Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 660

Numarasız Vagon



Karanlık bir gecede bir trene bindik
"Yer var mı? abiler, bizi de alın" dedik
Yer bulmak nafile herkes sıkışık
Koridorda insanlar birbirine karışık
Biri bağırır öteden "yer verin bana"
Öteki cevap verir "gösteririm şimdi yeri sana"
Kondüktör bağırır "haydi beyler biletler"
Kocaman yer kaplamış ufacık veletler
Bir ara durulur ortalık, herkes susar
Makinist çalar kornayı sonra gaza basar
Biri gider kenefe "geçebilir miyim müsaadenizle?"
Basar gider her şeye "olmaz kardeşim" desenizde
Bir çocuk ağlar gecenin yarısı
Ne baba bakar çocuğa ne de karısı
Bağıra çağıra tüketir zavallı, nefesini
Susar gider duyuramadan sesini
Biraz sonra acı bir düdük, acı bir fren
İstasyonun birine gelmişiz duracak tren
Tren durur, bin bir zahmetle iner inecekler
Bekleyemez inenleri trene yeni binecekler
Tren yine yürür dumanını çıkararak
Uğurlar treni kalanlar. el sallayarak

Kendine İyi Bak




Kendimi ışıktan geçirdim,
Göğsüme değen sıcaklığın kanı akar,
Yaralarım dağlar tutmaz,/Kartal pençeli,
Çürüyen ölüm besbelli geriden,
Dönsem yüzüm kime bakar,

Islıklanır fırtınadan önce mağrurluk,
Yaşamak içindir öncesi bu suskunluk,
Dudaklarında diazem,/Gözlerinde umutsuzluk,
Sürüyen aşk besbelli geriden,
Haritasında bedenin isyana kusursuzluk,

Ertelenmiş arsızlıklar tufanı,/Yalanı her gerçeğin,
Pencerede çırpınan kanatlar,/Zırhını savuran aşk,
Acı giyinen hücrelerde kurşunlanan yasaklar,
Us bütününde karışık bir mevsim salatası,
Bir Kararsızlığım ben kıyısız her denize,
Gerisi dil yarası,/Geçip giden ısırgan otu sancısı,

Dokunsalar ölüm yazar duvarların alnındasın,
Düşünsen kalansız kaldığın yerde,/Çırpınsan,
Tavafı tamamlanan bir ömrün,/Sonundasın,
Ben suskunluk,/Yağmur ve kar ötesi,/Belkisi yok,
Yarım kalmış bir şarkı dilde,/Dursa da yürek birbaşına,
Sen hep koşmalısın,/Beş para etmez hiçbirşey,
Kendine iyi bakmalısın...

Sessiz ve Soğuk Burası



sessizliği hissediyorum,
soğuk sessizliği...
son sevgi de kapandı arkamdan
yavaşca;
artık kapanması gereken sevgi,
kaç yaşındayım,hangi yıl,hangi günde:
hatırlamıyorum...
dedemin elimi okşadığı o an,
kendimi aradığım o yıllar,
ve bir de
beni ilk defa öptüğün o yer;
geliyor aklıma...
sessizliği hissediyorum,
soğuk sessizliği...
yavaş yavaş üşümeye başlıyorum,
başımdan,ellerimden terler akıyor ama
ben yine üşüyorum;
elimi tutan biri var,
son sevgiyi vermeye çalışıyor bana ama
Onu göremiyorum:
belki de O sensin sessizliğin arkasında gizli olan,
kaç yaşındayım, hangi yıl, hangi gün;
bilmiyorum ama
sessizliği hissediyorum,
soğuk sessizliği…

Siyah Gül Seranatı



birgün bulursun beni kirpikleri nemli
gözlerimde halkalar kıdemli kıdemli
boynumda yalnızlığım içimdeyse ahım

bahara çevirir mi gülün hazanımı
o zaman anlarmısın gülüm ahzanımı
ey benim ıssızlığım ey benim günahım

balkonunda gördüğüm sen misin hayalin mi
lale gül ve karaanfil yoksa taze halin mi
tenhada sessizliğim ve gül ü siyahım

Yaşamın Kıyısı



sevmesini bilmek veya ağlamak,
umut yok bırak beni kaptan...
mavi yolculuğumu kendim yapayım, sessizliğe doğru;
deniz evim, okyanus dünyam olsun,
yalnızlık ümidim, ölüm sevincim.
sevmesini ve sevilmesini bilmeyenlerin yeri değil burası,
bir AH! çeksem kurtulurum sanıyorum;
bazen kıyıda yatan bir balık,
bazen de denizin arkadasında batan bir güneş;
ama artık seni taşıyamaz ne deniz ne de balıklar.
bir, iki hatta daha fazla hissetmek ölümü;
mesela atlamak yüksek bir yerden boşluğa,
mesela balıklarla yüzebilmek sonsuza değin,
mesela sevebilmek yaşamayı,
umut yok bırak beni kaptan...