Şiir Nehri -3- - Sayfa 49

HER AŞKIN BİR KATİLİ VARDIR

Sponsorlu Bağlantılar

Önce"merhaba"yla başlar. ilk adımlar .
Sonra merhabalar yerini duygulara bırakır.
Ateşi çaksalar yanacak gibisinizdir.
Üzerine aşk dökülmüştür bir kere.
Tutuşmamak imkânsızdır.
Sevgi sözcüklerine boğulmak istersiniz.
Duymayıpta duymak istedikleriniz vardır.
Hiçbir şeyi görmez gözünüz.
Allah bir,o iki dersiniz.
Size emanet edilen canı bile,
vermek istersiniz.
Hatta ve hatta abartır,
arayıp sormadığı zamanlarda,
hemen vesveye düşüp,
acaba(?)larla dans eder beyniniz,
intihar senaryoları yazar, çizersiniz...

Özlemek...
Çok özlersiniz!
Bir kere sesini duymak,
yüzünü görmeyi geç,
bir mesajına dahi dünyaları verirsiniz.
Ama gel gör ki;
ne sesini,ne yüzünü,ne de bir mesajını alamazsınız...
O an en iyi şeydir,
ciğerleriniz parçalanırcasına,
gözleriniz morarmışcasına kadar ağlamak.
Sonra yorgun düşersiniz.
Biri uyuştursun sizi istersiniz.
Kafanızı yastığın altına gömüp,
uykuya dalarsınız.
Uyanmak istemezsiniz.
Ne sabah olsun,ne akşam!
Zamanı durdurmak için çıldırırsınız.
Yemek içmek mi?
Güldürmeyin beni.
Aşk tipi ceza evindeyken,
fazla lüks olurdu bu..

Ve kalbiniz...
Annesinden ayrılmış bir çocuk gibi ,
mızırdanmaya başlar.
Susturamazsınız.
O o o diye atarken ritimler,
bir tokat atıp kes...emezsiniz sesini.
Başlarsınız acılarınızı emzirmeye..
Böyle sürüp giderken bu sevgi resitali,
darülacizeye konmuş bir ihtiyar gibi,
ölümü beklersiniz.
Çünkü herşey bitmiştir sizin için.
Ama ölüm beklemekle gelmezdi!
Bende intihara teşebbüs ettim!
Bütün duygularımı saatlerce bıçaklayıp darp ettim!

HER AŞKIN BİR KATİLİ VARDIR!
BU AŞKIN KATİLİ'DE BENİM...

suhey yayla

Ben seni severken de senden habersiz sevmiştim. Belki de kendimden bile habersiz...

Dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bilerek isteyemezdim. Kendimden ve senden habersiz;bir tane; olmuştun sen...

Öyle ya; Sen bir taneydin; Eşin benzerin yoktu yeryüzünde, Yoktu Sen Kadar Güzel Güleni, Sen BALımdın!

Yaşanmamış ve yaşamamış olsam bile Sen Özeldin... Aşk Özeldi.... Ama a$k bitti

Yağmurda Aşk Başkadır diyenlere gülüyordum ama bende yağmurda üşüyen ellerini severek başladım seni sevmeye...

Aralıktı... Bizim mahalleye hiç o kadar güzel yağmur yağmazdı...

Önce aldırmadım seninle güzelleşen herşeye...

Sonra tüm parfümeri dükkanlarını aşındırıp kokunu ararken anladım seni deliler gibi özlediğimi...

Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın... Ve ben her seferinde en baştan başladım...

Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok... Ben senden vazgeçmek istiyorum! ! ! ! Sen gittiğin günden beri senden vazgeçiyorum.....

Herkes gibi biri olmanı yada hiç kimse olmanı istiyorum...

Kaynak: dakikalar ve ben

Kaç yoldan geçtin derya
kaç yoldan sessizce
son gemi rıhtımda
bir yol var uzun
bir yol var kuytu
bir yol umutsuzluk yolu
herşeyini kaybettiğin an
bir yol var acı yolu
karanlıkların toplandığı
bir bütün senden
kaç yoldan geçtin derya
kaç yoldan sessizce
bir yol var kırgınlık yolu
herşeyi dağıtan bir canavar
yolları ayıran yollar
senden ayrı, ayrı koydular
kaç yol geçti derya
o gelmedi...
derya ya kondu martılar
uzadıkça uzadı yollar
bir yol var, hiç geçmediğin
oda mutluluk yolu
sensizken içimden biten...

Kaynak: DERYA

Herşey sen olmalı bu gece..
Ve seni anlatmalı güzellikler içinde..
Doğanın devasal görünümünde,
Herşey sana aşık olmalı bir ben gibi..
Aşk sende durmalı..
Ben ve sen gibi.. "Bulutlar yağmur'a".. Yağmur kirpiklerinde ter olmalı..
Bir serinlik vermeli ruh'a.
Nefes'i ıslatmalı aşk'a..
Kalp ile yürek arasında..
Heyecanlı bir dans başlamalı..
Ve iki kahramanı dans'a kaldırmalı..
Kahramanlık kılıç'la değil..
Yürek aşkıyla kahraman olunmalı..
İşte bu aşkla..
Kalp ile yürek dans'a durmalı..
Adı'' BİZ''olmalıı.......

Ardından gelirken yola düşürdüğün ayrılığı buldum.
Üstünde aşk izim var diye, aldım başımın üstüne koydum.

Sonra bir söz geldi dilimin ucuna, ağzımı bir bardak suyla yıkadım.
Ayrılıkta sevgin kadar güzel, sevginde ayrılık kadar acıtıyordu zaten.

Oysa;
Bu çirkin dünya sen gülünce güzelleşiyordu.
Sen ağladığın zaman makyajı akıyordu hayatın.

Bu soğuk şehir, senin adını andığım zaman ısınıyordu.
İnandığım insanların içine sen koyup onlara güveniyordum.

Bir dikişte bitirdin bizi,
Kalbimizi başka vücutlarda söndürdün.

Şimdi ikimize gidiyorum.
Ben beni kabul etmiyor, sen beni tanımıyorsun...

||| Şiir: Atakan Gülgar |||

Seni Öylesine Sevdim Ki

Seni bulmakdan önce aramak isterim
Seni sevmekten önce anlamak isterim
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep hep yeniden başlamak isterim
Seni öylesine düsündüm ki
Öylesine,yasama’dan önce
Senden baska birsey yok sanki
Ama nasil da varsin derim sana
Düsüncelerimce
Seni öylesine buldum ki
Öylesine,kendimden fazla
Yalniz sensin gölgesiz
Ayrilmamacasina,yanimda…
Aklarin arasinda karan,
Karalarin ortasinda akinla
Öylesine istedim ki seni
Senden önce…
Öylesine,herseyin içinde,
Öylesine disinda
Gün,gece
Seni öylesine yasadim ki,
Inan…
Artik nereye baktigim belli degil,
Ne yaptigim belli degil,
Vardigim sonrasizliktan

Şimdi seni görmek vardı sevgilim...

Rüzgarla sevişen saçlarını izlemek,
Sigara dumanında buğulanan gözlerinde kaybolmak,
sesindeki cıvıltıyla kuşlara nispet yapmak,
alkole yatırılmış dudaklarında ıslanmak,
Tanrı'dan sıcak ellerine dokunup yanmak vardı..

Şimdi seni görmek vardı sevgilim.

Çocukluğumuzun parklarını dağıtmak,
bir salıncakta hayallerimizi sallamak,
adımızı bir kağıt parçasına kazıyıp,
gökyüzüne uçurtma salmak ,
çimlere uzanıp aynı boşluğa bakmak vardı..

Şimdi seni görmek vardı sevgilim...

Bir akşam yemeğine randevulaşmak,
şık görünümlü bir kadın olmak uğruna
gardrobu incetmek ,
sonunda eli ayağı düzgün bir elbise ile ,
yanında ant gibi durmak,
masada yanan kırmızı mumların üzerinden
ellerimizi kavuşturmak,
ve sabırsızlıkla bir köşede ciğerlerimizde sızmak isteyen
şarabın acısına son verip ,
bir keman sesiyle yudumlamak vardı..


Şimdi seni görmek vardı sevgilim...

Yorgunluğumuzu ayakta durmakta zorlanan
portmantoya asmak,
rutubetli,köhne,harap,biz kadar da bitap
bir oda da,
tenlerimizi konuşturmak,
özlemin şah damarına bir neşter atıp,
alnımıza bir damla aşk sürmek,
Şehrin ışıklarını söndürüp,
gözlerimizi yakmak vardı...

Şimdi seni görmek vardı sevgilim...

Ama;
Sokaklarımız çıkmaz,
Kaldırımlarımız dar.
Üstelik ;
bir ben,
bir sen ,
bir biz bile yürüyemiyor üzerinden..

Şimdi seni görmek vardı sevgilim..

Yüzünden asmak ,
Gülüşünle boğmak vardı kendimi..

Şimdi seni görmek vardı sevgilim

Ama;
Kayıbım...Kayıpsın…Kayıbız…

Birican Güneri

Yediğim ekmekle, içtiğim suyla seni yutmuş gibiyim.
Günün her saatinde içimde dolaşıyorsun.

Sana sevgi üretmek için çalışan,
Organlarıma misafir oluyorsun.

Omuzumda hissediyorum seni.
Sonra bir bakıyorum ciğerimdesin.

Kalbime masaj yapıyorsun.
Sloganlar atıyorsun kafamın içinde.

Sonra parmak uçlarıma geliyorsun.
Dokunduğum her yere seni bırakıyorum.

Gittiğim her yerden az önce gitmişsin.
Seni bu ülkede bulamıyorum.

Çünkü;
Sen içimde yaşıyorsun, ben dışında ölüyorum...

||| Şiir: Atakan Gülgar |||