Arama

Sokak Çocukları (Bizim Çocuklarımız) - Sayfa 7

Güncelleme: 13 Nisan 2011 Gösterim: 55.897 Cevap: 67
nünü - avatarı
nünü
Ziyaretçi
14 Nisan 2008       Mesaj #61
nünü - avatarı
Ziyaretçi
Çocuk olmak var ya....
Küsmektir istediğin olmayınca ...
Sponsorlu Bağlantılar
öylece bakakalmaktır ağlayacakmışcasına...

Çıkmışçasına yüksek dağların zirvesine yaşamaktır hayatı zaferi kazanmışçasına kötülüklere karşı...
Bakıp ta aynaya ilk ve son kez masumluğu görmektir..
Hayallerin dolgun dünyasına balıklama dalmak balık tutmaktır..
Saklambaç oynamaktır ağaçların arkasında..hiç bulunamamacasına

ve çocuk olarak kalmaktır yüreğin arzuladığı masumluklarda....
Sedef 21 - avatarı
Sedef 21
Ziyaretçi
14 Nisan 2008       Mesaj #62
Sedef 21 - avatarı
Ziyaretçi
Varlık ve Yokluk

Sponsorlu Bağlantılar
Bosna’da ağlardı çocuk
Etiler’de hala azar çocuk
Dünyada zaten
Bir varlık birde yokluk


Kadircan Kaya

Sedef 21 - avatarı
Sedef 21
Ziyaretçi
23 Mayıs 2008       Mesaj #63
Sedef 21 - avatarı
Ziyaretçi
Sana Dair


keşke omuzundaki o pembe çanta ben olsaydım;
ya da ayağındaki parmak arası terlik;
ne bileyim ya da en tenha yerlerini kaplayan bir bez parçası;

olmazlardan bahsediyoruz ya zaten:
neden kalbinin pompaladığı bir alvuyar olmayayım;
vücudunun her bir karesini gezmiş, koklamiş, dokunmuş, hissetmiş olurum...
neden o bakışlarındaki ben olmayayım!

Kasım 2006

Yıldırım Pehlivan
Elçin - avatarı
Elçin
Ziyaretçi
15 Temmuz 2008       Mesaj #64
Elçin - avatarı
Ziyaretçi
YURTSUZ
Anasız büyüdüm.
Ve babasız.
El kapılarında yetiştim.
Ayağım çarıksız,Sırtım urbasız.
Yurtsuz derlerdi bana.
Böyle çağırırlardı beni.
Ve ben ilk kez;
Bu sözcükte tanıdım seni.
Dedim ya;
Açtım,açıktım. YURTSUZ
Anasız büyüdüm.
Ve babasız.
El kapılarında yetiştim.
Ayağım çarıksız,Sırtım urbasız.
Yurtsuz derlerdi bana.
Böyle çağırırlardı beni.
Ve ben ilk kez;
Bu sözcükte tanıdım seni.
Dedim ya;
Açtım,açıktım.
Öksüzdüm,ufacıktım,
Bazen günlerce karnım doymazdı.
ama bunların hepsi birden;
Daha o çağda bile
Yurtsuzluk kadar koymazdı
Şubat 1983
Ergun YILDIZ.


gökkuşağı - avatarı
gökkuşağı
Ziyaretçi
30 Temmuz 2008       Mesaj #65
gökkuşağı - avatarı
Ziyaretçi
02at9


03co9










Sayfa no: yok


cilt no : yok


hane no : yok
ana adı : ben sokak çocuğuyum abi
hani şu uçurtması gökyüzünde asılı kalan,
bilyelerini rüyalarında unutan,
ve oyuncaklarını masal kahramanlarına çaldıran,
çocuk varya o benim işte, o benim abi...
sahi bir annem olmalıydı değil mi
ben dudaklarımda sokakları besteliyorum oysa
sahi abi tadı nasıldı anne sütünün
anneler nasıl okşardı çocuklarını
anne kokusu nasıldır kim bilir
ana ha, bir anne çizebilirmisin benim için
karanlığın kar soğuğu parmak uçlarına bir anne
ve yanına beni eklermisin abi
tıpkı suluboya resimlerdeki gibi sımsıcak
sahi abi senin gözlerini kesmiyor değil mi
bir köprünün soğuk, gergin ve karanlık bedeni
sahi sen hiç seyrettin mi aydedeyi bir köprünün altından,
üşüdün mü abi kayan bir yıldıza bakarken,
boşver...
gel boyat istersen ayakkabılarını
ben şu ayakkabıların bağcıklarından asılıyorum hayata
gel boyat ayakkabılarını
boyatta resmi çıksın dostun, düşmanın tüm kaldırımların

Sayfa no yok
cilt no yok
hane no yok
yokların varlığında tam göbek bağından hiç yakalandın mı hayata
bir de bir de babam olmalıydı değil mi?
beni dövecek bir babam bile yok biliyor musun?
nasırlı ellerinde şevkat arayacağım bir insan
kimbilir, bayramlarda neler alır babalar çocuklarına
unutmuşum, bayramlarınız da vardı sizin öyle değil mi, arifeleriniz
bayramlarda temize çekilen dostluklar vardı sonra
oysa ben kırık dökük ıslıklar ısmarlıyorum güneşe ve mehtaba
yankısız, bestelenmemiş ve bestelenmeyecek serseri ıslıklar
bir babam olsaydı belki yeterdi
çocuk olurdum eskisi gibi, şımarırdım öylesine
boşver abi...
kimin neyine bayram, kimin neyine hediye
baba kimin neyine abi
sahi senin düşlerin vardır
göremediğin rüyanın düşünü kurar mısın hiç
ahmet bir düş görmüş geçenlerde
köprü altında tanıştık, soğuk ve geç gelen bir gecede
utanırken anlattı, anlatırken utandı.
bir ip bağlamış gökkuşağına,
bak ana diyormuş uçurtmamı gördün mü,
ya uçurtmamın gölgesinde bilye oynayan çocukları.
ahmet'in düşü işte...
bana düşlerini kiralar mısın abi,
bedava boyarım ayakkabılarını,
bana düşlerini, düşlerini abi
boşver, boşver...
bak iyi parlayacak bu ayakkabılar,
en parlak ayakkabılarınla yürüyeceksin yaşama
sen düşünme, sokaklar düşünsün beni,
gazete manşetleri,
üçüncü sayfa haberleri düşünsün,
isimsiz bir damla gözyaşı düşünsün,
sen beni düşünme, düşünme be abi...
nasıl olsa ben,
olmayan ayakkabılarımın sıcaklığıyla basıyorum tüm kaldırımlara,
olmasa da anne babası sokakların
sokak çocuğuyum ben, sokak çocuğuyum...
kazanılmadan kaybedilmiş bir geleceğin herhangi bir yerinde,
ben sokak çocuğuyum abi,
hani şu uçurtması gökyüzünde asılı kalan,
bilyelerini rüyalarında unutan,
oyuncaklarını masal kahramanlarına çaldıran çocuk varya,
işte o benim, o benim abi, o benim abi
Nephthys - avatarı
Nephthys
Ziyaretçi
1 Ocak 2009       Mesaj #66
Nephthys - avatarı
Ziyaretçi
Ben Sokak Çocuğuyum



şu dört direkli köprünün altında
açmışım gözlerimi
sahipsiz
rüzgar sarmış kundağımı
yağmurla beslenmişim

adımı insanlar koymuş
benden habersiz
benimsemişim
serseri derler, hırsız derler
.... derler, anlamam da
alınmam da

hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda
marka satmadım
gökyüzü yorganım oldu hep
dirseğim yastık
alışkınım; kara, yağmura, soğuğa
üşümem
sıcak dokunur bana

özlemem, hiç tanımadığım hisleri
istemem varlığını bilmediğim şeyleri
kıskanmam hiç kimseyi
özenmem

halbuki bilmez kimse
kendilerinden şanslı olduğumu
daha özgür
ve daha zengin

şu deniz herkesten çok benimdir
arkasındaki orman da
bütün sokaklar benimdir herkesten çok
her simitçi biraz bana çalışır

aslında her çocuktan daha çocuğum
canım hiç sıkılmaz buralarda
en sevdiğim oyundur
köşe kapmaca

yalnız da değilimdir
yüzlerce kardeşim var
benim gibi, bana benzer
kimse ayırt edemez bizi
birbirimizden

geceleri toplanmaya başlarız
el ayak çekildikten sonra
konuşuruz, güleriz, dertleşiriz
biraz farklı olsa da
herkes kadar biz de umut besleriz
hayallerimiz de vardır
ayın dolaştığı yerlerde

herkes kadar okumuşluğum da vardır
her tip insandan bir harf öğrendim
insanları en iyi ben tanırım
okuldan, öğretmenden anlamam ama
bu sokakların mektebini bitirdim
bana lazım olanı öğrendim

herkes kadar insanım da galiba
herkes kadar ben de bazen ağlarım

kafam da var, kalbim de
severim de, düşünürüm de
yalnız ben sokak çocuğuyum
sokaklarda yaşamak tek suçum

bir gün ben de gideceğim buralardan
herkes gibi
yalnız biraz sessizce
kimseler anlamadan

cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek
belki
belediye kaldıracak gürültüsüzce
ağlayanlar olmayacak başucumda
bir hayırsever uğramazsa geçerken
mezarım da çorak kalacak sonunda
benim gibi

içimizden kimin gittiği
fark edilmeden
biri alacaktır yerimi
vakit geçmeden

evet, ben sokak çocuğuyum
bu sokaklarda ne ilk
ne de sonuncuyum



Reşide Sarıkavak
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
19 Ocak 2009       Mesaj #67
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Çocuklarımı kaybettim yollarda
Işığa hasret görmeyen gözleri vardı yazık
El yordamıyla buldular karanlık sokağı
En çok özledikleri soğuk kesilmiş kaldırımlardı

Sokağın çocuklarıydı onlar, sığmazlar dört duvara
Yumuşak yataklar daha sert gelirdi kaldırımlardan
Üzerinden geçilmeyen köprülerin altında kokladılar sevgiyi
Çöplüklerde verildi en muhteşem ziyafetler

Onlar sokağın çocukları, ruhumuzun kayıp aynaları
Cenneti poşetlerine doldurup çektiler içlerine
Dünyayı üstlerine kapatıp bir sokağa hapsettik düşlerini
Kaldırımlarla birlikte sevgiyi de süpürdük acımadan

Onlar sokağın çocukları, gökyüzünün kayıp yıldızları
Evlerden taşan şefkatleri topladılar kucak kucak
Mehmet'in anasının adı çıkmıştı mahallede
Ya gidecekti evinden ya da kaza çıkacaktı elinden
Selim'in üveydi anası babası, sevgi dışarda ama nerdeydi

Onlar sokağın çocukları, sokaklar buluşma noktamız
Kayıp hazinelerin saklandığı kaldırımlar yatağımız
İçinize gömdüğünüz sevgiyi aradık düşlerimizde
Kazıyoruz yorulmadan tüm sokaklarını şehrin
Sevgi orada bir yerde, çıkaracağız elbet
Evlere tek tek dağıtacağız merhameti

Belki yine cenneti poşetlere doldurup çekeceğiz içimize
Ama bizler var oldukça sokaklarda, yaşlanmayacak şehir
Çocuk kalacak sonsuza dek içi geçmiş kaldırımlar
Bizler sokağın çocukları, gökyüzünün kayıp yıldızları.
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
13 Nisan 2011       Mesaj #68
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
hane no : yok

ana adı : ben sokak çocuğuyum abi
hani şu uçurtması gökyüzünde asılı kalan,
bilyelerini rüyalarında unutan,
ve oyuncaklarını masal kahramanlarına çaldıran,
çocuk varya o benim işte, o benim abi...
sahi bir annem olmalıydı değil mi
ben dudaklarımda sokakları besteliyorum oysa
sahi abi tadı nasıldı anne sütünün
anneler nasıl okşardı çocuklarını
anne kokusu nasıldır kim bilir
ana ha, bir anne çizebilirmisin benim için
karanlığın kar soğuğu parmak uçlarına bir anne
ve yanına beni eklermisin abi
bu bölümü begendim

Benzer Konular

11 Mayıs 2010 / ahmetseydi Taslak Konular