Babam - Sayfa 34

Baba


Benle evlat sevgisine tattın
Benle birlikte bir daha doğdun
O minik kalbim attıkça
Senin kalbinde benim kadar atıyordu
Hasta olunca geceler başımda beklerdin
Gizlice her gece gelip beni öperdin
Ama yıllar geçti bugün ben evleniyorum
Senin o biricik o küçük kızın evleniyor
Meğer senden ayrılmak ne kadar zormuş
İçimden bir fırtına kopuyor
Ben gidiyorum baba
Hakkını helal et
Kızın evleniyor bugün.

Baban Varsa


Büyümek hiç zor değil aslında,
Çıkmaza girdiğinde yolun
Çıkışı bir gösteren varsa
Saplanıp baktığın yerde,
‘Tut elimi ‘ diyen varsa..

Büyümek hiç zor değil aslında
Ağlarken gülebilmeyi, emekleyip yürümeyi
Yanlışında ‘Dur! demeyi
Arasıra kulağını çeken varsa..

Büyümek hiç zor değil aslında,
Sevilmeden sevebilmeyi,
Haksızlık etmeden nefreti,
En kötüde iyiyi görebilmeyi,
Sana insanlığı öğreten varsa.

Büyümek hiç zor değil aslında,
Başını öne eğmeden yürüyebilmeyi
Doğruyla yanlışı atyırt edebilmeyi,
Değerleri yitirmeden ilerlemeyi,
Sana bir gösteren varsa.

Büyümek hiç zor değil aslında
Bitmeyen sabrıyla, sorduğun her soruda
Bıkmadan usanmadan.O hep yanındaysa
Senın için şemsiyesi hep açıksa
Böyle bir rehperin varsa hayat okulunda.

Büyümek hiç zor değil aslında
Düşündüğünde yüreğini ısıtan
Seni şefkatiyle hep saran
70 yaşına geldiğinde bile
‘’ Nasılsın Kızım ‘’ diye soran bir Baban Varsa…




Nesli Tezcan

BENİM BABAM MERT ADAM,
İYİ ANIMDA KÖTÜ ANIMDA HEP YANIMDA.
HEM ANNEM OLUR HEMDE BABAM,HASTALIĞIMDA BAŞ UCUMDA,
BENİM BABAM CESUR ADAM...


KAVGA ETSEKTE KIZSAKTA BİRBİRİMİZE,
ONA BEN KIZSAMDA DİNLEMSEMDE,
BEN ONU O BENİ ÇOK SEVER ÇÜNKÜ,
BENİM BABAM CESUR ADAM....

ONA SEVGİMİ ANLATAMASAMDA,
DAVRANIŞLARIMDANDA ANLIŞLIR,
MAHSUM BİR ÇİÇEK GİBİYİZ.
BENİM BABAM CESUR ADAM...

BABALAR GÜNÜ GELDİĞİNDE O İÇİNDEKİ MUTLUĞU BİLEMEM,
BİR ÇOCUK GİBİ SEVİNİRLER BABALARDA,
BENLE ARKADAŞDA OLUR DOSTA ÇÜNKÜ,
BENİM BABAM CESUR ADAM....

Evliliğinden beri evinde kalan babası yüzünden eşiyle sürekli tartışıyordu. Eşi babasını istemiyor ve onun evde bir fazlalık olduğunu düşünüyordu. Tartışmalar bazen inanılmaz boyutlara ulaşıyordu. Yine böyle bir tartışma anında eşi bütün bağları kopardı ve "Ya ben giderim, yada baban bu evde kalmayacak" diyerek rest çekti. Eşini kaybetmeyi göze alamazdı. Babası yüzünden çıkan tartışmalar dışında mutlu bir yuvası sevdiği ve kendini seven bir eşi ve birde çocukları vardı. Eşi için çok mücadele etmişti evliliği sırasında. Ailesini ikna etmek için çok uğraşmış ve çok sorunlarla karşılaşmıştı. Hala ona ölürcesine seviyordu. Çaresizlik içinde ne yapacağını düşündü ve kendince bir çözüm yolu buldu. Yıllar önce avcılık merakı yüzünden kendisi için yaptırdığı kulübe tipi dağ evine götürecekti babasını. Haftada bir uğrayacak ve ihtiyacı neyse karşılayacak, böylelikle eşiyle de bu tür sorunlar yaşamayacaktı. Babasına lazım olacak bütün malzemeleri hazırladıktan sonra yatalak babasını yatağından kaldırdı ve kucakladığı gibi arabaya attı. Oğlu Can "Baba bende seninle gelmek istiyorum" diye ısrar edince onu da arabaya aldı ve birlikte yola koyuldular. Karakışın tam ortalarıydı ve korkunç bir soğuk vardı. Kar ve tipi yüzünden yolu zor seçiyorlardı. Minik can sürekli babasına "Baba nereye gidiyoruz ?" diye soruyor ama cevap alamıyordu. Öte yandan nereye götürüldüğünü anlayan yaşlı adamsa gizli gizli gözyaşı döküyor oğlu ve torununa belli etmemeye çalışıyordu. Saatler süren zorlu yolculuktan sonra dağ evine ulaştılar. Epeydir buraya gelmemişti. Baraka tipindeki dağ evi artık çürümeye yüz tutmuş, tavan akıyordu. Barakanın bir köşesini temizledi hazırladı ve arabadan yüklendiği yatağı oraya itina ile serdi. Sonra diğer malzemeleri taşıdı en sonda babasını sırtlayarak yatağa yerleştirdi. Tipi adeta barakanın içinde hissediliyordu. Barakanın içinde fırtına vardı adeta. Çaresizlik içinde babasını izledi. Daha şimdiden üşümeye başlamıştı.Yarın yine gelir bir yorgan ve birkaç battaniye getiririm diye düşündü. Öyle üzgündü ki Dünya başına göçüyor gibiydi. O bu duygular içindeyken babası yüreğine bıçak saplanmış gibiydi. Yıllarca emek verdiği oğlu tarafından bir barakaya terk ediliyordu. Gururu incinmişti içi yanıyordu ama belli etmemeye çalışıyordu. Minik Can ise olanlara hiçbir anlam veremiyordu. Anlamsızca ama dedesinden ayrılacak olmanın vermiş olduğu üzüntüyle sadece seyrediyordu. Artık gitme zamanıydı. Babasının yatağına eğildi yanaklarını ve ellerini defalarca öptü. Beni affet der gibi sarıldı, kokladı. Artık ikisi de kendine hakim olamıyor ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Buna mecburum der gibi baktı babasının yüzüne ve Can'ın elini tutup hızla barakayı terketti. Arabaya bindiler. Can yola çıktıklarında ağlamaya başladı neden dedemi o soğuk yerde bıraktın diye. Verecek hiçbir cevap bulamıyordu, annen böyle istiyor diyemiyordu. Can "Baba sen yaşlandığında bende seni buraya mı getireceğim" diye sorunca Dünyası başına yıkıldı. O sorunun yöneltilmesiyle birlikte deliler gibi geri çevirdi arabayı. Barakaya ulaştığında "Beni affet baba" diyerek babasının boynuna sarıldı. Baba oğul sıkı sıkı sarılmış ve çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra ağlıyorlardı. Oğlu "Baba beni affet, sana bu muameleyi yaptığım için beni affet" diye hatasını belli ediyordu.. Babası oğlunun bu sözlerine en anlamlı cevabı veriyordu... "Geri geleceğini biliyordum yavrum. Ben babamı dağ başına atmadım ki, sen beni atasın. Beni bu dağda bırakamayacağını biliyordum..

Babacığım...

Derya gibi geçen günlerde
mutlu bir yaşantımız vardı
kokunu aldığım anda yola düşüyordum
kollarında ısınıyordum gelincikler gibiydik.

Hayatın kollarında
duygularımın yalnız kalacağını
ayrılacağımızı biz bilmiyorduk
ama melekler biliyordu.

O gün farklı bir gündü
mutluyduk huzurluyduk
hayatın anlamını yaşayarak öğretmiştin
üşüdüğüm
korktuğum anda
yüreğinle sarıp ellerinle güç veriyordun.

Şimdi üşüyorum, korkuyorum
elimi uzatıyorum tutasın diye,
o an annem kucaklıyordu
unutma diyordu
sen yaşadıkça seninle yaşayacak diyordu
ama olmuyor baba
yerin dolmuyor- dolmuyor baba.

Bir fidan buyuyordu
geliştikçe dal veriyordu
çiçek açıyordu
hisettirmesede her haliyle seviyordu.

Hasret kaldım
tenine kokuna
gözlerindeki sıcaklığa
yar yolun yolcusu iken
hiç olmadık yerde öksüz kaldım.

Tutunduğum dalımdı
dalım kırılmıştı
o günden sonra
belki büyüdüm
ama hiç kopmadım
sevdikçe hayatı
daha çok sarıldım hasretle baba.

Baba her gece seninleyim
dualarla buluşalım
verdiğin güçle hayata sarıldım
okuyor okudukça seni daha iyi anlıyor- anlıyorum babacığım

Baba toprağın bol yerrin cennet ruhun şad olsun
Elhamdulillahi rabbil alemin amin


Muhammet PINALOĞLU

Dizlerin üstünde büyüttün beni.
Okula gönderip eğittin beni.
Emeğin büyüktür severim seni
Engel olma baba elin öpeyim;

Okuddun okulu ben cahilmiyim.
Baba ben sevmeyi bilemezmiyim.
Beni seveni ben nasıl sevmeyim.
Engel olma baba elin öpeyim;

Anlamakta zorluk çekerim baba.
Ateş bağrıma düştü yanarım baba.
Gençliğinde sende yanmıştın baba.
Engel olma baba elin öpeyim;

Bu dünya sultanlara kaldımı.
Benim gönlüm G,can; ılan yandı.
Fani dünya senden kim murad aldı.
Engel olma baba elin öpeyim;


ozan garipcan