Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 661

bir deLi

Akşamın Sensiz Sessiz İsyanının Şarkıları



Gelincik hüznüydü
saçlarından yağan
biraz, tuhaf sevdalardı bizimkisi
sarımsak
kokan düşlerimiz vardı
sahilin gölgesini saran gözlerinde...
akşama ansızın çırıl çıplak vuran
senin gülüşünün isyanıydı
sen hep gülmesini bilendin
ya ben
resim çizmesini bilmeyen
dar odaların
darlıkta kalan çocuğuydum
hep seni severken
ellerini
güneşe adardım
ve hep bu yüzdendir aney
bahar çığlıklarına hasretim....

Gecenin Sinen Kokusu



I
Islak kumlu saçlarını
gece emerken
ince, ince sızlıyordu
kaldırım taşları....

II
Karanlık görmeyen umutların
ak yeşertisi
yıldızları, seyrederken
buruk acılarını seven çoçuğu
ah!...
teknesinde
kucakladı.....

III
Şairdi,
sevendi,
sevmek adına ölmesini de bildi...

Saklanan Yalnızlık



sabahın görülmeyen karanlığında,
ruhların titrediği vakit ortaya çıkar yalnızlık.
sonra, suların diplerini kendine mesken eder,
hiç çıkmamak için yemin etmiştir sanki oradan.
ama yengeşlerden rahatsız olur herhalde..
kaçar oradan arkasına bile bakmadan.
sığınacak başka bir yer arar,
sonra kendini bir mahzene kapatır.
yıllanmış şaraplarla sarhoş olur.
birden kapının açıldığını farkeder,
mutlu bir yüzün içeri girdiğini hisseder.
ama iyi bilirim ki o mutluluktan nefret eder.
ordan da kaçar korkarak ve apansızca,
sonra ısssız bir çölün ortasına bir vaha yapar
kendisine.
kaynağından su yerine kan çıkar,
ve ağaçları hep kaktüslerdir oranın.
birden dertli bir insan görür,
sevinir o da yalnız kalmış diye,
mecnun olduğunu anlar onun ,
sonra döner deliye.
isyan eder kendi kendine bağırır, çağırır,
hiç gidecek yerim yokmu diye..
aklına parka bir fikir gelir.
bulutların arkasını düşünür.
orda beni kimse rahatsız edemez diye.
başında şimşeklerin çaktığını görür birden,
sonra bulutların yavaş yavaş kaybolduğunu,
bütün varlığıyla ortada kaldığını anlar,
bir an dünyayı terk etmeği düşünür.
başka bir alemde gizlenmeyi dener
etrafındaki bütün ışıkları söndürür,
çünkü o ıssızlığı ve karanlığı sever.
aniden ortalığın aydınlandığını görür,
göz alıcı bir ışığın varlığını hissder.
sonra olağanüstü bir orkestranın sesini duyar.
çünkü serenant yapmaktadır tanrıya orda melekler.
hem gözlerini kapatır hemde tıkar kulaklarını.
gizlendiğini sanar böylece varlığını.
kaşmaktan başka çare kalmammıştır artık,
sonsuz bir kaçış,nereye gideceğini bilmeden.
saklasınlar diye güneşe ve aya yalvarır,
unutur bir şeyi,ikiside aydınlatıcıdır.
bir an yalnızlık kendini öldürmek ister,
sonra cayar kararından,
cehenneme gitmekten korkarak.
sonra öyle bir yer bulur ki yalnızlık.
ilelebet kimsenin rahatsız edemeteceği,
istediğini yapabileceği,
ve orası yaşadıkça onu da yaşayacağı
ve onun istemediği halde onu paylaşacağı
ve kimsenin onu bulamayacağı bir yer,
neresimi oarası?
paramparça bir yürek.
kırılmış bir kalp.....

Günahlı Düşler



Ah düşlerim ah size
Yine mi vuruldunuz?
Düşlerin harmanında
Yine mi savruldunuz?

Bir ova ortasında
Tarlalar urbasında
O güneşin altında
Yine mi kavruldunuz?

Rüzgarların altında
Dağların arkasında
Zalimler arasında
Yine mi devrildiniz?

Ah düşlerim ah size
Günahlar dergah size
Oktay* geldi ya dize
Efendi mi oldunuz?