Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 411

Gezginin Şiiri



Aşklar vardır, geceden başka giysisi olmayan
Karamsarlığınızı soymanız gerekir önce
En çekici arzularınızın yansımasıdır
Cihan'da bir inci gibi ışıl ışıl parlayan...

Aşklar vardır, küstüm çiçeğine benzer
Görülmesi gerektiğinde küsen.
Sadece yalnız kaldığınızda açar
Tüm çabalarınıza rağmen...

Aşklar vardır, vaad edilmemiş zamanlara benzer
Biçare umudu yıllardır süregelmiş
Gelmeyeceğini bile bile hayal ederiz
Ulaşılmazı istemek insanoğlunun doğası imiş...

Aşklar vardır, saklı diyarlara benzer
Yasak elma tadında göçmenlikler yaşadığımız
El ele tutuşup koşulacak kırlarla kaplı
Tek engel korkaklığımız, sıra dağlarımız...

Aşklar vardır, sisle kaplı ufuklara benzer
Hayal meyal seçilen kıyılardır
Ayak basmaya ya zaman, ya ayak yoktur
Gemimizin güvertesinden bakakaldığımız...

Aşklar vardır, rubailere benzer
Kısa, eğlenceli, tadı damağınızda kalan.
Aşklar vardır, asırlık şiirlere benzer
Fesleğen kokulu sabahlarda yazılan...

Çok Geç Kaldım



Kâlbimde ki bu sevdayı,
çok geç kaldım söylemeye.
Gözümde ki gözyaşları,
bedeldir çok kelimeye.

Şimdi artık gelin oldu.
Benim değil,elin oldu.
Buna sebeb kâlbim oldu.
Deyemedi sevdim diye.

Sevdiğimi bilmese de,
hatırası kaldı bende.
Yaşayacak hep kâlbimde,
belki,bir gün anlar diye.

Hasretlerin Ötesinde



Sevgiye susamış gönülleri tutmalı,
Bırakmamalı bir uçurumun kenarında.
Nefes kadar yakın
Yıldızlar kadar uzak olmalı.
Elini uzattığında vuslatları tutabilmeli
Hasretlerin ötesinde.
Sonra sırlar paylaşılmalı,
Bir eşkiyanın gözyaşları kadar gizli,
Tüfeğinden çıkan kurşun kadar keskin
Ve kimi zaman mağarasında yazdığı
Birkaç derbeder mısra kadar sevgi dolu.

Anlayacağın adam gibi sevmeli.
Sevmeli ışık gibi;
Parıltılı, içten ve gerçek.
Umut gemisinde ümide yolculuk etmeli;
Kederlerin yelken, gözyaşların tayfaların...
İnancın için savaşmalı.
Kalbinle sevmeli,
Kalbinle görmeli,
Kalbinle duymalı.
Anlayacağın adam gibi sevmeli.

Akıp Giden Bir Nehir..



Naftalin kokulu bir sevgili
Koynumdaydı bu sabah..
Mavili bir düşle baştan çıkmış, bana gelmişti
Ani bir ziyaret..
Sevinmiştim..
Fakat uyandığımda
Yanımda yoktu artık.
Sönecekmiş gibi duran ama hiç sönmeyen
Kalbimdeki şu cılız ateşe
Bir rüzgar gibi üfledi gitti
Bir rüzgar gibi işte..
Kalbimi ateşe verdi ve gitti..
Ve bir rüzgar gibi saygısız hem de..

Yalnızlığımı attım hemen üstümden, ayağa fırladım
Üniformamı çıkardım ve giydim dolaptan, yılların ütülediği.
Saçlarımı aynı şekil taradım
Gülümseyişimi aynı şekil takındım
Bu oyuna bir tek gözlerimi inandıramadım
Onlar her zamanki gibi bir anlam aradılar boşlukta
Derinlikli bakışlarla..
Boşluklar aradılar bu boşlukta..
Ve buldular da..

Artık paslanmış olan coşkumu gömleğimin cebine,
Evet, kalbimin tam üstüne gelen o bildik cebe sakladım
Cılız bir neşe ile dışarı attım kendimi -eskisi gibi-
Sahne de aynıydı, dekor da.. Yerli yerinde her şey
Fakat o yüce ruh nerde?
-Ah yitik kahraman; kursağımda kalmış hevesim!
Nehirlerini adadığın o ölümsüz ruh nerde?-
Ve o coşkun nehirlerin akıp gittiği yollardan
Akıp giden adımlarımı aradım..

Çok mu Şey İstemiştik?



Gelen baharla birlikte karanlıkların bile
bize yasak olduğu bu şehirde
Uykusuz gecelerin arasına sıkışmış
yeleleri düşmüş düşler gibi,
yekbezan yalnızlığımız gibi
Her doğan güneşle beraber
Sabrın ,en sert sularını içiyoruz .

Dümensiz bir sandaldayız sanki ,
Yelkenlerimizi
zamansız parçalamış zaman;
son umutcasına asıla kalmışlar serende.

Çok mu şey istemiştik tanrıdan ?
Yoksa inancımızı mı az görmüştü ?
Nemin amortisini bile çok gördü
hayal ettiğimiz kıyılardan.

Off ! Işıkların son prensesi , off !
İki kafadar biz,
sular altında kalmış bağ bozumlarına
Nar çiçeğindeki ateşlerin
yürek yangınlarına mı sevdalanmıştık?

Off ! Yakamozların son prensesi , off !
Yaşananlar da gelmese akla
yollara yağan karlar,
gayretini yitiren bahar,
Serende asılı umutlar
Ve hatta karamsarlıklar : Hepsi yalan olacak.

Düşündüm de,
nerede eksik buldu tanrı inancımızı.
Doğrularımızda ...
Düşüncelerimizde ...
Sevgimizde ...
Nerede, nerede yaptık biz yanlışı ?

Acaba biz yanlış yapmış mıydık ?
Yoksa sınavlarından birinde miydik yine ?
Yalnızca hatalarını onramak için ,
var mıydı bizim kadar kendini sorgulayan,
yürekten kendine inanan,
ve yardım isteyen kulu

Off ! karanlıkların prensesi , Off !
Ne kadar çok iz bırakmışız acılara
Karanlıklara...
Yalnızlıklara...
Yarınlara...
Yarınsızlığa...
Off ! Limon çiçeği çaylı tek lüksüm , offf!
çiçeğin özünde,
yaprağın yeşilinde,
eşkiyanın vicdanında,
yoklukların olanca ağırlığındaki
Karanlık gözlüm , off !

Off! Sürgün bakışlarına parya olduğum,
yüzü benli,
gözü benli,
göğsü benli,
sırtı benlim off!

Off! Gecenin karanlığını yırtan sensizliğin narası off!
Bu derinden gelen oflar da olmasaydı,
olabilir miydik birbirimize
bunca sorun arasında bu kadar yakın ?