Şiir Nehri -3-
VIP ☪ ɴє мυтŁυ тürĸüм đἶყєɴє
Amerikan filmlerini izlediğinizde mutlaka bir sabah kahvaltısı sahnesine şahit olursunuz...
Ama nasıl keyifli bir sahne öyle...
Anne erkenden kalkmış, çocukları kahvaltı masasına oturtmuş, önünde mutfak önlüğü ile bir yandan ocağın üstündeki artık taşmaya başlayan su ısıtıcısına koşturur bir yandan da dönüp çocuklara “geç kalıyorsunuz” diyerek küçük olanın uykusuz nazlı haliyle ilgilenir, “kardeşine yardım et” diye seslenir ötekine...
Bu arada baba da yeni uyanmış ve pür neşe her önüne gelene takılmaktadır, hemen küçüğün kahvaltısıyla, ortancanın nazıyla, ergenlik çağındakinin de kaprisiyle ilgilenir.
En tatlı haliyle takılır anneye, anne de bir cilve yapar ve alelacele küçüğün eline yiyeceğini tutuşturup çantasını sırtına verdiği gibi artık gelmiş olan okul servisine doğru koştururlar hep birlikte…
Sonra anneyle baba bir harpten çıkmışcasına yığıldıkları masada kahvelerini içerken ergenlik çağındakinin sorunlarını konuşurlar ve öğretmeniyle konuşmanın doğru olacağına karar vererek baba işe, anne de öğleden sonra kiliseye uğrayıp ardından okula gitmeye karar verir. Ayrılırlar neşe içinde, sevinçle...
Bu sahne, birçoğunuzun gözünde sanırım canlanmıştır ve irdelerseniz bunun nasıl bir bilinçaltını doldurmak olduğunu görürsünüz...
Amerikalılar’da aile kavramı önemlidir özellikle Yahudilerde. Bu sebeple verilmek istenen kısaca şudur…
Madde 1: evli olanlar mutludur
Madde 2: evli ve çocuklu olanlar daha mutludur
Madde 3: hayatın kolaylaşmasında öğretmen ve kilise önemlidir…
Dünyanın dört bir tarafında ilgiyle izlenen amerikan filimleri dünyaya, hem amerikan alt kültürünü hem de kendi halkına, "böyle olursanız mutlu olursunuz"un bilincini yerleştirir.
Şimdi bizdeki dizileri bir gözünüzün önüne getirin ve Aşk-ı Memnu adlı diziye dikkat edin…
Aşkı memnu yani yasak aşk...
Bir yasak aşkı kitapta okumak özeldir, sinema da izlemek de hakeza öyle ama TV’de izlemek o kadar masum değildir işte…
Mesela benim burada yazdıklarımın rahatlığı, akşam radyoda konuştuklarımla aynı kıvamda olamaz, burası okuyana açık, orası her yaş grubuna ya da herkese…
Aşk-ı memnu Halit Ziya Uşaklıgil’in aynı adlı romanından alınmış ve ilk olarak 1974 de TRT’de 6 bölüm olarak yayınlanmış ve bitmiştir…
Mevcut kanalda oynayan ise, edindiğim bilgiye göre 43 ya da 45. bölüm … Yani siz izledikçe Bihter’in intiharı hep ertelenecek, siz de sonunu bildiğiniz bir diziye “aman ölmesin” diye dualar edeceksiniz, belki de…
“KURTLAR VADİSİ”ni bir zamanlar “çok zararlı” diyerek yayından kaldırtan medya, daha mı az zararlı görmektedir bu diziyi acaba?
Dizide kim kimin DİZ inde! oynuyor belli değil, Yüksel Aytuğ’un köşesinde yazdığı gibi, Cem Yılmaz’ın tabiriyle “mahalle tren olmuş gidiyor" hali...
Daha acısı Zülfü Livaneli’nin bir yazısından alıntı yaparak;
Geçenlerde iki “tiki” kızımız kitapçı vitrinine bakarken biri ötekine dönüp “Aaa kız bak” demiş “Aşk-ı Memnu’nun kitabı da çıkmış.”
Öteki “Amma da çabuk yazıvermişler!” demiş.
Bu bile hal-i pür melalimizi” anlatmaya yetmez mi sizce…
Bütün gelişmiş ülkelerin sineması “düzgün aile” profiline odaklanmışken bizdeki bu aykırılık ve değerleri hiçe saymak niye?
Sormuşlar Temel’e “hiç aşık oldun mu?” diye;
Temel de; “bir kere tam oluyordum, samanlığı jandarma bastı” demiş...
Aşk sözcüğünü bu kadar ayağa düşürenlere ve içini boşaltanlara kıssadan hisse.
Sponsorlu Bağlantılar
Anne erkenden kalkmış, çocukları kahvaltı masasına oturtmuş, önünde mutfak önlüğü ile bir yandan ocağın üstündeki artık taşmaya başlayan su ısıtıcısına koşturur bir yandan da dönüp çocuklara “geç kalıyorsunuz” diyerek küçük olanın uykusuz nazlı haliyle ilgilenir, “kardeşine yardım et” diye seslenir ötekine...
Bu arada baba da yeni uyanmış ve pür neşe her önüne gelene takılmaktadır, hemen küçüğün kahvaltısıyla, ortancanın nazıyla, ergenlik çağındakinin de kaprisiyle ilgilenir.
En tatlı haliyle takılır anneye, anne de bir cilve yapar ve alelacele küçüğün eline yiyeceğini tutuşturup çantasını sırtına verdiği gibi artık gelmiş olan okul servisine doğru koştururlar hep birlikte…
Sonra anneyle baba bir harpten çıkmışcasına yığıldıkları masada kahvelerini içerken ergenlik çağındakinin sorunlarını konuşurlar ve öğretmeniyle konuşmanın doğru olacağına karar vererek baba işe, anne de öğleden sonra kiliseye uğrayıp ardından okula gitmeye karar verir. Ayrılırlar neşe içinde, sevinçle...
Bu sahne, birçoğunuzun gözünde sanırım canlanmıştır ve irdelerseniz bunun nasıl bir bilinçaltını doldurmak olduğunu görürsünüz...
Amerikalılar’da aile kavramı önemlidir özellikle Yahudilerde. Bu sebeple verilmek istenen kısaca şudur…
Madde 1: evli olanlar mutludur
Madde 2: evli ve çocuklu olanlar daha mutludur
Madde 3: hayatın kolaylaşmasında öğretmen ve kilise önemlidir…
Dünyanın dört bir tarafında ilgiyle izlenen amerikan filimleri dünyaya, hem amerikan alt kültürünü hem de kendi halkına, "böyle olursanız mutlu olursunuz"un bilincini yerleştirir.
Şimdi bizdeki dizileri bir gözünüzün önüne getirin ve Aşk-ı Memnu adlı diziye dikkat edin…
Aşkı memnu yani yasak aşk...
Bir yasak aşkı kitapta okumak özeldir, sinema da izlemek de hakeza öyle ama TV’de izlemek o kadar masum değildir işte…
Mesela benim burada yazdıklarımın rahatlığı, akşam radyoda konuştuklarımla aynı kıvamda olamaz, burası okuyana açık, orası her yaş grubuna ya da herkese…
Aşk-ı memnu Halit Ziya Uşaklıgil’in aynı adlı romanından alınmış ve ilk olarak 1974 de TRT’de 6 bölüm olarak yayınlanmış ve bitmiştir…
Mevcut kanalda oynayan ise, edindiğim bilgiye göre 43 ya da 45. bölüm … Yani siz izledikçe Bihter’in intiharı hep ertelenecek, siz de sonunu bildiğiniz bir diziye “aman ölmesin” diye dualar edeceksiniz, belki de…
“KURTLAR VADİSİ”ni bir zamanlar “çok zararlı” diyerek yayından kaldırtan medya, daha mı az zararlı görmektedir bu diziyi acaba?
Dizide kim kimin DİZ inde! oynuyor belli değil, Yüksel Aytuğ’un köşesinde yazdığı gibi, Cem Yılmaz’ın tabiriyle “mahalle tren olmuş gidiyor" hali...
Daha acısı Zülfü Livaneli’nin bir yazısından alıntı yaparak;
Geçenlerde iki “tiki” kızımız kitapçı vitrinine bakarken biri ötekine dönüp “Aaa kız bak” demiş “Aşk-ı Memnu’nun kitabı da çıkmış.”
Öteki “Amma da çabuk yazıvermişler!” demiş.
Bu bile hal-i pür melalimizi” anlatmaya yetmez mi sizce…
Bütün gelişmiş ülkelerin sineması “düzgün aile” profiline odaklanmışken bizdeki bu aykırılık ve değerleri hiçe saymak niye?
Sormuşlar Temel’e “hiç aşık oldun mu?” diye;
Temel de; “bir kere tam oluyordum, samanlığı jandarma bastı” demiş...
Aşk sözcüğünü bu kadar ayağa düşürenlere ve içini boşaltanlara kıssadan hisse.
Bedirhan Gökçe
Adam Olmak; Cinsiyet Meselesi DeğiL.! Şahsiyet Meselesidir!..
