Acıtan Bir Gecenin Anatomisi...
Bütün kelimelerin sustuğu bir anda adının ilk hecesi girdi odamdan içeriye.Suskular,okşarcasına sinmişti is kokan duvarlarıma.Ilık bir nisan esintisi pencereme kondu şimdi.Bu zillet gecede satırlarıma işlenmek için;dağınık bir ömür ve bedbin bir sevda bekliyor kalemimin ucunda..
Yar'i beklemeye gücü yoksa insanın,en çok yağmuru bekliyor.Oysa ben ne zaman sevdalansam bu kentte;bulutlar hep transit geçiyor.Bulutlar geçip giderken,ilk görünen yıldızdan düşer mi bir damla yağmur ya da geçmişimde saklı sağanaklar ilişir mi bekleyişlerime?
Kentim;yine acıtan bir iklimde,acınılası imgelerle,yüreğimin iniltilerine uçurumlar döşüyor..Anne,çocuk ve ölüm..Satırlarımın değişmeyen motifleri.İçindeki zehri boşaltmak için bir anne.Bir çocuk,acıyı tatmamış yanı sevdanın.Ve ölüm,gömmek için acıyı..
Sustum;sevgilinin hayali dumanlar gibi dağılıyor gözlerimin önünde.Konuştum;sesimi duyabilecek bir sevda henüz doğmamıştı.Elimi uzattım;nafile!tutunabileceğim sevgili yoktu..
Gözlerim,dokunmayı bilmediği sevdanın,yanaklarla sevişen yaşlarının gece nöbetinde şimdi.Her nöbetin bitimi bütün uykuların başlangıcıdır ve her uyku uyanışla biter..Uyanmak,tüm kainat tek bir ağızdan tek bir kulağa,sevdanın olmayışını fısıldadığı halde uyanmak.Mutlak sonu bilsemde yine de uyuyacağım;ama anne n'olur beni uyandırma.N'olur bir kerecik uyandırmadan al ruhumu ölüm meleği..
Önce bir intihar sonra da bir ağıt yakan kiralamalıyım.Afedersiniz!sizde az kullanılmış bir intihar bulunur mu?Peki ya Kaknüs kuşu..Hani şu çalı çırpı toplayıp,ortasında kanat çırpıp,oluşturduğu ateşin içinde kendi ağıtlarıyla kendi yaşamına son veren kuş..Bulunmaz değil mi?Olsun..Hem zaten ne zaman ölmek istesem,ölümden ürken çocuk yanım;ama sen hiç sevdaya dokunmadınki der.Aldırma satırlarımı süsleyen intihar sevdasına,henüz vaadedilmiş hicrete hazır değilim ölüm meleği..
Ve Hayat!!ne kadar zorlasamda yüreğimi senle barışık olmaya,içinde barındırdıkların,bir mezarda ebedi inzivaya zorlar bedenimi.Biliyorum hep çelişmekteyim kendimle;ama Hayat! ne yapabilirimki;kime savdalansam,marifetmiş gibi acı biriktirir ömrüme.İşte bundadır ömrümün ölüme hasreti..Senden istediğim bir yol değil sadece bir durak..Durakta bekleyen ölüm mü olmalı yoksa sevda mı?Ey Hayat!benimle oynama;durakta bekleyen sevda da olsa,bilirsin bende bütün vuslatlar ölüme çıkar..
Yorgunum..En çokta Senden durgunum.Genç bir bedende gizlenmiş asırlık bir yalnızım.Hüzne bulanmış bir sevdanın,en kara sokağında duran bir deliyim..Vaveyla!!Evet,ben bir deliyim;çığlığım sadece kendi içimi yakar..
Gece bitmeli..Bir yudum güneş..Sevgili!saçlarının karasıyla küstürme güneşi aydınlığıma.Karartılmışlığıma bir mum yak ya da çek saçlarını güneşimden.Aydınlığa tezat olsa da pesimistliğim yine de en çok karadan korkarım.Renkli bir hüzün istesede çocuk yanım,sevgilinin en güzel taşıdığı renktir kara..Ve Beyaz;acıyla kirletilmeye müsait bir kağıttır sadece..
Düşlerim,düşüşlerim oldu bu gece.Sabahı müjdeleyen ilahi çağrı..Uyumalıyım,belki ölüm meleği uykumda ruhuma konar.Bitmeliyim..Önce gözlerinde ölmeliyim sonra telif hakkı sana,telef hakkı herkese ait bu sayfaya gömülmeliyim..
Bütün kelimelerin bittiği bir anda adının son hecesi kanatlandı odamdan..Ölmeliyim sevgili...
Kahraman Tazeoğlu...
Hayata Dair
