Şiir Nehri -3- - Sayfa 27

kayboluşun simgesidir gözlerin,
engin denizlerin orta yerinde

Sponsorlu Bağlantılar

belki de bir sevda uzak ve derin
serçe kuşlarının yüreklerinde

bugün güneş neden bu kadar ılık
nerede elleri bu ağaçların
bulutlardan mı damlıyor yalnızlık
ıslanır mı gözyaşıyla saçların

bir hüzün akşamı, bir koyu gece...
buğulu camlarda tükenen aşklar...
arkamda sessizlik kaldı sadece
artık seni fısıldamakta rüzgar

mavi hayallerle aynı duvarda
mavi bakışlara bürünmekteyim
gönlümde birikmiş mavi sularda
masmavi ölmekte, sürünmekteyim

gözlerine bakmadan sevmek seni
dokunmadan ellerine, vurulmak...
sisli rüyalardan kaçan gölgeni
bir sabah uyanıp karşımda bulmak...

kayıp sevgileri sahilde ara
tozlu sayfaları mazide bırak
şimdi gözlerini dik ufuklara
mavi mavi yaklaş mavi mavi bak

Mefkure Turan

Sen benim için
O küçücük yüreğimde yaşayan
Koskocaman sevginin sahibisin
Sen canıma can katan
Yaşama sebebimsin
Yanıma geldiğinde cennetim
Yokluğunda özlemimsin
Sen kelimelerle anlatamadığım kadar değerli
Ve hiç düşünmeden
Uğrunda canımı verecek kadar önemlisin
Sen arayıp da bulamadığım
İsteyipte ulaşamadığımsın
Sen özlemin
Sen sevginin
Sen aşkın adısın.
Sen yaşamın
Sen zamanın
Sen dünyanın tadısın
Sen benim için
Eşi benzeri bulunmayan
Hayatta ki biricik varlığımsın
Sen ruhumun sahibi
Hayatta kalmamın nedeni
Sen benim her şeyimsin
Aşkımın sevgimin ta kendisisin
YÜREĞİMSİN…

Şeref Ayazgün

Hiç

Hiç Bir insani unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda
kaldin mi hiç?
Hani ölmüs gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi,
her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip
ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi.
Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek ,
ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana,
ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi
sen hala bu kadar sevgili iken?
Özlemek,
bu kadar özlemek,
etini kemigini yakarcasina özlemek...
çok kötü degil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek,
ona dokunamamak,
onu isitememek ,
artik sonunun "Pi" hali degil mi?
Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayistir o,
kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak
belki bir kez daha görebilmek için o yüzü,
belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek,
belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir
yerde demek,
belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar
yasamak
ne zordur degil mi?
Ne kadar eritir insani farketmeden.
Sende biliyorsun degil mi bunlari.?
Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu
hiç?
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina.
Güzel bir kafe kesfettiginde,
güzel bir film seyrettiginde,
güzel bir sarki dinlediginde
güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi
paylasamadigin
için
onunla.
Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin
mi ortada?
Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi?
Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün
oldu mu hiç?
Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan
nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç?
Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir
insanin yüzüne
sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar
oldu mu hiç?
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden
birisine ask siirleri
yazabildin mi?
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara
feda oldun mu hiç?
İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
özlemini,
susuzlugunu,
açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç?
Kanayan yarasini gördügün
ama merhem olamadigin zamanlar.
Gücünün,
hani o tanrisal gücünün
bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu
gördügün zamanlar
oldu mu hiç?
Hiiiiiiiç....
Hiiç...
hiç...
bir hiç...

Can Dündar

SEN GİDERSEN
Sen gidersen sesin gider
Kokun gider yüzün gider
Ay dolanır pusularda
Tenim titrer gecem biter
Sen gidersen yüzün gider
Martı küser baykuş öter
Senden kalan son hatıra
İki damla yaşın gider
Sen gidersen boyun gider
Posun gider sözün gider
Bir şey kopar yüreğimden
Çatılmadık kaşın gider
Sen gidersen kim kıskanır
Kim dolanır pencereme
kimler gelir kimler geçer
Çift kapılı şu hücrede
Sen gidersen sohbet gider
Tadım gider tuzum gider
Dinlediğim her şarkıda
Tel kırılır sazdan düşer
Sen gidersen başkent gider
içim üşür ayaz düşer
İzmir de konak meydanı
İstanbul da taksim düşer
Sen gidersen canım gider
Adın geçer içim titrer
Şu dağlanmış yüreğime
Sevda denen akkor düşer
Sen gidersen herşey gider
Sesin gider,sesim düşer
Sen gidersen ey sevgili
Ben biterim,şiir biter…


Bedirhan GÖKÇE

İyi Düşünün
Bu yılınızı iyi geçirdiniz mi?
Sağlıklı olduğunuz için hiç sevindiniz mi?
Bu yıl hiç gün ışığı ile uyandınız mı?
Kaç kez güneşin doğuşunu izlediniz?
Bir neden yokken kaç kişiye hediye aldınız?
Kaç sabah yolda bir kediyi okşadınız?
Bu yıl yeni doğmuş bir bebek parmağınızı sıkıca tuttu mu hiç?
Ve siz onu hiç kokladınız mı?
Yaz gecelerinde ne çok yıldız olduğuna hiç şaşırdınız mı?
Kendinize bu yıl kaç oyuncak aldınız?
Kaç kez gözlerinizden yaş gelinceye kadar güldünüz?
Yaşlı bir ağaca sarıldınız mı bu yıl?
Çimlere uzandığınız oldu mu?
Çocukluğunuzdan kalan bir şarkıyı söylediniz mi hiç?
Hiç suda taş kaydırdınız mı bu yıl?
Kaç kez kuşlara yem attınız?
Bir çiçeği dalındayken kokladınız mı?
Bu yıl kaç kez gökkuşağı gördünüz?
Ya da hediye alan bir çocuğun gözlerindeki ışığı?
Kaç kez mektup aldınız bu yıl?
Eski bir dostunuzu aradınız mı hiç?
Kimseyle barıştınız mı bu yıl?
Aslında mutlu olduğunuzu kaç kez farkettiniz bu yıl?
İyi bir yılın, bunlar gibi birçok "küçük şeye"e
bağlı olduğunu hiç düşündünüz mü bu yıl?
Yayılın çimenlerin üzerine..... Acele edin....
Er veya geç... Çimenler yayılacak üzerinize...
CaN DüNdAr........

Unuttum

Sahrada su gibi unuttum seni..
Gördüklerim seraptır..
Ve çatlamış dudaklarımdan adının seçilişi
Bir iniltiden öteye gitmez bilesin..
Yorgun, bitmiş ve dimağı parçalanmış bir bedevi
Ne yana baksa hakikatte kum görür
Zihnin riyakarlığında sen..
Unuttum!
Gök yüzünün kara bulutları unuttuğu gibi unuttum seni..
Kat-i bir mavilikte gözlerim..
Kahretsin!
Pervaneler gibi başımda dönen leş yiyiciler çekti perdesini
Senin gözlerime çektiğin perdeler gibi..
Unuttum!
Unuttum bildiklerimi unuttuğum gibi seni..
Vücudumda inanan bir yer var..
Ellerimi semaya doğru kaldırmağa yetecek kuvveti veren bir inanç..
Göz pınarlarınız da hiç çöle döndümü?
Unuttumu ıslanmayı?
Ve bilirlermi bunun sancısını?
Unuttum!
Unuttum dualarımda da unuttum seni..
Nasıl başlıyordu adın?
Gözlerin hangi renkti?
Hangi yanıma sokulurdun usulca
Bir şeyler fısıldardın..
Ağzından dökülen her bir harfi unuttum..
Seni unuttuğum gibi..
Unuttum kendimi..

Fikret İZGİ

Bu şehre hüzün yağıyor şimdilerde.
Ağaçtan düşen yapraklar
yağmurla öpüşüyor.
Rüzgâr olabildiğince sert esiyor,
yokluğunu savuruyor yüzüme.
... ... Martılar denizleri öksüz bırakmış.
Kanatları düşmüyor artık su yüzüne.
Hele istanbul'u hiç sorma!
Boğazında kalıyor aşklar.
Kız kulesinin nazından geçilmiyor.
Fatih sultan mehmet bile feth edememiş gönlünü.

Çok sey değişti gidişinle bu şehirde.
Vapurdan atılan simitlere bile tenezzül etmiyor kuşlar.
Çaylarsa ben kadar dem'li,
sen kadar soğuk !
Isıtmıyor içimi.

Güneş mi?
O doğmuyor çoktandır.
Görünmüyor ortalıkta.
Belliki var bir derdi.
Sarı saçlı kız ışığını vurmuyor artık şehrime.

Geceler!
Geceler karanlık her zamanki gibi,
ay ışığı arada vuruyor can kenarıma.
Yıldızlar çekilmiş göğün odalarına.
Arada bir kayıp gidenler oluyor sen gibi.

Ben mi?
Ben de çok değiştim!
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
eskisinden de çok özlüyorum.
Artık aklımada gelmiyorsun !
Aklımda işin yok zaten.
Çünkü kalbime gel'iliyorsun!..

Kısacası benim şehrime sen yağıyorsun yine.
Peki ya senin şehrine?
Ben yağıyor mu caddelerine?...

Suhey Yayla