Platonik Aşk - Sayfa 30

Antik Hüzün

Sponsorlu Bağlantılar

Adı yok,
Geçen yılların
Tozlu raflarda
Sararırken bir resim misali...

Oysa
Özenle saklıdır,
Yüreğimin en kuytusunda,
Göz yaşlarımdan arta kalan
Antik hüzünler....

Müzayedeye çıkmaz,
Antik-acılarda bulunmaz
Alnımdaki çizgilerce derin,
Antik hüzünlerim......

isimsiz kral

Sen Ve Ben


Içme, ilk yudumda zehirler seni
Bahtin kadehime döktügü sarap.
Her aksam koynunda uyutur beni,
Her sabah alnimdan öper izdirap.

Sen, yirmi yasinda bir baharsin ki
Gölgende nes'enin rüzgâri eser.
Düsünen alnimda benim her çizgi
Bahari olmayan bir kisa benzer

Sana ufuklar “Gel! ” diye bagirir,
Ellerinde çiçek haykirarak
Seni gür sesiyle hayat çagirir,
Beni de çigneyip geçtigin toprak...

Ahmet Hamdi Tanpinar

Hayal

kapattım gözlerimi
daldım hayallere
hayal kurmak güzeldir derdi annem
ama gideni getirmez
şimdi düşünüyorumda
ben ne zaman gözlerimi kapattımda
gelmez oldun sen ..


isimsiz kral

öyle aşkmı olur ya platonik

Platonik


Birtanem,
seni güneş ve ay gibi
gökyüzüne asmışım.
Sabahları sen,
öğlenleri sen,
akşamları yine sen.

Gözlerim hapsolmuş,
çiğ düşen zamanlarda gözlerine.
Her köşe sen, her yön yine sen.
Bir ağ gibi örülmüşsün beynime
başı boş kalmış odamın sessizliğinde.
Geçmiş sen, gelecek yine sen.

Şu anda sen gökteki tuttuğum yıldızımsın.
O kadar yakın, bir o kadarda uzaksın ki..
Uzanan elimin rüzgarından,
sanki hemen kaybolacaksın serap gibi.
Sanki hemen kavuşacak dalgalar gibi elime
karanfil kokan saçların,
dudakların, yanakların ve
anlayamadığım o gözlerin.

Seni güneş ve ay gibi
gökyüzüne asmışım birtanem.
Sabahları sen,
öğlenleri sen,
akşamları yine sen.


Kadir Karasüleymanoğlu

Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır? ..

Yağmur bırakmadan geçen bulutlar gibiydi zihnimdeki düşünceler;
dilime düşmeyen, sözcüklere dönüşmeyen! ..
Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır? ..

Her zaman fazla oldu söyleyemediklerim, söyleyebildiklerimden! ..
Her zaman; bir bilinmez lisandaki çözülmez şiirleri koklayıp, hissettirmeye çalıştım sana...
Her zaman biraz daha zaman kolladım seslenmek için sana, ve her zaman hayıflandım;
Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır? ..

Kendi karanlığında; güneşe görünmek için karar veren bir tohum gibiydim...
Zordu çıkmak gömüldüğüm çamurdan;
Ama güzeldi!..

Sen güzeldin ve ben, güzelleşiyordum seni düşündüğümde!..
Kendi karanlığında; güneşe görünmeye karar verip yeşillerini giyen bir tohum gibiydim...

Boyutları değişiyordu hayatımın...
Yani, değiştiren sendin boyutlarını hayatımın; büyüyordum, gelişiyordum, genişliyordum...
Söyleyebildiklerimden çoktu her zaman, söyleyemediklerim; bu yüzden kelimelerimin arası açılıyordu!..

Sığdıramadığım her duygu; iki kelimemin arasındaki boşlukta gizli...
O yüzden, yazdıkça parmaklarım,,, ve işte yine o yüzden söyledikçe dilim topallıyor!..
Toparlayamıyorum zihnimi...
Seni özlüyor, ve terliyorum özledikçe;
Seni koklamak için...
İçimdesin!Muammer Erkul

PlatonikBirtanem,
seni güneş ve ay gibi
gökyüzüne asmışım.
Sabahları sen,
öğlenleri sen,
akşamları yine sen.

Gözlerim hapsolmuş,
çiğ düşen zamanlarda gözlerine.
Her köşe sen, her yön yine sen.
Bir ağ gibi örülmüşsün beynime
başı boş kalmış odamın sessizliğinde.
Geçmiş sen, gelecek yine sen.

Şu anda sen gökteki tuttuğum yıldızımsın.
O kadar yakın, bir o kadarda uzaksın ki..
Uzanan elimin rüzgarından,
sanki hemen kaybolacaksın serap gibi.
Sanki hemen kavuşacak dalgalar gibi elime
karanfil kokan saçların,
dudakların, yanakların ve
anlayamadığım o gözlerin.

Seni güneş ve ay gibi
gökyüzüne asmışım birtanem.
Sabahları sen,
öğlenleri sen,
akşamları yine sen.


Kadir Karasüleymanoğlu