Sizin Şiirleriniz - Sayfa 72

Sponsorlu Bağlantılar

bir yer yüzü çiziliyor kalbimin atar damarlarında
bir sokak kedisi yanaşıyor sokuluyor sen yoksun yanımda
ben bir bahçedeyim boyumdan alçak bulutlarla kanto yapıyorum
diyorum ki bir düellomudur yaşamak rahmetli Lübnan’lı anama
dudaklarıyla uzanıyor kıvırcık arap saçlarıma
aşk diyorum lanetlimidir ki
bir tütün kâğıdının yanık kokusunda

bu günlerde boşluklardayım içmesemde kıyağım haa
her saat başı manşetlerdeyim soyguncuyum katil suratlıyım
kepçe girmiş gecekondularda duruşumla isyankarım
yıkılmış anılarımızda hüzünlüyüm taşlar fırlatan elleri sanki benim
iki polis girmiş koluma alnıma bir falçata
sanırsınız ki defne dallarından taçlar o biçim kıyak çekmişim

diyorum ki bu düelloların sonu ne olacak rahmetli Lübnan’lı anama
arap saçlarını fesleğenlerini küpe çiçeklerini suluyor ezan vakitlerinde
tutuyor ellerimden gülümsüyor göçmen göçmen
fısıldıyor hadi…..hadi dön geriye……..dön…
sevmeye henüz vakit varken

necmi dayan 2007

Ada:
T.21
Parsel:
4354
neresi burası
taze toprak serdiğim
suladığım
neresi burası sevdiğim

düşününce her şeyin boş olduğunu anlıyorsun
inan ya da inanma
ey sevdiğim
sen olsanda olmasanda
son durak burası
lamı cimi yok ölüyorsun
...
gelirsen adres de veriyorlar
kibar davranıyorlar
servisle bırakıyorlar
tauf gelecek ama
insan olduğumuzu
saygı gördüğümüzü
çok güzel anımsatıyorlar

..........................(Karşıyaka ziyaretlerinde)

necmi dayan 19 nisan 2009

yıllarca yıllarca sürecek
ve işte her şey olduğu gibi kalacak
mezarsızlar ve mezarlılar yurdunda
sahipliler ve sahipsizler yurdunda
yüreğimiz
kemiğimiz
iliğimiz
gün doğumu
gün batımı
sıkışacak
dosyalar evraklar
masalarda
çekiç sesleri arasında
yinde de bir umut dilesekte
biliyorum
yaşadığım günler gibi
yaşadığım gerçekler gibi
faili meçhuller
ve kemikler gibi
biliyorum
solacak...

biliyorum özgür ruh
yine de gökyüzü maviliğinden
inadına kardeşlikten
inadına barıştan konuşacak


necmi dayan nisan 2009

üzgün bakışlarımız kaldı kararttın camları
oysa bu kadar basit değil sevmek inan bana
böyle alışmışız işte illa deşeceğiz yaraları
senden başka herkes sorguluyor içimizi
bilmiyorsun deşiyorlar kanatıyorlar bizi

kanatlarını kırıyorlar arıların peteksiz bırakıyorlar
tül perdelerde örümcekler gibi bizleri eziyorlar
yaban kalışlarımız bundan odunluğumuz bundan
kurtulmaya çalışıyoruz su bazlı boyalarından

yaşamak diyoruz sensizde yaşamaksa
derdimiz yani gecelerle konuşmaksa
şu an da dışarda dolunaylı ışıklar yansa
eğer baş ağrılarından susulmakla kurtulanacaksa
sevdalar bende yanmasada ya da sende
yakalım bu gemileri kapılar açılacaksa

acemi iz düşümleri sarılıyor bileklerimizden
yolcular dolusu trenler geçiyor hüzünlü
ben bu saatlerde uykuda olurdum kazalara kalmazdım
saçlarına korkarak sarılır bir o kadar düşlerle yatardım


4.12.2007 necmi dayan

her açılan pencere biliyorum gök yüzüne açılmaz
yıldızlara ağlamaz sırlara yaslanmaz karanlıklara bağlanmaz
biraz da çırpınıştır hasret türkülerinde birazda duvar kokuludur
bir dağ gibi uyur apartmanlar ezan vaktidir tan’lı kokudur
sen yoksundur ben yokumdur dostluklar bir an için unutulur
sevgili Midoli gelmiştir yağmur ormanlarını sunmuştur
bir avuç bahar çiçeği yasemin duruşludur

görüntülerde bir düştür son bir damla çenende kalmıştır
park eden araçların kıyılarından yürünmüştür
soluğu omuzlarındadır çekik gözleriyle büyütmüştür
bir gıdım toprakla sevdayı sana yüz sürmüştür

her açılan pencere biliyorum oyun değildir
açıl susam açıl değildir eşkıya kokmaz
bir candır içindeki bir sıcak ekmektir
fırınlarda bu saatlerde işleyen emektir
ama yalnızlık işte yalnızlığa doymaz
sen kendi içinde ummadığın kadar firarisindir

necmi dayan 12 5 2007

bir mezar sessizliğinde kalıntılarımızla oyalanıyoruz
bir taş alıp fırlatıyoruz sinirlerimizi fişekliyoruz
anlatmak istediklerimiz var susuyoruz korkuyoruz
durduk yerde baş ağrıları diş sancıları çekiyoruz

aslında yaşamaktanda soğumadık seviyoruz haytalığımızı
şakalar yapıyoruz fıkralara takılıyoruz ne gerekiyorsa
bazen senlerden gecelerden uzaklaşıyoruz
sokaklara yuvamıza ürediğimiz yerlere koşuyoruz
hakkımız diyoruz zaman bizim yağmurlarla kaytarıyoruz

bir kürdanla kalpler çiziyoruz aşklar yazıyoruz
yolunu kaybetmiş bir karıncaya adresler tarif ediyoruz
omuzlarında el örgüsü bir şal ninemle bakışıyoruz
o çok şey anlatıyor biz asfaltta solucanlarla
bir Don Kişot yalnızlığında Sanşo Panza’ları oynuyoruz


necmi dayan 12 10 2007

Kırık KaLpLer... <3


Meğer ne zormuş Özür diLemek,
Ve en koLayı başka bir Insanın KaLbini Incitmek.
O KaLp Kıran kişi için hiç bir önemi yoktur,
Ne de olsa alışılmış,dünyada KaLp kıran Insan çoktur!!!
KaLbi kırık olan kişi günLerce düşünür,
NasıL özür diLeyeyim?
Başka ne diyeyim?
GözLerinden yaşLar süzüLür...
Aşık olan bir insan,kendini yaLniz hissettiğinde eLini
KaLbine koyarmış,çünkü KaLbinde Sevdiği yaşarmış...
Ne yazıkki bir gün o KaLpte gözyaşLarı içinde boğuLacak,
"Ah kırıLmasaydı KaLbim" sonra pişman oLacak...
KaLbi kırık oLan InsanLar bu üzüntüyü,pişmanLığı,
hakediyorLar,çünkü o kişiLer "AşK,Sevmek ve SeviLmek"
Nedir, BiLmiyorLar!...Ve en sonunda...Acı çekiyorLar...!!!

HüLya.B