Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 158

Sen bize Peygamberin, müjdesi, haberisin
Haberisin, bu yüzden Ashabın makberisin
Makberisin, Eyüb el Ensarinin yerisin
Yerisin şühedanın, evliyanın İstanbul,

İstanbul ilelebed bize miras kalmıştır
Kalmıştır İstanbul’u Fatih Sultan almıştır
Almıştır, ondan önce ne ordular gelmiştir
Gelmiştir, ancak Fatih’in fethisin İstanbul,

İstanbul Osmanlının, payitaht’ı olunca
Olunca çağ değişti, adaletle dolunca
Dolunca, inananlar işi ele alınca
Alınca ışık oldun, insanlığa İstanbul,

İstanbul ruhumuzdur, İstanbul canımızdır
Canımızdır İstanbul, şüheda kanımızdır
Kanımızdır İstanbul, Tarihte şanımızdır
Şanımızdır İstanbul, ebediyen İstanbul,

İstanbul’um yoluna, ben hazırım ölmeye
Ölmeye İstanbul’um, sana gidip gelmeye
Gelmeye sözüm sözdür, artık başla gülmeye
Gülmeye sen layıksın, var oldukça İstanbul

NEYDİ AŞK

Aşk neydi söyle bana
Basit bir aldanış mı?
Neydi aşk söyle bana
Küçük bir heyecan mı?

Ellerimiz kavuştuğu vakit
Yüreğimizi alan bedenden
Göğsümüzde dinmez bir ritim
Sözümüzde destan, şiirken
Birlikte söylemedik mi
Aşk gurbet,
Aşk hasret,
Aşk sevgi,
Sabır,
Emek demek,
Bu demek.
Şimdi tanımla bana
Bırakıp gittiğin
Bir deli çocuk mu?
Mecnun mu?
Ferhat mı?
Söyle!
Bileyim sendeki kimliğimi.
Bu kadar kolay olmamalı
Her şeyden vazgeçip gitmek.
Geride yüzüstü kalmamalı
Verilen onca sabır, emek!


Gurbet dedik gurbet oldum
Hasret dedik hasret oldum
Sevgi desen deli divane
Taşı çatladı sabrın
Ya dön gayrı
Yada bırak!
Ben, ben olayım.

SEN KUM NEDİR BİLMEZSİN Kİ
DENİZ GÖRMEDİN Kİ
YUM GÖZLERİNİ ZAMANI DÜŞÜN
DENİZ BİR GÖZÜNDE KUM BİR GÖZÜNDEDİR

SEN TAŞ NEDİR BİLMEZSİN Kİ
DAĞA ÇIKMADIN Kİ
DAĞ BİR AYAĞINDA
TAŞ BİR AYAĞINDADIR

SEN KÜL NEDİR BİLMEZSİN Kİ
ATEŞ YAKMADINKİ
UZUT ELLERİNİ GÖKYÜZÜNE
ATEŞ BİR ELİNDE,KÜL BİR ELİNDEDİR

SEN KAN NEDİR BİLMEZSİN Kİ
ÖLMEDİN ÖLDÜRMEDİN Kİ
YAT TOPROĞA BOYLU BOYUNCA
ÖLÜM BİR YANINDA
KAN BİR YANINDADIR

HEMENA

SON AŞKIM.........

Artık sevdanın sarısı değildi yaşadığım,
hüznün sarısıydı.
Sevdanın,sevmenin
acı çekmek olduğunu öğrendim sende.
Yan yana yaşanmıyordu aşk.
Uzak olmalıydı yürekler,
değerini anlamak için.
Sonsuz ve derin sevgi
gözlerdeydi.
Ama karşılıksızsa aşk
büyük bir ızdıraptı.
Yürek kaldıramıyordu sancılı günlerin acısını.
Biliyorum katlanmak şarttı
ulaşmak için sevgiliye
ama her sabır getirmiyordu sevgiliyi geriye.
Aşık olmanın mevsimi yoktur
diyordu şair.
mevsimsiz sevgilim.
ve son aşkım...