Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 258

Gecenin Dördü



Gecenin dördü ..;
Örümcekler ağlarıyla sensizliği ördü.
Senle geçireceğim bir anın düşü vardı,
O da zamana teslim olup,
Umudumda sessizce öldü.
Gecenin dördü...;
Derin karanlık üstümü örttü,
Gözlerimde ki o son fer,
Gidişinle söndü.
Uzakta baykuşlar,
Ölümün şarkısını söylerken,
Ecelim alnımdan öptü.
Bir seni görmedi gözlerim,
Kör.
Bir sesini duyamadım,
Sağır.
Bir sana koşamadım delice,
Topal.
Kaldım gecenin ortasında,
Sensiz uykulara,aylara,yıllara,
Mahkum oldum.
Ellerim kelepçeli özgürlüğün ortasındayım,
Ayaklarım zincirli yürümekten usandım,
Ey sevgili,ey meçhul aşk ..!
Bak gün ağırmak üzere,
Ezanlar okunuyor günahlarıma,
Sensiz pişman hesaplara,
Bir seni diliyorum,
Şu ezandan,
Yeni doğandan,
Çaresizliğin girdabında,
Af diliyorum ALLAH’ tan.
Azat etsin diye seni bana.
Bir rahmet bir aşk ya Rab,
Günahkar kuluna.

Kaygıların Mahkumu



Ey ..! kaygılar şehrinin mahkumu,
Geçmiş zaman kafesinde,
Bulamadın mı? Sen yolunu.
Kaybettin içindeki sonsuzluğu.
Ey ..! kaygılar şehrinin mahkumu,
Parça parça götürdü senden seni,
Bu şehir,
Bu yeis,
Bu aşk zannettiğin ihanet.
Söyle bana ;
Ey ..! kaygılar şehrinin mahkumu,
Öğretilen birkaç sözden başka,
Gözlerinle ne konuştun sen aşka,
Ve .. bu aşk dile geldi mi kalpte,
Cismaniyet!i unuttun mu?
Çağlayanların sonunda duruldun mu?
Sen aşkı ne sanırsın ?
Aşk üzerine yazılan şiirler kimedir ?
Bu rahmet suyunun kaynağı nerdendir?
Hiç sormaz mısın? Kendine,
Sorarsın ama neden diye,?
Sorarsın ben hak ettim mi?
Sorarsın neden ben diye ?
Tüm bunları hak ettim diyemezsin yine,
O güçlü heybetli dağı bulamazsın kendinde,
Sisli düşünce vadinde.
Ama fırtınalar koparsaydın gönlünde,
Kaçmasaydın baksaydın sen kendine,
Aynaların sırması dökülürdü birden,
Artık ne bir sen nede bir ben görmeyecektin,
Tek bir varlığın aşkını bulacaksın gönlünde,
Baş gözünden vazgeçeceksin,
Tüm şehirden,
Başka tarifli aşklarından,
Dünden,
Yalancısın sevgilim demekten,
Vazgeçeceksin....
Ve terki terk edeceksin sonunda....