Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 761

Bir Yabancı Gibi Gelip Gidiyorsun...

Sanki seninle hiç bir şey yaşamadık.
Bir yabancı gibi gelip gidiyorsun yanıma,
Sanki birbirimiye deli gibi aşık olmadık,
Bir yabancı gibi gelip gidiyorsun yanıma...

Acıyorum şimdi seninle geçen zamana,
Her gelişinde bir tebessğm,kuru bir mehaba,
Demek sonunda bunudamı yaşytacaktık? ha!
Şimdi bir yabancı gibi,gelip gidiyorsun yanıma...

Sanki deli gibi seven,sevilen biz değildik?
Kimi zaman güldük,kimigünler ağlardık,
Şimdi birbirimize iki yabancı olduk,
Yazık bir yabancı gibi,geliyorsun yanıma...

Gözlerin bile eskisi gibi gülmüyor,
Senin için ne acılar çektiğimi bilmiyor,
Her an seninleyim,gönlüm seni seviyor,
Sense bir yabancı gibi geliyorsun yanaıma...

İnanıyorum bu acılar bir gün dinecek,
Bu garip aşık bu dünyadan göçecek,
Senmi kaldın arkamdan gözyaşı dökecek?
Gelme artık, bir yabancı gibi mezarıma...

Söy Yazarı. Erol Sagun.

Kadınlar gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluk bırakırlar
Onlar bir gün çekip gittiklerinde peşlerinde yetim öksüz kalan çok olur.
Mutfaktaki dolaplar,
perdeler,
kavanozun içindeki eski düğmeler,
özenle saklanmış küçülmüş giysiler,
dolap diplerindeki kurdeleler.
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar,
yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker sarıkız.
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz,
değerini kimse anlamaz krom hac taşının.
Balkon artık sessizdir.koridor kimsesiz.

Bir kadın gittiğinde ..
Buir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında;
bir ağır işçi,
bir temizlikçi,
bir bakıcı,bir bahçıvan,
bir muhasebeci.
Bir anne gider..
Bir dost..
Bir arkadaş..
Bir sevgili..
Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde..


Yine ıslandı göz pınarlarım..
Ben dahi yetim kaldım..
Sözcükler yetim kaldı..
Hep böyle olur,bir kadın gittiğinde,övgüler,uyarılar,yakınmalar,dualar yetim kalır,
Kapı eşiğindeki " Dikkat et " duyulmaz.
Annesi gitmiştir "geç kalma"nın.
Kadınlar arkalarında büyük boşluk bırakarak giderler.
Bir kadın gitiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında..
Ve bir kadın gittiğinde..
Pek çok "yetim" bırakmıştır arkasında....

Alıntı

ŞİİR GÖZLERİN

Deniz feneri misali, rotasındayım bakışlarının,
Dümenim kırık deniz gözlerinde.
Geceye yenildi gündüz, ışığındayım.
Bilirim
ne zaman gidilir gözlerinden.
Rotasız olsa da bakışların, gözlerinde demir atarım.

Geceye sürgün edildi gözyaşlarım,
Kalemi kırıldı gözlerimin.
Zindan karasına mahkûm edildi bakışlarım.
Bilirim,
Ne zaman mahkûm olunur gözlerinde.
Müebbet olsa da bakışların, gözlerinde yaşlanırım.

Serseri bir kurşun şarkı söyler gecede,

Gözyaşlarım düşer kaldırımlara.

Masum bir sevda vurulur köşe başında.

Bilirim,

Ne zaman ölünür gözlerinde.

Bakışların saplansa da kalbime, gözlerinde hayat var ya.

Gözler kalbin aynasıdır derler ya.

Bilemez kimse deniz gözlerin neler anlatır.

Yalnızlığıma yoldaş, yüreğime sırdaştır bakışların.

Bilirim,

Ne zaman aynayım gözlerinde.

Bakışların benden uzak olsa da, gözlerin zaten benimdir ya

Şair değilim yazayım gözlerini.

Yaradanım özenle yaratmış her birini.

Gözlerim kör, bakışların lal yaptı dilimi.

Bilirim,

Ne zaman şiir yazılır gözlerinde.

Şair sensin şiir sensin, gözlerin zaten şiir’dir ya.

14.06.2006/Bursa

SEBAHATTİN ABİ

Sonu yok bu sevdanın, görünmüyor bir ışık,
Ben, uslanmayan deli, asi, çılgın bir aşık.
Mevzu bayağı derin, birazcık da karışık.
Düştüm dipsiz kuyuya, görünmüyor bir ışık.

Damarımda kan oldun, bedenimde bir nefes,
Seninle çok mutluyum, seninle oldum enfes.
Ruhun bir başka güzel, baş tacımsın prenses…
Ölürsem, olur musun bedenimde bir nefes.

Ben, sevgine inandım, bir gülüşünde yandım,
Kandırmadın ki beni, nasıl derim aldandım?
Sözlerim senet olsun, hiç senden kopamadım,
Ben, cehennemde değil, bir gülüşünde yandım

Varlığın candır bana, sen yoksan ben bir hiçim,
Hasretin dağlar beni, sevdandan yanar içim.
Adam gibi severim, sana sevgim o biçim.
Dünyayı da verseler, sen yoksan ben bir hiçim.


Vecdi Murat SOYDAN

Sen gelince...

silkiniyor,titriyor ve kendine geliyor şehir..
Gün ortası oluyor gece yarısı..
Sen gelince gidiyor yalnızlığım,umutsuzluk terk ediyor yüreğimi..
İçimi kaplıyor çocuksu bir sevinç..
Sokağımın adı “Mutluluk “ oluyor

Sen gülünce...

gülüyor şehir..
Tüm sevinçleri kucaklayıp bana armağan ediyor..
Dağılıveriyor hüzünlü bulutlar bir çırpıda..
Derin bir huzur kaplıyor sokakları ..
Ve hareketleniyor yüreğim uçacakmışçasına..
Utanıyor şehrin asık yüzü sana bakıp..
Tebessümler art arda diziliyor dudaklarımda..
Sen gülünce;ben de gülüyorum..

Sen konuşunca...

susuyor,Çıtı çıkmıyor hüzünlerin..
Koşar adım uzaklaşıyor ulaşılmaz hayallerim..
Susuyor vadesi dolmuş suskunluğum sen konuşurken..
Sözlerine sarılarak uyuyorum,sessizliğin yerine..

Sen susunca...

susuyor tüm şehir..
Gel-gitlerim bitmiyor kendi içimde..
Gidiyorum ama gelemiyorum..
Sen susunca..sesler susuyor,ben susuyorum...
Bu koca şehir susuyor...
Susuyoruz,susmalara lanet ederek..

Sen gidince..

benden gidiyor şehir..
Güneşini sırtına sarıp kayboluyor umutlarım ufukta..
Yollarım, yollarına düşüyor peşin sıra..
Gölgen görülmez oluyor saçlarımda..
Ve ben öylece kalakalıyorum koca bir boşlukta..
Tıpkı annesinin elini bırakıp kaybolmuş bir çocuk gibi..
Öksüz ve yetim..

Sen Gelince...
Sen Gülünce...
Sen konuşunca...
Sen susunca..
Sen gidince...

Vaz geçemiyorum iki nokta arasındaki gel-gitlerden..
Ya gel..
Ya git..

Yanıyor bu şehir içimdeki yangınımla..
Söndürmek mi? Ne çare..
Yanmakta Güzeldir Bazen.
Yakan değerliyse..

Yağmur yağıyor sırırsıklam olmuşum
gözlüklerim buğulanmış
camlarına seni çiziyorum
içimi bir boşluk kaplıyor sinirleniyorum
çıkarıyor bir hiddetle siliyorum
üstüme başıma her yere her şeye siliyorum
her yer sen oluyorsun silinmiyorsun
çıkmıyorsun hayatımdan
çıkartamıyorum seni tutup içimden
uzaklara dalıyor yeşil gözlerim
dağların tepesinde ki sislere takılıyor
o an orada seninle elele oluyorum
gözümü açıyorum yoksun
atıyorum o an o dağdan aşşagı
çarpa çarpa parçalanıyorum
param parça oluyorum
sisler peşimden geliyor
görüyorum
beni topluyor
seni topluyor
bizi topluyor
birleştiriyor yine
çıkmıyorsun içimden
ne istiyorsun benden
daha ne kaldı ki alacağın çöreklenmiş oturuyorsun
alacağın cansa kaçıncıya alacaksın
farketmez
yine al ve git
ama ne olur
yalvarırım
bu sefer gerçekten git

Bir gün sende düşersin aşk ocağına
Yanarsın alev alev
Yandıkça beni hatırlar
Hatırladıkça ağlarsın
Ne ilaç kar eder yarana
Ne sular söndürür ateşini
Ne o eski dostun teselli eder seni
Ne de annenden kalan o güzel sözler

Omzuma yaslanıp ağladıkların gelir aklına
Beni ararsın gözyaşlarını paylaşmak için
Sevdiğim
Bilirim
Anlarım gözlerinde kaynayan pınarı
Ne olur
Hiç düşünme
Çık gel
Tıpkı eski günlerdeki gibi
Yaslan omzuma hıçkırıklarınla

Ne zaman istersen çık gel bana
Mezarım çayın kenarındaki küçük tepenin İstanbul’a bakan yamacında
Beraber diktiğimiz servi ağacının altında.


Gözyaşlarını paylaşmak için
Aynı şefkatle
Aynı özlemle
Ve aynı sabırsızlıkla hep seni bekliyorum…

14.05.2008