirmiş,beyaz kıl'lar,
Artık benim'de,dünya'dan gitmemi istiyor yıl'lar,
Her bir anımı,hatıraların'la dolduruyor zaman'lar,
Bir türlü aklım'da,çıkmıyorsun be gülüm.....

Sen kırk yılda bir gibisin.
Sen içimdeki çocuğun sessiz çığlığı
Sen içimdeki yaşlı adamın yalnızlığındaki görünmeyen yüzüsün.
Hiç yazılmamış ve belki de hiç yazılmayacak alın yazımsın
Ve hiç yaşayamayacağım ikinci hayatımsın.
Sen ilksin…
İlk aşık olduğum ilk çıktığım ilk üzüldüğüm değilsin
Ama sadece ilksin.
Kimsin? Nerden geldin?
Nereye gidiyorsun bilmiyorum Ama biliyorum “Gideceksin”.
Yüzüne baktığım zaman gördüklerimi bağırmak istiyorum
Ama korkuyorum bir daha görememekten.
Ve susuyorum…
Bu ben değilim aslında Korkan susankaçan…
Kim bilir belki de bu senin hayat boyu üzerinde çalıştığın
Usta hareketlerle şekil verdiğin
Ruhunun bir kısmını üzerine üflediğin
Ve bana verdiğin bir sanat eseri.
Senin Şekillendirdiğin hayatın bir parçasıyım.
Bu Benmiyim bilmiyorum.
Sen en az ortak özelliği olanımsın
Sen en küçüğüsün hayatımın
Ve en büyüğü kalbimin.
Kalabalıkta ki yalnızlığım
Gürültünün ortasındaki sessizliğim
Unutmadığım birkaç isimden biri
Ve sen ilk sustuğumsun.
Sen yolda yürürken hayalini kurduğum
Ama hayallerime sığamayacağın kadara güzel olan
Ve bi o kadara da ulaşamayacağımsın…
Sen hep hayalini kurduğum
Kimselerin ve benim de bilmediğim o yerde
Denize bakan ağaçların arasındaki ahşap evimin önünde
Yakamozu seyreden kişisin…
Sen aşkımla kalbini vurmak istediğim
Ama vuramadığım tek hedefsin.
Sen benim yağmurlu ve karanlık bir gecenden amansız çıkıp gelen
Müjdeli haberimsin.
Sen yüzüne severek dokunmak istediğim
Ama bir türlü dokunamadığım ilk insansın.
Sen ilk yazdığım değil İlk sakladığım şiirsin.
Sen ilk girdiğim sınav değil İlk kaybettiğim sınavsın.
Sen yaşadığım değil Yaşamadığım hayatımsın.
Ve sen hayatımın ilk sonusun.
Sen bu kokuşmuş dünyada yıllardır aradığım ve geç bulduğum Masum çocuk yüzüsün. Uzağımdaki yakınım yakınımdaki uzağımsın.
En yakınında olmak istediğim ama en uzağında olmam gerekensin.
Ve aslında sen ilk ve teksin.

Yıllardır özlediğim sen’mişsin meğer
Kalbimde gizlediğim can’mışsın meğer
Yürekten özlediğim yar’mışsın meğer.

Ben seni bekledim hep bir ömür boyu
Özlediğim sevgili senmişsin meğer…

Tut ellerimden artık bırakma beni
Seni çok seviyorum ağlatma beni.
Dünyada hiç dost yok ki unutma beni

Ben seni özledim hep bir ömür boyu
Acımasız ellerde bırakma beni…

Gözyaşlarım kurudu ağlayamam ben
Aşk denizlerinde yaşayamam ben
Ölürüm canım senden ayrılamam ben.

Ben seni özledim hep bir ömür boyu,
Sensiz yaşamaya hiç dayanamam ben…

Parça teSirLi sanCıLar düşüyOr kaLbime…
“ -susmak aşkın dilidir- diyen sevgili konuş şimdi, kelimelerine ihtiyacım var…”
Parça tesirli sancılar düşüyor kalbime…
düştükçe uçurum, sancıdıkça aşk…
ve aşklaştıkça kalp
daha çok parçalanıyor hayat
yaklaştıkça daha bir özlüyorum
kabul ediyorum,galibimsin
ve ben her şeyini savaş alanında bırakan
mağlup bir komutan gibiyim şimdilerde..
tüm zaferlerimi sende yitirmişim
kör bir şahinin gözleriyle yol arıyorum kendime
sana çıkmayacağını bildiğim yolları görmekten korkuyorum belki de kim bilir?..

çıkmaz sokaklarda kısır kalıyorum döngülere.. ve ben dönemezken kendime labirentlerinde kaybolmuşken, sağım sen, solum sen, yolum sen, yönüm sen olmuşken, senden gayrısına yok,yokluğuna râm olmuşken,
susma ömrüm!...
yol kesil cehenneme...
keskin bir virajsın içimde bir türlü alamadığım..
ne zaman geçmeye kalksam senden,
ya bir uçurum boşluğu, ya bir şarampol oluyor sonum..
uzanan elleri tutmuyorum..
yüreğime taktığın alyans tutuyor içimi,
içini bırakmıyorum..
dul bir hasrete yâd/igar kalıyorum ötelerde
Yar dediğimi ağyar, yaban dediğimi yar sanıyorlar..
Sancılanıyorum sessizliğine
Tam vakti;
susturucu takılmışken yüreğime,
haykıramazken,
her kurşun içimi parçalarken,
infilak ederken isyanlarım sensizliğe,
ve akarken gözümden ırmak ırmak,
susma ömrüm!...

ateş kesil cehenneme...


tüm piyonlarım tükendi.
Elimde bir şah…
nereye koysam kendine mat çekiyor..
Cemreler ihanet ediyor adına,
Aslı hükümsüz..
kendini bile ısıtmıyor..
adım lâl kalıyor zemheri ayazlarına..
d-üşüyorum..
muhaciri değilim gayrı bu Arafın..
ne cennet kokabiliyorum, ne cehennem yanabiliyorum..
kendimsiz bir kent kuruyorum yokluğunun sokağına..
baykuşlara sakinlik yapıyor kentimin ıssızlığı…
sesine parazit yapan bir sesle yıkılıyorum
uğraşma aşk..!
kal(n)dıramazsın;
kumdan kaleler gibi bir rüzgarlık değil, bir cümlelik yıkımlarım..
bilmem ki hangi rihter ölçer sarsıntılarımı..
artçı sellere verirken sitemimi,
sana “sus”arken,
ölüme “su”sarken,
müptelâsıyken kahramanı bıçaklanmış masalların
aşk için aşıkları ezip geçmişken,
susma ömrüm!...

şehâdet getir cinnetime...


öznesi sen olan bir ömre verdim adını,
ki ölüm yar olana kadar tek yar dediğim ol diye..
sana geldim, ölüme yar etme diye.
Susma diye çırpınışlarımın tek müsebbibisin..
Biliyorum aldırmıyorsun
Dönmeyeyim istiyorsun sultanlığına
Ve aslında aşk’tan korkuyorsun
Zulmetin sırtımda yama olurken yar’alarıma

Hani olur da geldiğimde bir gün
kapanacaksa yüzüme şehrinin kapıları,
her lisanı lâl bırakan bakışlarım anlamını yitirecekse eğer
ve el elini tutacaksa ellerin,
Elimde değil yanacağım


O vakit gülüp geçeceksen yangınlarıma,
Sarmayacaksan,
Benimle kınanıp, benimle yanmayacaksan,
Cennetten kovulmayı göze almayacaksan,
Bir sözüne çölde vaha gibi susarken
öyle umarsız susacaksan…
sen de sus ömrüm!...

Sus!.. Sus ki, ölüm bana yar, ben ölüme YAR olayım…
sen toprak kesil cesedime